ေကာ္ဖီဆုိင္

        ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ အိမ္က လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ဆို အိမ္က တယ္ျပီး သိပ္လႊတ္ခ်င္လွတာ မဟုတ္ဘူးရယ္။  လူေပါင္းစံုတယ္၊ အရည္မရ အဖတ္မရေျပာတယ္ ဘာရယ္နဲ႕။  ဒါေပမယ့္ ခုံပုပုေလးေတြမွာ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိမ့္မလဲလို႕ ေတြးမိတာေတာ့ အရိွသား။  ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ မ-၁၆ ပိုစ့္ ထဲကလိုမ်ိဳး ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ဆိုရင္ ထုိင္ၾကည့္ဖို႕ေနေနသာသာ ေငးၾကည့္ျပီး တစ္ျခားသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေနာက္လိုက္ေျပာင္လိုက္ ေဆာ့လိုက္နဲ႕ ဒီလိုပဲ ၾကီးခဲ့ရတာပဲ။  ေနာက္ပိုင္း လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ ထုိင္လို႕ရတဲ့ အရြယ္ေရာက္ေတာ့မွ အိမ္က အတန္အသင့္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေပးထုိင္သကိုး။  အထက္တန္းေလာက္ပိုင္းက်ေတာ့ အခ်ိန္အကန္႕အသတ္နဲ႕ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္လို႕ရတယ္။  တကၠသုိလ္ေရာက္လာေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ၾကိဳက္ေပါ့။  ဒါေပမယ့္ အသက္အရြယ္ရလာတာနဲ႕ အမွ် လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ရတဲ့ အရသာေလးေတြ ကြဲကြဲလာတယ္။

          ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္လိုက္ရင္ ေက်ာင္းစာအေၾကာင္းေျပာျဖစ္တာက မရွိသေလာက္ရယ္၊  ဂိမ္းအေၾကာင္း၊ ေကာင္မေလးေတြအေၾကာင္း ဒါမ်ိဳးေတြပဲမ်ားတယ္။  တကၠသိုလ္ပိုင္းေရာက္လာေတာ့ အဲ…. ေကာင္မေလးေတြအေၾကာင္းကေတာ့ ပါျမဲပါတာပဲ၊ သုိ႕ေပမယ့္ ေဘာလံုးပြဲအေၾကာင္းလဲပါရဲ႕၊ စာေပအေၾကာင္းေလးေတြ နဲနဲပါလာျပီ၊ လွည္းတန္းက စာေရးစရာေတြ ထိုင္တဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကျဖင့္ ဘယ္လို၊ ေလထန္ကုန္းကျဖင့္ ဘယ္လို စသည္အားျဖင့္ေတြ ပါလာသလို၊ ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင့္ ေျပာတဲ့ ၀ိုင္းမ်ိဳးလဲ ေတြ႕ဖူးရဲ႕။  လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ပိတ္ခ်ိန္ေရာက္လို႕ စကားစ မျပတ္တာနဲ႕ အလင္းဆုိင္မွာလည္း မိုးလင္းဖူးရဲ႕။ ဘာသာေရးႏႊယ္တာေလးေတြလည္း ေတြ႕ဖူးရဲ႕။  သို႕ေပမယ့္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ရဲ႕ အရသာဆုိတာက လက္ဖက္ရည္ေကာင္းတာလည္းပါမယ္၊ ထုိင္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္လည္း အေရးၾကီးတယ္။  ဒီပတ္၀န္းက်င္ဟာ ကိုယ္နဲ႕လည္း သဟဇာတျဖစ္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မ်ိဳး၊ ကိုယ္နဲက ေျပာေနက်ဆုိေနက် လူမ်ိဳးေတြနဲ႕ ေတြ႕ရင္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ရတာ ေတာ္ေတာ္ေလး အဆင္ေျပတယ္။  ပတ္၀န္းက်င္ဆိုလို႕ ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမကို ပိုးတုန္းကေတာင္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကေန ပိုးခဲ့တာ။ သူ႕အိမ္ေရွ႕မွာက ဟိုဘက္အိမ္က ဖြင့္ထားတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလ။  အဲ့ဒီကို သြားသြားျပီးေတာ့ ငုတ္တုတ္ထုိင္ခဲ့တာ မွတ္မိေသးတယ္။  သူ ေက်ာင္းပိတ္၊ ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းပိတ္လို႕ ျပန္လာတဲ့ ရက္ဆုိရင္ အဲ့ဒီ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္သြားျပီး သူ႕အခန္း တံခါးေပါက္က ျမင္ရေလာက္တဲ့ ေနရာ ခံုကေလးကို ေရြးျပီးေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္နဲ႕ ငုတ္တုတ္ထုိင္ခဲ့တာ။  သို႕ေပတည့္ ပါလာတဲ့ စာအုပ္က စိတ္၀င္စားဖို႕ ေကာင္းရင္ အဲ့ဒီစာအုပ္ဖတ္ရင္းနဲ႕ အခ်ိန္က ဘယ္လို ကုန္လို႕ ကုန္သြားမွန္းေတာင္မသိေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ သူ႕ကို မေတြ႕ရတဲ့ ရက္ေတြလည္း ရွိရဲ႕။  သို႕ေပတည့္ ေယာက္ခမေလာင္းမ်ားကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ဆို အျမင္ကပ္မကပ္ေတာ့မသိ အေတာ့္ကို မွတ္မိေလာက္ေသာ မ်က္ႏွာရွိတဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္သြားပါတယ္။  မည္သို႕ပင္ျဖစ္ေစ ခုေတာ့ အဲ့ဒီ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္က ပိတ္သြားပါျပီ။

နန္တုန္ လန္စန္းေတာင္

         ဘာလုိလိုနဲ႕ တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးသည္ ျပီးသြားျပီ။  ဒီတစ္ေခါက္ႏွစ္ကူးရက္ စင္က်ားေပါမွာ ရွိသည္။  ဆုိင္ေတြပိတ္သည္။  ထို႕ေၾကာင့္ အိမ္မွာ ခ်က္စားျဖစ္သည္။  စီးတီးေဟာမွာ ကဒက္ခ်ဥ္ႏွင့္ တမာခ်ဥ္၀ယ္ထားသည္၊ ငါးပိတစ္ဘူးရွိသည္၊ အိမ္မွာ ၾကက္ဥေတြရွိသည္။  ၾကက္ဥကို မက်ီးသီးေလးထည့္ျပီးေတာ့ အာလူးႏွင့္ ခ်က္သည္။  ငါးပိ တို႕စရာႏွင့္ ၂ ရက္ေလာက္ေတာ့ အဆင္ေျပသည္။ ႏွစ္ကူးပိတ္ရက္ေတာ့ ဘာမွ ေထြေထြထူးထူးမလုပ္ျဖစ္။  ျမန္မာကားကို ဖြင့္ထားျပီး အသံနားေထာင္သည္။  ဟာသကားျဖစ္ပံုရသည္။ ေဘာလံုးႏွစ္ေခါက္ကန္ျဖစ္သည္။  ဖုန္း၊ ကင္မရာေတြထဲက ပံုေတြကိုထုတ္ျပီး Hard Disk ထဲေျပာင္းထည့္သည္။ အဲ… ပံုေတြၾကည့္ရင္း မႏွစ္က နန္တုန္ လန္စန္းေတာင္သြားတုန္းက ရိုက္ျဖစ္သည့္ ပံုေလးေတြ ေတြ႕သည္။ 

            နန္တုန္လို ေျမျပန္႕မွာ မယ္မယ္ရရ တက္စရာေတာင္ဆိုလို႕ လန္စန္းေတာင္ တစ္ေတာင္သာရွိသည္။  ျမတ္စြာဘုရား၏ ၃၈ျဖာ မဂၤလာတရားေတာ္ထဲမွာ ပတိရူပေဒသာ၀ါေသာစ ဆိုျပီး သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္ေသာ ေဒသတြင္ ေနထုိင္ရျခင္း သည္ မဂၤလာတရားတစ္ခုျဖစ္သည္ကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကီး သေဘာေပါက္သြားသည္။ နန္တုန္ေဒသတြင္ ဘုရားဖူးရန္မွာ အေတာ့္ကို ခက္ခဲေခ်၏။ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ဖို႕ရာ သံဃာေတာ္ျမတ္မ်ားကိုလည္း လြန္စြာမွ ေတြ႕ရန္ ခက္ခဲေခ်၏။  ထို႕ေၾကာင့္ တစ္ခါတစ္ရံ လန္စန္းေတာင္သို႕သြားျပီး ဘုရားဖူးသည္။  သံဃာတစ္ခ်ိဳ႕ကို လန္စန္းေတာင္မွာ Part Time ေတြ႕ရသည္။  ညေန ၅ နာရီေလာက္ဆို လူ၀တ္လဲျပီး အိမ္ျပန္ေလသတည္း။  ရံဖန္ရံခါ ဆုေတာင္းပြဲေတြဘာေတြဆိုလွ်င္ လာျပီး ဆုေတာင္းေပးတတ္သည္။  မႏွစ္ သေဘၤာေရခ်ေတာ့ သေဘၤာက်င္းမွ လန္စန္းမွ သံဃာတစ္ခ်ိဳ႕ပင့္ျပီး ဆုေတာင္းပြဲလုပ္ေသးသည္။

            ေဆာင္းဦးသည္ သာယာလွေပစြတကား… ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းႏွင့္ ပန္းတို႕ေ၀ေနၾကျပီျဖစ္သည္။  ထိုအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ လန္စန္းေတာင္သည္ အေတာ့္ကို သာယာေလသည္။

အဟမ္း… အဟမ္း

                 ဘေလာ့ မဂင္းျဖစ္သည္မွာ ၾကာေလျပီ။  အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ မဂင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။  မဂင္းရသည္မွာ အခ်ိန္မရျခင္းသည္ တစ္ေၾကာင္း၊ အလုပ္ရွႈပ္ျခင္းသည္ တစ္ေၾကာင္း၊  ရေသာအခ်ိန္တြင္ ဂိမ္းေဆာ့ျခင္းသည္ တစ္ေၾကာင္း၊ ဘေလာ့ဂင္းဖို႔ စိတ္အားထက္သန္မႈ႕ မရွိျခင္းသည္ တစ္ေၾကာင္း အစရွိေသာ ဆင္ေျခမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။  ထိုအခါ ကြ်န္ေတာ့္ ဘေလာ့မွာ ဘေလာ့ အေသၾကီးျဖစ္သြားေလသတည္း။ 

                  ေနာက္တစ္ခုမွာ ၀င္းဒိုးမွ ပန္းသီးကို ေျပာင္းလိုက္ေလေသာ္ မက္ဘုတ္၏ ျမန္မာကီးဘုတ္မွာ ဟထိုးေတြ ယပင္းေတြ ယရစ္ေတြမွာ တစ္ခုစီပိုပိုျပီး ပါေနျပန္သည္။  ထိုအရာသည္ စာရိုက္ရာတြင္ အေတာ့္ကို စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ေစသည္။  စိတ္ရွည္ေသာ အခ်ိန္မွာ အပိုေတြကို တစ္ခုခ်င္းစီ လိုက္ရွာျပီး ျပန္ျပန္ဖ်က္ျဖစ္ေသာ္လည္း ၾကာေလေသာ္ စာေရးျခင္းအမႈ႕ထက္ ကြန္ပ်ဴတာကို လက္ႏွင့္ ထုျခင္းအမႈကို ပိုမုိျပဳမိခ်င္သလိုျဖစ္လာသည္။ အခု ရံုးမွ အလုပ္လုပ္ရန္ေပးထားေသာ လက္ပေဒါကို ဘေလာ့ဂင္းရန္ ျမန္မာေဖာင့္ေရာ ကီးဘုတ္ပါ သြင္းလိုက္ျပီျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ရံုးခ်ိန္တြင္ ဘေလာ့ဂ္ဂင္းျပီး အိမ္ျပန္ခ်ိန္မွာ ဂိမ္းေဆာ့ရန္ အခြင့္ေကာင္းမ်ား ရရွိျပီျဖစ္သည္။  အလုပ္ကိုမူကား အိပ္ခ်ိန္တြင္ အိပ္မက္ထဲတြင္ လုပ္ရန္ လွ်ာထားသည္။  သို႕ေသာ္ အိပ္မက္ထဲတြင္ မအားလွ်င္ ေနာက္ေန႕မွ ထပ္မက္ရန္ အစီအစဥ္ရွိသည္။ 

                  အရင္က သေဘၤာအသစ္ေဆာက္သည္၊  အခု သေဘၤာအေဟာင္းျပင္သည္။  လက္ရွိ သေဘၤာေလာက စီးပြားေရးက်ေနသည္။  ေရနံေတြကို ႏိုင္ငံေပါင္းစံုမွ လွိမ့္ထုတ္ျပီး၊ စက္ရံုအလုပ္ရံုေတြက ကုန္ေအာင္ မျဖဳန္းႏုိင္ေပ။  ေရနံေစ်းက်ေနသမွ်ကာလပတ္လံုး ကမ္းလြန္ေရနံ အသစ္မ်ားေဆာက္သည္ကို ဆုိင္းထားဦးမည္။  ကမၻာ့အေရးကို ကြ်န္ေတာ္သည္ ထိုမွ်ေလာက္ စိတ္၀င္စားသည္မဟုတ္။  သို႕ေသာ္ ထိုအေျခအေနက ကြ်န္ေတာ့္ကို ၂ မ်ိဳးျဖစ္ရန္ တြန္းအားေပးသည္။  တစ္မ်ိဳးမွာ အလုပ္ျပဳတ္ျခင္းျဖစ္သည္။  ထိုသို႕မဟုတ္ပါက ယခုကဲ့သို႕ ရံုးတြင္ အလုပ္မရွိ အကိုင္မရွိ ဒီအတုိင္းထုိင္ျပီး ဘေလာ့ဂင္းရန္ အေျခအေနေပးသည္။  ကံေကာင္းစြာျဖင့္ အလုပ္မျပဳတ္ဘဲ ဘေလာ့ဂင္းရသည္။  တြတ္ပီ အနည္းငယ္ ကံေကာင္းသြားသည္။  မဟုတ္လွ်င္ အလုပ္ျပဳတ္ျပီ ျဖစ္သည္။  ေရနံေစ်းက်ျခင္းကို ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္သည္။  သို႕ေသာ္ ဓာတ္ဆီႏွင့္ ဒီဇယ္ေစ်းမွာ ပိုေနျမဲ က်ားေနျမဲျဖစ္သည္။  ထို႕ေၾကာင့္ ကားစီးရန္ထက္ ဘက္စ္ကားႏွင့္ ရထားစီးျခင္းသည္ ပိုက္ပိုက္ကို အိပ္ေထာင္ထဲမွာ ပိုျပီး ခပ္ၾကာၾကာရွိေစသည္။  သို႕ေသာ္ ႏုိင္ငံေပါင္းစံုက စီးကရက္၊ အရက္ႏွင့္ ဘီယာမ်ားကို လွိမ့္ကန္ ထုတ္ေနေသာ္လည္း ေစ်းမက်ေျခ။  ေသာက္သံုးသူေတြက ထုတ္သေလာက္ကို ႏုိင္ေအာင္ ေသာက္ႏုိင္သည့္ သေဘာမွာ ရွိသည္ဟု ယူဆသည္။  ထိုအေျခအေနကို ထုိအတုိင္း ရွိေစရန္ ကြ်န္ေတာ္တက္ႏုိင္သေလာက္ ကူညီမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ထားသည္။