ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ နန္တုန္

          ဒီျမိဳ႕ကေလးကို ေရာက္တာျပီးခဲ့တဲ့ ဒီဇင္ဘာေလာက္က။  ခုဆို ၁၁ လနီးပါးေလာက္ရွိျပီထင္ပါ့။  မနက္ျဖန္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီျမိဳ႕ကေလးကို ခြဲခဲ့ရပါေတာ့မယ္။  နန္တုန္(Nantong) ဆိုတာက ရွန္ဟုိင္းကေန ၂ နာရီေလာက္ ကားစီးရင္ ေရာက္ပါတယ္။  ျမိဳ႕ကေလးမွာက လူဦးေရ ၇ သန္းေက်ာ္ေက်ာ္ရွိတယ္။  ရန္ကုန္ေလာက္ မၾကီးေပမယ့္ သူ႕ဟာနဲ႕ သူေတာ့ ၾကီးမယ္ထင္တယ္။  ဒါေပမယ့္ တိုက္ေတြကေတာ့ ရန္ကုန္ထက္ပိုျမင့္ျပီး ပိုၾကီးမယ္ထင္တယ္။

          နန္တုန္ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ စုႏွစ္ေလာက္ကမွ တဟုန္ထိုး တိုးတက္လာတဲ့ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕။  ရွန္ဟိုင္းတို႕ ေဘဂ်င္းတို႕လိုမ်ိဳး လူေတြ ျပြတ္သိပ္ျပီးေတာ့ ရႈပ္ရွက္လည္း ခတ္မေနလွပါဘူး။  သူ႕ဟာသူ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ေလးနဲ႕ ေနခ်င့္စဖြယ္ျမိဳ႕ကေလး။  စူက်ိဳးတံတားသစ္ဖြင့္လိုက္ေတာ့ နန္တုန္ျမိဳ႕ဟာ ရွန္ဟိုင္း ဧရိယာထဲကို လက္လွမ္းမွီတဲ့ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ျဖစ္လာပါတယ္။

  ဒါ့အျပင္ တရုတ္အေရွ႕ပိုင္းေဒသ လြတ္လပ္စြာ ရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံခြင့္ရတဲ့ ေဒသေျခာက္ခုထဲမွာ လည္းအပါအ၀င္ျဖစ္လာပါတယ္။  ဒါ့ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံျခားက ရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံသူေတြ လွိမ့္၀င္လာျပီးေတာ့ စီးပြားေရးလည္း တစ္ဟုန္ထိုးတက္လာပါတယ္။   ျမိဳ႕လည္မွာ ေဟာင္ဟိုျမစ္လို႕ေခၚတဲ့ က်ံဳးကေလးရွိတယ္။  ဒါက ေရွးတုန္းက နန္းတြင္းက အက်ဥ္းသားေတြကို ထားတဲ့ ေနရာလို႕ ေျပာစမတ္ျပဳၾကတာပဲ။  ဟုတ္တယ္မဟုတ္တယ္ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ စာထဲမွာ မေတြ႕ဖူးဘူး။  ပါးစပ္ရာဇ၀င္နဲ႕တူပါ့။  

ဒါက ည ၇နာရီခြဲေလာက္ဆိုရင္ ေဟာင္ဟိုျမစ္ထဲမွာ ေရပန္းလႊတ္တာ

ဒါက ေဟာင္းဟုိျမစ္ထဲမွာ ေလွစီးရင္ တံတားေအာက္ေရာက္ေတာ့ ရိုက္ထားတာ

   အဲ့ဒီ ေဟာင္းဟိုျမစ္ (မႏၱေလးက က်ံဳးနဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္ရယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေလးေထာင့္စပ္စပ္ရယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့)  ထဲမွာ ေႏြရာသီ ညပိုင္း ေလွစီးလို႕အရမ္းေကာင္းတယ္။  ျမိဳ႕က ျမိဳ႕သစ္နဲ႕ ျမိဳ႕ေဟာင္းဆိုျပီး ႏွစ္ပိုင္းရွိတယ္။  ျမိဳ႕သစ္ထဲမွာ လမ္းေတြက နည္းနည္းက်ဥ္းျပီးေတာ့ တစ္ျခားေဒသက လူေတြလာျပီးအလုပ္လုပ္ၾကတာနဲ႕ လူဦးေရမ်ားလာတာက တစ္ေၾကာင္း၊  အစိုးရ႒ာနေတြကို တစ္စု တစ္စီးထဲ ထားလိုတာက တစ္ေၾကာင္း ျမိဳ႕သစ္ကို ထပ္မံတည္ပါတယ္။  အဲ့ဒီမွာေတာ့ ကုန္သြယ္ေရး ဗဟုိ႒ာန၊  အစိုးရ႒ာနေတြ၊ နန္တုန္ တကၠသိုလ္နဲ႕ အျခားေသာ အေဆာက္အဦးအသစ္ေတြနဲ႕ လမ္းေတြဘာေတြ က်က်နန ေဖာက္ထားပါတယ္။  တကၠသိုလ္ကလည္း ဟက္ဗလုပ္ၾကီးခင္ဗ်။ နည္းတာၾကီးကို မဟုတ္တာ၊  ေဘာလံုးကြင္း၊ ဘက္စကတ္ေဘာကြင္း၊ စားပြဲတင္တန္းနစ္၊ ၾကက္ေတာင္၊ ေရကူးကန္ အစံုေပးထားတယ္။ စာၾကည့္တိုက္ကလည္း အၾကီးၾကီး၊ ေမဂ်ာေတြကလည္း အစံု၊ ေက်ာင္းသားေတြ အေဆာင္၊ ေက်ာင္းသူေတြ အေဆာင္ ေတြကလည္း တကၠသိုလ္၀င္းထဲမွာ။  သြားတိုင္း ေက်ာင္းျပန္တက္ခ်င္စိတ္ေပါက္ေပါက္လာတယ္ အဟုတ္။  ျမိဳ႕ထဲမွာေတာ့ ေကာလိပ္ေလးေတြရွိပါတယ္။ ေကာလိပ္ဆိုေပမယ့္လည္း တကၠသိုလ္လုိပါပဲ facility အစံုရွိပါ့။  ကြ်န္ေတာ္ဆို အျမဲတမ္း စေန တနဂၤေႏြပိုင္း ေကာလိပ္တစ္ခုမွာ ေဘာလံုးသြားသြားကန္တယ္။

ေဟာဒါက ေကာလိပ္က ေဘာလံုးကြင္း (ျမန္မာျပည္မွာ ဆိုရင္ေတာ့ GTC လုိ နည္းပညာ ေကာလိပ္ေပါ့)  ျမက္ခင္းအတုခင္းေပထားတာ။

        

ဒါက ျမိဳ႕ေဟာင္းက တုိက္တန္းေတြ

ဒါက ျမိဳ႕ေဟာင္းက တုိက္ေတြ၊  အခုျမင္ေနရတဲ့ ခံုးခံုးၾကီးက ေဆးရံု

ဒါကလည္း ျမိဳ႕ေဟာင္းထဲ က ဟိုတယ္တစ္ခု

ဒါလည္း ျမိဳ႕ေဟာင္းထဲက ေနရာေလးေတြ

ဒါကေတာ့ ျမိဳ႕သစ္ ဘက္ပိုင္းက ေရွာ့ပင္းေမာရဲ႕ ေရွ႕ကအရုပ္ေတြ။  ျမိဳ႕သစ္တည္ရင္ ေက်ာင္း၊ ေဆးရံု၊ ေဆးေပးခန္း၊ ေရွာ့ပင္ေမာ၊ ဘက္စ္ကား၊ စတဲ့ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ေတြ အျပည္အစံုထည့္ျပီးေတာ့မွ လူေတြကို ေရႊ႕ခုိင္းတာ ေတြ႕ရတယ္။

ဒါက Keppel' Nantong တစ္ႏွစ္တစ္ခါလုပ္တဲ့ အားကစားပြဲကို ေကာလိပ္တစ္ခုမွာလုပ္ေနၾကတာ... အခုျမင္ရတာက လြန္ဆြဲျပိဳင္ေနၾကတာ။  

ဒါကေတာ့ လန္းစန္းေတာင္ (Wolf Hill) ပါ။  နန္တုန္းမွာေတာ့ ဒီေတာင္တစ္လံုးပဲ ေလာက္ေလာက္လားလား လက္ညိႈးထိုးစရာရွိတယ္။

ဒါက လန္းစန္း ရဲ႕ေတာင္နံရံ လွလို႕ ရိုက္ထားတာပါ ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး

ဒါကေတာ့ ဆုေတာင္းတဲ့ သစ္ပင္ပါတဲ့  သစ္ပင္မွာ အဲ့ဒီ အနီေရာင္စာတမ္းေလးေတြ ခ်ိတ္ျပီးေတာ့ ဆုေတာင္းၾကတယ္.... ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဓာတ္ပံုရိုက္တယ္

ဒါက ေတာင္ထိပ္က ေျမာက္ပိုင္းဗုဒၵဘာသာ ေက်ာင္းေဆာင္

ဒါက လန္စန္း ထိပ္ကေနလွမ္းဆြဲထားတာ... တုိက္အျမင့္ၾကီးက စီးပြားေရး စင္တာ၊ ေရွ႕က ခံုးခံုးၾကီးက အားကစားရံု ၾကယ္ေလးပြင့္ အဆင့္ရွိသတဲ့

ဒါက လန္စန္းအျပန္ေနာက္က်လို႕ ဆုိင္ကယ္ထားတဲ့ ၀န္းက ေသာ့ပိတ္သြားျပီး တုိင္ပတ္ ကြိဳင္ပူေနတုန္း ကြ်န္ေတာ့ ရႈ႕မျငီးကလွမ္းျပီး လက္ကလိထားတာ.....  တရုတ္လိုကလည္း မေျပာတတ္၊ အေပါက္ေစာင့္နဲ႕ နာရီ၀က္ေလာက္ ေက်ာက္ေခတ္စကား ေျခေတြေရာ၊ လက္ေတြေရာ ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးနဲ႕ ေျပာယူလိုက္ေတာ့မွ ဆုိင္ကယ္ရံု ေသာ့ပိတ္သြားတဲ့ ငနဲ ျပန္ျပီး ဖြင့္ေပးေတာ့တယ္။  ဒါေတာင္ ေနာက္ထပ္ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ ေစာင့္ယူရေသးတယ္။

ဒါကေတာ့ ေစာေစာက အေပၚစီးက လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ အားကစားရံုၾကီးပါ။  လူကိုေတာ့ ဖယ္ၾကည့္ၾကပါ။  လူမပါတဲ့ ပံုျပန္ရွာတာ မေတြ႕ေတာ့လို႕.... :)

               မည္သို႕ပင္ျဖစ္ေစေပါ့ေလ... ခုေတာ့ ဒီျမိဳ႕ကေလးနဲ႕ ခြဲျပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္ သေဘၤာအသစ္ေဆာက္မယ့္ ရွန္ဟုိင္းကုိ ေရႊ႕ရပါဦးမယ္။   ရွန္ဟုိင္းမွာ အလုပ္မစခင္ေတာ့ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ နားျပီး စင္ကာပူ ခဏျပန္ သက္တမ္းတိုး၊ ျပီးေတာ့ ျမန္မာျပည္ကို ခဏတျဖဳတ္ေလာက္ေတာ့ ျပန္ျပီး အနားယူမလားလို႕ စိတ္ကူးေနတာပဲ။  

                   လူေတြ ရႈပ္ရွက္ခတ္၊ ကားေတြ ျပြတ္သိပ္ျပီးေတာ့ ေစ်းၾကီးတဲ့ ရွန္ဟုိင္းကိုေတာ့ နန္တုန္ေလာက္ ေပ်ာ္မယ္မထင္ပါဘူး။  သူမ်ားျမိဳ႕ေတြ ရြာေတြကိုယ့္မ်က္ေစ့ေရွ႕မွာတင္ တိုးတက္လာတာျမင္ရေလေတာ့ အားက်မိပါတယ္။  ကြ်န္ေတာ္တို႕လည္း တစ္ေန႕ေန႕ေပါ့.... "အေရွ႕က ေန၀န္းထြက္သည့္ ပမာပ၊  ဒို႕ေခတ္ကိုသာ ေရာက္ရမည္မွာ မလြဲပါ" ဆိုျပီး သီခ်င္းေလး ခပ္တိုးတိုး ရြတ္ရင္း ေစာင့္စားလွ်က္ေပါ့ေလ။  

AH