ထုိင္ၾကည့္မေနနဲ႕

            ကြ်န္ေတာ့္ အေဒၚတစ္ေယာက္က ကြ်န္ေတာ့္ကို ၉ တန္းေလာက္တုန္းက ေျပာဖူးတယ္။  ငါ့တူ မင္းအရြယ္ေရာက္ေတာ့မယ္တဲ့။  အဲ့ဒီေတာ့ မင္းၾကိဳက္တဲ့ လမ္းကို မင္းေရြးခ်ယ္ရေတာ့မယ္။  ဒါေပမယ့္ မင္းေလွ်ာက္မယ့္လမ္းကို မင္းကိုယ္တုိင္ ေသေသခ်ာခ်ာ သိေအာင္ေလ့လာ ေရြးခ်ယ္ျပီးေတာ့ ေလွ်ာက္၊ ဒါေပမယ့္ ထုိင္ၾကည့္မေနနဲတဲ့။

မင္းမိုက္ခ်င္လား၊  လူမိုက္ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ျဖစ္ခ်င္လား?  ဒါဆိုလဲ ငါ အားေပးမယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္းမွာ မုိက္ရဲတဲ့ သတၱိရွိရမယ္၊ လူမိုက္ေတြကို စိန္ေခၚႏုိင္တဲ့ အေတြးအေခၚ၊ ကိုယ္ခံပညာ ေတြရွိရမယ္၊ ပါးနပ္မႈ႕၊ ၾသဇာအာဏာ ရွိရမယ္။  ေထာင္ေတြ၊ ဂါတ္ေတြမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ေနႏုိင္တဲ့ စိတ္ရွိရမယ္။  ရဲေတြ၊ စစ္တပ္ေတြ ၾကားထဲမွာ က်င္လည္က်က္စားႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းရွိရမယ္။  တစ္ေန႕က်ရင္ လူမိုက္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးျဖစ္ရမယ္။  လူမိုက္ဘ၀နဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ေသရဲတဲ့ စိတ္ရွိရမယ္။  ငါကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ဂါတ္ေတြမွာ အာမခံ လိုက္ေပးမွာမဟုတ္ဘူး၊  ဒီေတာ့မွ မင္းဟာ မိုက္သထက္ ပိုျပီး မုိက္လာမယ္။  ဒါေပမယ့္ လမ္းေဘးမွာ ေလလြင့္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္၊ သာမာန္ ေလလြင့္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္လို ျဖစ္သြားလို႕ မရဘူး။  တစ္ေန႕က်ရင္ မင္းဟာ လူတိုင္းက သိေနတဲ့ လူမိုက္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနရမယ္။  မဟုတ္လဲ ငါေျပာင္းလဲေပးလို႕ ရတာမွ မဟုတ္တာ။   လူေတြက မင္းအေပၚ ဘယ္လိုုျမင္မလဲဆိုုတာက မင္းလုုပ္တဲ့ လုုပ္ရပ္ေတြေပၚမွာ မူတည္လာမွာပဲ။ 

ဒါမွမဟုတ္ မင္းလိမၼာခ်င္လား?  မင္းလိုခ်င္တဲ့ ပညာေရး ေထာက္ပံစရိတ္၊ စာအုပ္စာတမ္း၊ ပံပိုးမႈ႕ပစၥည္းေတြ ငါတတ္ႏုိင္သေလာက္ ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္။  ဒါေပမယ့္ မင္းဟာ သူလို ကိုယ္လို ၁၀ တန္းေအာင္ တစ္ေယာက္ဘ၀နဲ႕ ဆံုးခန္းသတ္သြားလို႕ မရဘူး။  မင္းရဲ႕ Professional လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုကို မင္းေရြးခ်ယ္ျပီးေတာ့ ဆံုးခန္းတုိင္ေအာင္ ေလွ်ာက္လွမ္းရမယ္။  ငါဆိုလိုတာက မင္းဟာ ဆရာ၀န္ၾကီးျဖစ္ရမယ္၊ အင္ဂ်င္နီယာၾကီးျဖစ္ကိုုျဖစ္ရမယ္ ဒါကို ဆိုလိုတာမဟုတ္ဘူး။  မင္းေလွ်ာက္လွမ္းတဲ့ ဘယ္လမ္းမွာ ျဖစ္ျဖစ္၊ မင္းဘယ္ အလုပ္, လုပ္ မင္းဟာ သူမ်ားေတြထက္ပိုျပီးေတာ့ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရမယ္လို႕ ဆိုလိုတာ။  ဒီအခ်ိန္မွာ မင္းေျခေထာက္ေပၚ မင္းရပ္တည္ရခ်င္ ရပ္တည္ရမယ္၊  ငါကေတာ့ ငါတတ္ႏုိင္သေလာက္ ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္။  အခ်ိန္တန္ရင္ မင္းကြ်မ္းက်င္ႏိုင္နင္းတဲ့ ပညာရပ္ အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ မင္းနာမည္ကို လူတုိင္းက သိေနရမယ္။  ငါ့တူ professional တစ္ေယာက္အျဖစ္ ေလွ်ာက္လွမ္းေနတာကို ငါ ဂုဏ္ယူစြာနဲ႕ ေက်နပ္ေနမယ္။  တစ္ခ်ိန္က်ရင္ မင္းရဲ႕ သမိုင္းကို မင္းကိုယ္တုိင္ေရးရမွာ။  မင္းျပန္လွည့္ၾကည္လိုက္ရင္ မင္းလုပ္ခဲ့တာေတြအားလံုးကို မင္းေက်နပ္ေနဖို႕လိုတယ္။  ဒါေတြ အားလံုးျဖစ္လာဖို႕ မင္း ထုိင္ၾကည့္ေနလို႕ မရဘူးဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေလး ကြ်န္ေတာ္ ျပန္သတိရမိတယ္။

ဟုတ္ေတာ့လဲ ဟုတ္တာပဲ။  လူတုိင္း ကိုယ့္သမုိင္း ကိုယ္ေရးၾကရတာပဲ။  ခုလဲ အေမရိကန္ႏုိင္ငံရဲ႕ ၁၆ ေယာက္ေျမာက္ သမၼတၾကီး၊  အေမရိကန္ႏုိင္ငံရဲ႕ ေတာင္၊ေျမာက္ ျပည္တြင္းစစ္ကို ရပ္တန္႕ေပးခဲ့တဲ့၊  သမိုင္းအသစ္ကို ေျပာင္းလဲေစခဲ့တဲ့ ေအဘရာဟမ္ လင္ကြန္းအေၾကာင္းေလး ၾကည့္မိတယ္။  သူဟာ အိမ္ျဖဴေတာ္ရဲ႕ သမၼတဆိုတဲ့ေနရာကို ေရာက္ဖို႕ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့တဲ့ အတိတ္ကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ရင္

• ၁၈၁၆ ခုႏွစ္မွာ သူ႕အေဖ၊ အေမနဲ႕ သူ႕မိသားစုဟာ သူတို႕ေနတဲ့ အိမ္ကေလးကေန ဖယ္ရွားခံခဲ့ရတယ္။  လူငယ္ေလး လင္ကြန္းဟာ အဲ့ဒီ အသက္အရြယ္မွာပဲ အလုပ္လုပ္ျပီးေတာ့ သူ႕မိသားစုကို ေထာက္ပံေပးခဲ့ရတယ္
• ၁၈၁၈ မွာ သူ႕ မိခင္ ဆံုးပါးသြားခဲ့တယ္
• ၁၈၃၁ ခုႏွစ္မွာ သူ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြအားလံုး ဆံုးရံႈးသြားခဲ့တယ္
• ၁၈၃၂ ခုႏွစ္မွာ သူ႕ရဲ႕ ဥပေဒမူၾကမ္း တင္သြင္းမႈ႕ ပယ္ခ်ခံရတယ္
• ၁၈၃၂ မွာပဲ သူ အလုပ္ျပဳတ္သြားခဲ့တယ္၊  သူတက္ခ်င္လွတဲ့ ဥပေဒေက်ာင္းကို တက္ဖို႕ အေျခအေန မေပးခဲ့ဘူး
• ၁၈၃၃ ခုႏွစ္မွာ သူ႕သူငယ္ခ်င္းဆီက ပိုက္ဆံေခ်းျပီးေတာ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း ထူေထာင္တယ္၊ ႏွစ္ကုန္ေတာ့ ေဒ၀ါလီ ခံခဲ့ရတယ္ (ေနာက္ပိုင္း ၁၇ ႏွစ္လံုးလံုး ဒီအေၾကြးေတြကို ေက်ေအာင္ သူဆပ္ခဲ့ရတယ္)
• ၁၈၃၄ ခုႏွစ္မွာေတာ့ သူရဲ႕ ဥပေဒမူၾကမ္း တင္သြင္းမႈ႕ ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္
• ၁၈၃၅ ခုႏွစ္မွာ သူရည္ရြယ္ထားတဲ့ ခ်စ္သူနဲ႕ လက္ထပ္ဖို႕ စီစဥ္ေနတုန္းမွာပဲ သူ႕ခ်စ္သူ ဆံုးပါးသြားခဲ့တယ္။  လင္ကြန္းရဲ႕ အသည္း ႏွစ္ျခမ္းကြဲခဲ့ရတယ္
• ၁၈၃၆ ခုႏွစ္မွာ သူ႕ရဲ႕ အာရံုေၾကာေတြ ခြ်တ္ယြင္းခဲ့ျပီး အိပ္ယာေပၚမွာ ၆ လေလာက္ လဲေနခဲ့တယ္
• ၁၈၃၈ ခုႏွစ္မွာ ဥပေဒဆုိင္ရာ ေျပာေရးဆိုခြင့္ ေနရာေလွ်ာက္ထားတဲ့ေနရာအတြက္ ၀င္ျပိဳင္တာ ရႈံးနိမ့္ခဲ့တယ္
• ၁၈၄၀ မွာ elector အျဖစ္ ေရြးႏုိင္ဖို႕ ျပိဳင္္ခဲ့တယ္၊ ရံႈးနိမ့္ခဲ့တယ္
• ၁၈၄၃ မွာ ကြန္ဂရက္ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္ခဲ့တယ္၊ ရံႈးနိမ့္ခဲ့တယ္
• ၁၈၄၆ မွာ ကြန္ဂရက္ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္ခဲ့တယ္။ ႏုိင္ခဲ့တယ္၊ ၀ါရွင္တန္မွာ သူေကာင္းေကာင္း လုပ္ျပႏုိင္ခဲ့တယ္
• ၁၈၄၈ မွာ ကြန္ဂရက္ အမတ္အျဖစ္ သက္တမ္းတိုး ယွဥ္ျပိဳင္ရာမွာ ရံႈးနိမ့္ခဲ့တယ္
• ၁၈၄၉ ခုႏွစ္မွာ သူ႕ျပည္နယ္ရဲ႕ အိုးအိမ္ေျမယာ ဆုိင္ရာ အရာရွိအလုပ္ကို ေလွ်ာက္ထားတာ ပယ္ခ်ခံခဲ့ရတယ္
• ၁၈၅၄ မွာ အေမရိကန္ႏုိင္ငံရဲ႕ ဆီးနိတ္အမတ္ေလာင္း အျဖစ္ ၀င္ျပိဳင္တာ ရံႈးနိမ့္ခဲ့တယ္
• ၁၈၅၆ ခုႏွစ္မွာ သူ႕ရဲ႕ပါတီတြင္းမွာ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံရဲ႕ ဒုတိယ သမၼတအျဖစ္ အေရြးခံဖို႕ မဲခြဲဆံုးျဖတ္တာ မဲ ၁၀၀ ေက်ာ္ပဲ ရခဲ့တယ္။
• ၁၈၅၈ ခုႏွစ္မွာ ဆီနိတ္ အမတ္ေလာင္းအျဖစ္ ထပ္မံ အေရြးခံေပမယ့္ ရံႈးနိမ့္ခဲ့တယ္
• ၁၈၆၀ ခုႏွစ္မွာ အေမရိကန္ႏုိင္ငံရဲ႕ သမၼတအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ခံခဲ့ရတယ္။

            အဲ့ဒီေနရာေလးမွာ ကြ်န္ေတာ္ေတြးမိတယ္… သူသာ တစ္ေနရာရာမွာ ငါ့ဘ၀ေတာ့ သြားပါျပီ။  ဒီထက္တုိးတက္ဖို႕ လမ္းမရွိေတာ့ဘူး ဆိုျပီး ထုိင္ၾကည့္ေနလိုက္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ သမၼတ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။  ဒီေတာ့ ထုိင္ၾကည့္မေနပါနဲ႕။