မႏၱေလးကို သြားတဲ့လမ္း ဆိုတဲ့ ကဗ်ာကို ႏိုဗယ္ဆုရွင္
ကဗ်ာႏွင့္ ၀တၱဳတို စာေရးဆရာ Rudyard Kipling ေရးသားထားတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ ဒီကဗ်ာဟာ Kipling ရဲ႕ အထင္ရွားဆံုး ကဗ်ာေတြထဲက တစ္ပုဒ္လည္းျဖစ္ပါတယ္။ ထူးထူးျခားျခား မႏၱေလး ဆိုတဲ့နာမည္ေလးျဖစ္တဲ့ အတြက္
ကြ်န္ေတာ္စိတ္၀င္းစားသြားလို႕ ဖတ္ၾကည့္မိတာပါ။
Kipling အသက္ ၂၄ ႏွစ္အရြယ္ (၁၈၉၀ မတ္ သို႕ ဧျပီလ) မွာ ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ ပ်ိဳျမစ္တဲ့အရြယ္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့
မိန္းကေလးတစ္ေယာာက္ အေၾကာင္းကို လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးေလး ေရးဖြဲ႕ထားတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ သီေပါမင္း ပါေတာ္မူျပီး ၅ ႏွစ္အၾကာ မွာေရးခဲ့တဲ့
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လို႕ ေျပာလို႕ရပါတယ္။
ဒီကဗ်ာကို ဖတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ခံစားမႈ႕
ႏွစ္ခုကို ကြ်န္ေတာ္ တစ္ျပိဳင္ထဲခံစားလိုက္ရတယ္… တစ္ခုက ကစ္ပလင္ရဲ႕ ဆြဲေဆာင္အားေကာင္းလွတဲ့
ေရးအသားနဲ႕ ႏူးညံတဲ့ ခံစားမႈ႕။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့
ကိုလိုနီပံုစံနဲ႕ ေရးထားတဲ့ အေရးအသားကို ကြ်န္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာ ျမန္မာတစ္ေယာက္အေနနဲ႕
မႏွစ္ျမိဳ႕မႈ႕ ခံစားရပါတယ္။ မႏွစ္ျမိဳ႕မႈ႕ခံစားခ်က္
ျဖစ္ေနတဲ့ ကဗ်ာကို ဘာျဖစ္လို႕ ေရးတင္လဲဆိုေတာ့ ဖတ္တဲ့လူေတြ သိေစခ်င္လို႕ပါ။ ၂၀၁၇ စက္တင္ဘာေလာက္တုန္းက အဂၤလန္ ႏုိင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရး
အတြင္းေရးမႈး ေဘာရစ္ ဂြ်န္ဆင္ျမန္မာျပည္လာသြားတုန္းက ေရႊတိဂံုေစတီေပၚမွာ ဒီကဗ်ာကို
စရြတ္ေတာ့ သူ႕ေဘးက သံမႈး ဂြ်န္ဆင္က ၀င္ဟန္႕ခဲ့ပါတယ္။ အဂၤလန္က ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အထြဋ္အျမတ္ထားရာ
ေရႊတိဂံုေစတီေပၚမွာ ဒီလိုကဗ်ာမ်ိဳးရြတ္တာ မသင့္ေတာ္တဲ့အေၾကာင္း သတင္းေတြ ေဖာ္ျပၾကေပမယ့္…
ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ သိပ္ျပီး သိလိုက္ပံုမရပါဘူး။
ဘာသာရပ္တစ္ခု ျဖစ္ျဖစ္၊ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုျဖစ္ျဖစ္ကို
ေလ့လာရင္ ၾကိဳက္လို႕ရယ္၊ မၾကိဳက္လို႕ရယ္ဆိုတာထက္.. ကိုယ္နဲ႕ပါတ္သတ္ျပီး အက်ိဳးမယုတ္ေအာင္၊
အက်ိဳးရွိေအာင္ ေလ့လာဖို႕လိုတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာေလးကို ေျပာခ်င္တာပါ။ ဒီကဗ်ာဟာ ၁၈ ရာစုကေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ။ ကဗ်ာထဲမွာပါတဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕ အယူအဆေလးေတြက လြဲေနတာကိုေတြ႕ရမွာပါ။ ဥပမာ ေမာ္လျမိဳင္ဆိုရင္ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ဖက္ (အက္ဒမန္
ပင္လယ္ဖက္)၊ အေနာက္အရပ္ကို မ်က္ႏွာမူထားတာ။ ေတာင္တရုတ္ပင္လယ္နဲ႕ စပ္ဆက္မႈ႕မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကစ္ပလင္ရဲ႕ ကဗ်ာထဲမွာေတာ့ တရုတ္ပင္လယ္ေအာ္လို႕
ေရးထားတာကို ေတြ႕ရမွာပါ။
ပထမဆံုး ကဗ်ာေလးကို မူရင္း အဂၤလိပ္လို အတုိင္း
ဖတ္ၾကည့္လိုက္ပါဦး..
By the old Moulmein
Pagoda, lookin' eastward to the sea,
There's a Burma girl a-settin', and I know she thinks o' me;
For the wind is in the palm-trees, and the temple-bells they say:
"Come you back, you British soldier; come you back to Mandalay!"
Come you back to Mandalay,
Where the old Flotilla lay:
Can't you 'ear their paddles chunkin' from Rangoon to Mandalay?
On the road to Mandalay,
Where the flyin'-fishes play,
An' the dawn comes up like thunder outer China 'crost the Bay!
'Er petticoat was yaller an' 'er little cap was green,
An' 'er name was Supi-yaw-lat -- jes' the same as Theebaw's Queen,
An' I seed her first a-smokin' of a whackin' white cheroot,
An' a-wastin' Christian kisses on an 'eathen idol's foot:
Bloomin' idol made o'mud --
Wot they called the Great Gawd Budd --
Plucky lot she cared for idols when I kissed 'er where she stud!
On the road to Mandalay . . .
When the mist was on the rice-fields an' the sun was droppin' slow,
She'd git 'er little banjo an' she'd sing "~Kulla-lo-lo!~"
With 'er arm upon my shoulder an' 'er cheek agin' my cheek
We useter watch the steamers an' the ~hathis~ pilin' teak.
Elephints a-pilin' teak
In the sludgy, squdgy creek,
Where the silence 'ung that 'eavy you was 'arf afraid to speak!
On the road to Mandalay . . .
But that's all shove be'ind me -- long ago an' fur away,
An' there ain't no 'busses runnin' from the Bank to Mandalay;
An' I'm learnin' 'ere in London what the ten-year soldier tells:
"If you've 'eard the East a-callin', you won't never 'eed naught else."
No! you won't 'eed nothin' else
But them spicy garlic smells,
An' the sunshine an' the palm-trees an' the tinkly temple-bells;
On the road to Mandalay . . .
I am sick o' wastin' leather on these gritty pavin'-stones,
An' the blasted Henglish drizzle wakes the fever in my bones;
Tho' I walks with fifty 'ousemaids outer Chelsea to the Strand,
An' they talks a lot o' lovin', but wot do they understand?
Beefy face an' grubby 'and --
Law! wot do they understand?
I've a neater, sweeter maiden in a cleaner, greener land!
On the road to Mandalay . . .
Ship me somewheres east of Suez, where the best is like the worst,
Where there aren't no Ten Commandments an' a man can raise a thirst;
For the temple-bells are callin', an' it's there that I would be --
By the old Moulmein Pagoda, looking lazy at the sea;
On the road to Mandalay,
Where the old Flotilla lay,
With our sick beneath the awnings when we went to Mandalay!
On the road to Mandalay,
Where the flyin'-fishes play,
An' the dawn comes up like thunder outer China 'crost the Bay!
There's a Burma girl a-settin', and I know she thinks o' me;
For the wind is in the palm-trees, and the temple-bells they say:
"Come you back, you British soldier; come you back to Mandalay!"
Come you back to Mandalay,
Where the old Flotilla lay:
Can't you 'ear their paddles chunkin' from Rangoon to Mandalay?
On the road to Mandalay,
Where the flyin'-fishes play,
An' the dawn comes up like thunder outer China 'crost the Bay!
'Er petticoat was yaller an' 'er little cap was green,
An' 'er name was Supi-yaw-lat -- jes' the same as Theebaw's Queen,
An' I seed her first a-smokin' of a whackin' white cheroot,
An' a-wastin' Christian kisses on an 'eathen idol's foot:
Bloomin' idol made o'mud --
Wot they called the Great Gawd Budd --
Plucky lot she cared for idols when I kissed 'er where she stud!
On the road to Mandalay . . .
When the mist was on the rice-fields an' the sun was droppin' slow,
She'd git 'er little banjo an' she'd sing "~Kulla-lo-lo!~"
With 'er arm upon my shoulder an' 'er cheek agin' my cheek
We useter watch the steamers an' the ~hathis~ pilin' teak.
Elephints a-pilin' teak
In the sludgy, squdgy creek,
Where the silence 'ung that 'eavy you was 'arf afraid to speak!
On the road to Mandalay . . .
But that's all shove be'ind me -- long ago an' fur away,
An' there ain't no 'busses runnin' from the Bank to Mandalay;
An' I'm learnin' 'ere in London what the ten-year soldier tells:
"If you've 'eard the East a-callin', you won't never 'eed naught else."
No! you won't 'eed nothin' else
But them spicy garlic smells,
An' the sunshine an' the palm-trees an' the tinkly temple-bells;
On the road to Mandalay . . .
I am sick o' wastin' leather on these gritty pavin'-stones,
An' the blasted Henglish drizzle wakes the fever in my bones;
Tho' I walks with fifty 'ousemaids outer Chelsea to the Strand,
An' they talks a lot o' lovin', but wot do they understand?
Beefy face an' grubby 'and --
Law! wot do they understand?
I've a neater, sweeter maiden in a cleaner, greener land!
On the road to Mandalay . . .
Ship me somewheres east of Suez, where the best is like the worst,
Where there aren't no Ten Commandments an' a man can raise a thirst;
For the temple-bells are callin', an' it's there that I would be --
By the old Moulmein Pagoda, looking lazy at the sea;
On the road to Mandalay,
Where the old Flotilla lay,
With our sick beneath the awnings when we went to Mandalay!
On the road to Mandalay,
Where the flyin'-fishes play,
An' the dawn comes up like thunder outer China 'crost the Bay!
ဒီကဗ်ာေလးမွာ
အာရွေဒသ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံကို လြမ္းဆြတ္ေနတဲ့ အဂၤလိပ္ စစ္သားတစ္ေယာက္ အေနနဲ႕
ေဖာ္က်ဴးထားတဲ့ ကဗ်ာပါ။ ဒီကဗ်ာဟာ အေရွ႕တုိင္း မိန္းမပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ လွပမႈ႕နဲ႕ သိမ္ေမြ႕မႈ႕ကို
ေဖာ္က်ဴးေနသလို၊ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားမႈ႕၊ ၁၉နဲ႕ ၂၀ ရာစု ႏွစ္ေတြတုန္းက
ျဗိသွ်ေတြရဲ႕ နယ္ခ်ဲ႕စနစ္ကို အသက္၀င္ေနတဲ့ အရိပ္အေငြ႕ေတြ ပါ၀င္ေနပါတယ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက အဂၤလိပ္စစ္သားေတြဟာ ဧရာ၀တီျမစ္တစ္ေလွ်ာက္
ဧရာ၀တီ ဖေလာ္ရီတာ သေဘၤာလုိင္းရဲ႕ ေရေႏြးေငြ႕သံုး ဒလက္သေဘၤာေတြနဲ႕ စုန္-ဆန္ျပီး သြားလာေနတဲ့
အခ်ိန္ပါ။ ကစ္ပလင္ စစ္သားဘ၀နဲ႕ အႏိၵယမွာ ၇ႏွစ္ၾကာ စစ္မႈ႕ထမ္းျပီး အဂၤလန္ကို ျပန္လာတဲ့
အခ်ိန္ ၁၈၉၀မွာ ဒီကဗ်ာကို ေရးခဲ့တာပါ။ ကလႅကတၱားကေန ဂ်ပန္၊ ျပီးေတာ့ အေမရိကန္ ဆန္ဖရန္စစ္စကိုကေန
ပင္လယ္ကို ျဖတ္ျပီး အဂၤလန္ကို သူျပန္ခဲ့တာပါ။
ကလႅကတၱားျပီးေတာ့ ျမန္မာျပည္ကို ေမာ္လျမိဳင္ကတစ္ဆင့္ ရန္ကုန္ကို ခဏ အလည္ေရာက္ခဲ့တာပါ။
ကြ်န္ေတာ္ သူ႕ရဲ႕ အဂၤလိပ္ကဗ်ာကို ဆီေလွ်ာ္ေအာင္
ျမန္မာလို ဘာသာျပန္ထားပါတယ္။ ခြ်တ္ယြင္းခ်က္၊
လြဲမွားခ်က္ေတြရွိရင္ ေထာက္ျပေပးၾကပါ။
ေမာ္လျမိဳင္က
ဘုရားေဟာင္းေဘး… အေရွ႕အရပ္ပင္လယ္ျပင္ဆီကို ေငးေမာရင္း..
ျမန္မာလံုမငယ္ေလး
ငါ့ေၾကာင္းေတြးေနမလား..
ထန္းပင္ေတြကို
ေ၀ွ႕တုိက္လိုက္တဲ့ေလကေလးရယ္.. ေစတီေတာ္ဆီက ခ်ိဳလြင္လြင္ ေခါင္းေလာင္းသံ
“ျပန္လာခဲ့ပါ..
ျပန္လာခဲ့ပါ အေမာင္ ျဗိသွ်စစ္သည္… မႏၱေလးကို ျပန္လာခဲ့ပါ”
မႏၱေလးကို
ျပန္လာခဲ့ပါ……
ဖေလာ္တီလာသေဘၤာရပ္ထားရာ…
ရန္ကုန္-မႏၱေလး
အဆန္သေဘၤာ ေရရဟတ္ ရက္သံေလးေတြကို အေမာင္ ၾကားမိပါစ…
မႏၱေလးကို
သြားတဲ့ လမ္းမွာေပါ့…
ငါးပ်ံေလးေတြ
ေပ်ာ္ျမဴး ေဆာ့ကစားလို႕…
ေန၀င္ခ်ိန္က
တရုတ္ျပည္ အျပင္ဖက္ ကမ္းရိုးတမ္းမွာ လွ်ပ္တစ္ပ်က္လို …
ဦးထုတ္စိမ္းေဆာင္းျပီး
ဂါ၀န္ အ၀ါေရာင္နဲ႕.. စုဖုရားလတ္ဆိုတဲ့ အမိငယ္…
ဘုရင္သီေပါရဲ႕
မိဖုရားနဲ႕ အမည္နာမ ဆင္တူေခ်ရဲ႕…
သူ႕ကို
ေျပာင္းဖူးဖက္ေဆးလိပ္ေလးကို ပထမဆံုးအၾကိမ္ ကမ္းေပးခဲ့တုန္းကေပါ့..
လံုမငယ္..
ရြံဆင္းတုေတာ္ ေျခေတာ္ျမတ္ရင္းကို ဦးခုိက္နမ္းလင့္….
ၾကီးျမတ္ေတာ္မူေသာ
ျမတ္စြာဘုရား…လို႕ သူတို႕ ေခၚၾကသတဲ့…
အို..
မေတာ္ပါဘူး အေမာင္.. ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမယ္လို႕.. အမိဆိုတုန္း
သင့္ကို
အနမ္းေခြ်ခဲ့တာ…
မႏၱေလးကို
သြားတဲ့ လမ္းမွာေပါ့…
စပါးခင္းမွာ
ျမဴေတြဆုိင္းလို႕.. ေန၀င္လုလုအခ်ိန္မွာ…
ဘင္ဂ်ိဳေလးတီးျပီး
“ကုလား လို လို…” ဆိုျပီး မင္း ေတးသီခဲ့တာပ
ကိုယ့္
ပုခံုးကို လက္ခေလးနဲ႕ မွီလို႕.. ပါးခ်င္းအပ္ျပီး…
ျမစ္ထဲက
ေရေႏြးေငြ႕သေဘၤာေတြက ဥဒဟုိ.. ကြ်န္းသစ္သယ္ေနတဲ့
ဆင္ေတြကို
တူယွဥ္တြဲျပီး
ၾကည့္ခဲ့ၾကတယ္ေလ…
ဒီလို
ဆိတ္ျငိမ္တဲ့အခ်ိန္ေလးေတြမွာ စကားေျပာဖို႕မင္း ဘာျဖစ္လို႕ ေၾကာက္ေနခဲ့တာလဲကြယ္..
မႏၱေလးကို
သြားတဲ့ လမ္းေပၚမွာေပါ…
ခုေတာ့
အားလံုးက ဟိုးအေ၀း အတိတ္မွာ က်န္ခဲ့ေပါ့..
ဘဏ္
ကေန မႏၱေလးကို သြားတဲ့ ခရီးသယ္ကားလဲ မရွိဘူးေလ..
ခုေတာ့
လန္ဒန္မွာ… စစ္သက္ ၁၀ႏွစ္ေလာက္ရွိတဲ့ စစ္သည္ကေျပာရဲ႕
“တစ္ကယ္လို႕
အေရွ႕အရပ္က ေခၚသံမ်ားၾကားခဲ့ရင္… မင္းဘာလိုခ်င္ဆံုးလဲ..”
မဟုတ္တာ…
မင္းဘာအလိုခ်င္ဆံုးျဖစ္မွာလဲ
ၾကက္သြန္ျဖဴနံသင္းေနတဲ့
ဟင္းခပ္အေမႊးအၾကိဳင္ရယ္..
ထန္းပင္ေတြေပၚျဖာက်ေနတဲ့
ေနျခည္ေႏြးေႏြးရယ္.. ဘုရာေက်ာင္းက ေခါင္းေလာင္းသံခ်ိဳခ်ိဳရယ္ေပါ့…
မႏၱေလးကို
သြားတဲ့ လမ္းမွာေလ…
ဒီလို
ေက်ာက္သားလမ္းေတြေပၚမွာ သားေရပြန္းခံျပီး လမ္းေလွ်ာက္ရတာကို ျငီးေငြ႕လွပါျပီ…
အဂၤလန္ရဲ႕
မိုးေငြ႕မႈန္မႈန္ေတြ ပက္ဖ်န္းတုိင္း ငါ့ရဲ႕ အရိုးထဲက ေ၀ဒနာကို လႈပ္ႏႈိးေနသလိုပါပဲ…
ခ်ဲလ္ဆီး
အစြန္အရပ္ ကေန စထရန္းကို အိမ္အကူ၅၀ေလာက္နဲ႕ ေလွ်ာက္ေပမယ့္…
အခ်စ္အေၾကာင္းကို
သူတို႕ေတြ ေျပာေနၾကေပမယ့္၊ သူတို႕ ဘာနားလည္လို႕လဲ…
ညစ္ႏြမ္းႏြမ္း
ေခါက္ရိုးက်ိုဳး မ်က္ႏွာေတြနဲ႕…
အိုသခင္..
သူတို႕နားလည္တာ ဘာမ်ားရွိလို႕လဲ…
ငါ့မွာ
သပ္ရပ္၊ ခ်ိဳသာတဲ့ အေဖာ္မြန္က သန္႕ရွင္းျပီး စိမ္းလန္းတဲ့ ေျမမွာ ရွိတယ္..
မႏၱေလးကို
သြားတဲ့ လမ္းမွာေပါ့…
စူးအက္
အေရွ႕ပုိင္း ေဒသကို ေစလုိက္စမ္းပါေလ… အဲ့ဒီမွာ
အေကာင္းဆံုးဆိုတာမ်ိဳးက အဆိုးဆံုးလိုပဲ
ပညတ္ေတာ္၁၀ပါးမရွိတဲ့
ေနရာမွာ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ငတ္မြတ္မႈ႕ကို ေလာင္ျမိဳက္လို႕ ရတာေပါ့
ေစတီဆီက
ေခါင္းေလာင္းေခၚသံတုိင္း ငါေရာက္ခ်င္တဲ့ေနရာက….
ေမာ္လျမိဳင္က
ဘုရားေဟာင္းတစ္ဆူေဘး ပင္လယ္ျပင္ကို ေလးေလးလံလံ ေတြေငးၾကည့္လို႕..
မႏၱေလးကို
သြားတဲ့လမ္းမွာေပါ့…
ဖေလာ္တီလာသေဘၤာ
ရပ္ထားရာ..
ငါတုိ႕
မႏၱေလးကို သြားခဲ့တုန္းက ရြက္ဖ်င္ေအာက္က ေ၀ဒနာေတြနဲ႕အတူ..
မႏၱေလးကို
သြားတဲ့ လမ္းမွာေပ့ါ..
ငါးပ်ံေလးေတြ
ေပ်ာ္ျမဴး ေဆာ့ကစားလို႕…
ေန၀င္ခ်ိန္က
တရုတ္ျပည္ အျပင္ဖက္ ကမ္းရိုးတမ္းမွာ လွ်ပ္တစ္ပ်က္လို …
No comments:
Post a Comment