ႏွင္းေ၀တဲ့ ႏွစ္ကူး

           ႏွစ္ကူးဆိုသည္မွာ တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးကို ဆိုလိုသည္။  “တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ဘယ္က စတယ္” ဆိုတဲ့ပိုစ့္ေလးကို မႏွစ္က တင္ျဖစ္သည္။  စိတ္၀င္စားသူမ်ား ကလစ္ႏွိပ္ျပီး ဖတ္ၾကည့္ပါ။  ဘာလိုလိုႏွင့္ ခ်ိနေခၚ ကာေ႒းေခၚ စီလုတ္ျပည္ၾကီးတြင္ ႏွစ္သစ္ကူးရသည္မွာ ခုဆိုလွ်င္ ၃ ႏွစ္ရွိေပျပီ။   “ကုန္စီး… ကုန္စီး…. ကုန္စီးနီရာ… ကုန္စီး… ကုန္စီး… ကုန္စီး..နီ” ဆိုျပီးေတာ့ လမ္းေတြမွာ သီခ်င္းေတြ ဖြင့္ၾကသည္။  ကုန္းစီးဖားခ်ိဳင္ဆိုျပီးေတာ့ လူေတြ႕လွ်င္ “မဂၤလာ ႏွစ္သစ္ကူးပါ” ဆိုျပီး ႏႈတ္မဆက္ေလႏွင့္ “အမ္ေပါင္း နားလိုင္” ဆိုျပီးေမးသည္။  အမ္ေပါင္းကေတာ့ ဘယ္နားမွာေနမွန္းမသိ။  လူေတြ႕တုိင္း အမ္ေပါင္း ေပးရလွ်င္ ေသရခ်ည့္။

          ဟိုနား ဒီနား ဘယ္သြားသြား တေဖာင္းေဖာင္း ေဖာက္လိုက္တဲ့ ေဗ်ာက္အိုးေတြမွ ေသာက္ေသာက္လဲ။  တစ္ခါတစ္ေလ ညအိပ္ေကာင္းေနတုန္း အုန္းဒိုင္းဆိုျပီး ဆူညံေနလို႕ လန္႕ႏုိးရတဲ့ ညေတြလဲ ရွိရဲ႕။  ႏွစ္သစ္ကူးဆိုသည္မွာ စီလုတ္ျပည္ၾကီးမွာေတာ့ အလြန္အေရးၾကီးတဲ့ ပြဲေတာ္ၾကီး။  အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က မိသားစုေတြ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ျပန္လည္ဆံုစည္းရတဲ့ အခ်ိန္။  တရုတ္ စေတာ့ ေစ်းကြက္မွာ ၁၁ လပဲ အလုပ္လုပ္သည္။  ေဖေဖာ္၀ါရီ တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးခ်ိန္ဆိုလွ်င္ စေတာ့ ေစ်းကြက္ မွာ ျမားဦးက ေအာက္ေျခထိလုနီး။ 

          တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူး မတုိင္ခင္ဆိုလွ်င္ ကုမၸဏီေတြက ႏွစ္ကူးမတုိင္ခင္ ႏႈတ္ဆက္ပြဲ ဒင္နာေတြ ဘာေတြလုပ္ၾကသည္။  ႒ာနအလုိက္လုပ္ၾကတာရွိသလို… ကုမၸဏီလံုးကြ်တ္ လုပ္တာေတြလည္းရွိသည္။  ခု သေဘၤာေဆာက္ေနတဲ့ ကုမၸဏီမွာေတာ့ ၀န္ထမ္းေပါင္း ၁ေသာင္းခြဲေလာက္ရွိေတာ့ ကုမၸဏီလံုးကြ်တ္ လုပ္ဖို႕ရာမလြယ္။  ဟိုတစ္စု၊ ဒီတစ္စုသာ လုပ္ၾကျပီး လုပ္သမွ် ပြဲတုိင္း လိုက္စားဖို႕သာ။  သို႕ေသာ္ စားေကာင္းျခင္းမစားရ၊  သူတို႕၏ ပိုင္က်ိဳဟု အမည္နာမ သက္ေရာက္ေစေသာ ဆန္အရက္၊ ၅၆% အဲလ္ကိုေဟာ ပါေသာ ခြက္ကို ကမ္းေပးဟုဆိုကာ ဂြက္ ကနဲေမာ့ေသာက္ရသည့္ ထံုးစံက ေတာ္ေတာ္ကို ကသိကေအာက္ေရာက္သည္။  လူ ၂၀ ၀ိုင္းတြင္ ညစာစားပါက တစ္ေယာက္ျခင္း ကမ္းေပး လုပ္လိုက္လွ်င္ one round ခြက္ ၂၀၊ ဘယ္လိုမွ မခံႏိုင္၊ သြက္သြက္ခါေလ၏။  ဒါမ်ိဳးကို ဘယ္ႏွစ္ round မွန္းမသိ round ေလေသာ္ ဂြမ္းေလ၏။

          စီလုတ္ျပည္ၾကီး ေရာက္စက အထာမသိ၊  ဒီေကာင္ေတြက အမူးတုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။  လူဆိုသည္မွာ မူးလွ်င္ ဗီဇမွန္ေပၚသည္၊  ထို႕ေၾကာင့္ ဒီလူ၏ အတြင္း ဗီဇ ေကာင္းမေကာင္းသိခ်င္လွ်င္ အမူးတိုက္၊  ျပီးလွ်င္ အကဲခတ္ဟု ေနာက္က်မွ ေျပာသံၾကားမိသည္။  အစပိုင္းတုန္းကေျပာသည္… ေဟ့ေကာင္ေတြ ငါ့ကို အမူးမတုိက္နဲ႕ ငါမူးရင္ မလြယ္ဘူး ဆိုေတာ့ ေသာက္သာေသာက္ က်န္တာငါတို႕တာ၀န္ယူတယ္ ဘာညာ နဲ႕ အမူးတိုက္ေလ၏။ မူးေလေသာ္……. ငါမူးလွ်င္ မလြယ္ဘူးဆိုေသာအရာကို သူတို႕သေဘာေပါက္သြားၾကသည္။  အိမ္သာခြက္ထဲ ေခါင္းစိုက္လိုက္သည္မွာ ဆိုင္ပိတ္ျပီး… မီးေတြမွိတ္၊ တစ္၀ုိင္းထဲက်န္တဲ့အထိ အခန္းထဲက အိမ္သာခြက္ထဲမွာ ေခါင္းစိုက္တုန္း။  ဆုိင္ရွင္က ဆုိင္ပိတ္ခ်င္တယ္ ဘာညာလာေျပာလဲ လက္သာ ေထာင္ျပႏုိင္သည္။  ဥၾသသံတို၊ သံရွည္၊ သံလတ္ မနား မီးရထားၾကီး ခုတ္လိုက္သည္မွာ ဖုတ္လိႈက္၊ ဖုတ္လိႈက္ျဖစ္သည္အထိ။  က်န္တဲ့လူေတြကေတာ့ ငုတ္တုတ္ထုိင္ေစာင့္ယူရသည္။  ေနာက္ေတာ့မွ ဟုိတယ္ကို ကားေမာင္းျပန္ေတာ့ ပို႕ရွာသည္။  ထုိမွစ၍ ဘယ္ေတာ့မွ အမူးမတုိက္ေတာ့ေခ်။

          ဒီႏွစ္ေတာ့ အမူးပါးသြားျပီျဖစ္သည္။   အဆိုပါ ပိုင္က်ိဳဟုေခၚေသာ ဆန္အရက္ကို မ်က္ေစာင္းမွ်ပင္ မထိုးေတာ့ေခ်။  ၀ိုင္ေလးဘာေလး တို႕တိ၊ တို႕တိႏွင့္သာ ျပီးသည္။  တို႕တိ၊ တို႕တိ ဆိုေပမယ့္ တခါတေလ လူအေယာက္ ၁၀၀၀ ေလာက္ရွိတဲ့ စားပြဲဆိုလွ်င္ ဟိုဘက္၀ိုင္းကူး၊ ဒီဘက္၀ိုင္းကူးျပီး “ကမ္းေပး” သမွ် လူေတြအကုန္လံုးႏွင့္ တို႕တိ၊ တို႕တိလုိက္သည္မွာ ၄ ပုလင္း၊ ၅ ပုလင္းစာေလာက္ ေျပာင္ေလ၏။ 

          ဒီလိုႏွင့္ တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးက စျပီျဖစ္ေလသည္။  မနက္မိုးလင္းလွ်င္ ပုရြက္ဆိတ္ေတြလုိ လူေတြ လူေတြမွ အမ်ားၾကီး အိမ္ျပန္ဖို႕ တန္းစီေနၾကသည္။  အိမ္မျပန္ရသည္မွာကား ကြ်န္ေတာ္တို႕ပင္ျဖစ္ေခ်၏။  သေဘၤာကား Delivery ေနာက္က်ေနျပီ။  က်င္းက အလုပ္လားလားမွ် မနားေခ်။  ျပန္ခ်င္တဲ့လူေတြျပန္၊  အနည္းဆံုးေတာ့ အလုပ္သမား ၆၀ ေလာက္က်န္သည္။  ထို ၆၀ ႏွင့္ run သည္။  ဒီေတာ့ ေလွ်ာက္ၾကည့္ရျပန္သည္။  အလုပ္နည္းနည္းပါးေနေတာ့ သေဘၤာတစ္စီးလံုးေလွ်ာက္သြား အျပစ္အနာအဆာေတြ ေလွ်ာက္ရွာ၊ ရံုးေပၚက paper work ေတြ ျပန္စစ္၊ ႏွစ္သစ္ကူးမစခင္ အျပီးရွင္း၊  မနားရေခ်။

          ေရးရင္း၊ ေရးရင္း ႏွင္းေ၀တဲ့ ႏွစ္ကူးက ဘယ္နားေရာက္သြားသည္မသိ။  ေၾသာ္… ဒီေန႕  ႏွင္းက်သည္။  ၃ ႏွစ္အတြင္း ဒီႏွစ္ ႏွစ္သစ္ကူးက်ေတာ့မွ ႏွင္းက က်သည္။  ႏွင္းကေလးေတြ ေဖြးေဖြးလႈပ္ေနသည္။  ဟယ္… ေပ်ာ္စရာၾကီးလို႕ေတာ့ မတြက္လိုက္ပါႏွင့္။  လမ္းေလွ်ာက္လွ်င္ ေခ်ာ္မလဲေအာင္ ေတာ္ေတာ္ကို သတိထားယူရသည္။  ဒီေန႕အလုပ္ဆင္းေတာ့ ႏွင္းေတြက အပံုလိုက္ျဖစ္ေနျပီ။  စီးေတာ္ ဘက္ထရီ ဆုိင္ကယ္ေလးကို ေသာ့စိုက္ျပီး လွည့္လိုက္ေတာ့ လွည့္မရေခ်။  ေသာ့ေပါက္က ခဲေနျပီ။  ေသာ့တံကို မီးျမိႈက္ျပီး အေတာ္ေလး ၾကိဳးစားေတာ့မွ ဒီေကာင္ကေလးက အလုပ္လုပ္၏။

          ဒီ ဘက္ထရီ ဆုိင္ကယ္ကေလးကို ၀ယ္ထားသည္မွာ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ျပီျဖစ္သည္။  ၂ ႏွစ္အတြင္း ဘက္ထရီ အသစ္ တစ္ခါလဲ၊  တစ္လ တစ္ခါေလာက္ တာယာ အသစ္လဲသည္မွလြဲျပီးေတာ့ က်န္တာေတာ့ မပ်က္။  တာယာ အသစ္လဲရသည္မွာ သေဘၤာက်င္းမွာရွိေသာ သံတို၊ သံစ၊ မူလီ အတိုအစေတြက ဒုကၡေပးေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။  ေနာက္ၾကည့္မွန္ေတြကေတာ့ မရွိေတာ့၊  ညာဘက္က ေနာက္ၾကည့္မွန္က ဆုိင္ကယ္ျခင္း ပြတ္တုန္းက ျပဳတ္ထြက္သြားျခင္းျဖစ္ျပီး၊  ဘယ္ဘက္က ေနာက္ၾကည့္မွန္ကေတာ့ ရပ္ထားတုန္း ဘယ္ဆုိင္ကယ္က ၀င္သမသြားသည္မသိ။  ျပဳတ္ထြက္သြားေလ၏။  ေရွ႕က ဒူးကာကေတာ့ ဟိုတစ္ေလာက ကားကုိ ၀င္ေအာင္းလိုက္ေသာေၾကာင့္ တစ္ျခမ္း ေၾကြေနျပီျဖစ္သည္။  ေနာက္က မားလကတ္ဟု ျမန္မာျပည္တြင္  အမည္တြင္သည့္ ဘီးကာကေတာ့ ေနာက္မွ ဆုိင္ကယ္တစ္စီး ၀င္အေအာင္းခံရျပီးသကာလ ထိပ္ဖ်ားနည္းနည္း ပဲ့ေနသည္။  ေရွ႕က ဘီးကာကေတာ့ ျပဳတ္သြားသည္မွာ ၾကာေလျပီ ဘယ္တုန္းက တုိက္မိေသာေၾကာင့္ ျပဳတ္ထြက္သြားသည္ကို မသိေခ်။  သို႕ေသာ္ ျခံဳၾကည့္လွ်င္ ေကာင္းေသးသည္။  ေရွ႕မီး ေနာက္မီးမလင္း၊ signal မီးမပြင့္သည္သာ နဲနဲ အျပစ္ဟုဆိုရမည္။ 

          တရုတ္ျပည္ၾကီးတြင္ အဆိုပါ အဆိုပါ ဘက္ထရီဆုိင္ကယ္မ်ားမွာ ေဖာျခင္း ေသာျခင္း မ်ားလွေခ်၏။  ယာဥ္စည္းကမ္းမွာ ငါ့လမ္း ငါေမာင္း ငါသာလွ်င္ အမွန္ျဖစ္ေတာ့သည္။  ေနရိပ္ေသာ လမ္းဘက္ျခမ္းသည္ လမ္းမွန္ျဖစ္သည္၊  ခ်ိဳင့္ခြက္မရွိေသာ လမ္းဖက္ျခမ္းသည္ လမ္းမွန္ျဖစ္သည္။  ထိုအထဲတြင္ ေဖာ္ျမဴလာ၀မ္း ခ်န္ပီယံေတြကလည္း ရွိသည္။  ထို႕ေၾကာင့္ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းလွ်င္ ေရွာင္လင္သိုင္းက်င့္စဥ္ေတြ၊  ထိုက္ခ်ိသိုင္းက်င့္စဥ္ေတြ က်င့္ထားရသည္။  မည္သို႕ပင္ျဖစ္ေစ အဆိုပါ ဆုိင္ကယ္ကေလးမွာ အေတာ့္ကို အေပအေတခံသည္။ 

          အဲ.. ဒီေန႕ ႏွင္းေတြက်သည္။  ေသာ့ဖြင့္လို႕ရေသာ္…. ေနာက္ဘီးက ျပားေနေလ၏။  ညက ေမွာင္ေနျပီ။  ႏွစ္သစ္ကူး ဆုိင္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပိတ္ျပီး အိမ္ျပန္ၾကေလျပီ။  ဘီးဖာေသာ ဆုိင္မရွိလွ်င္ ႏွစ္ကူးကာလတြင္ အကြ်န္သည္ ဒုကၡႏွင့္ လွလွေတြ႕ေပေတာ့မည္။  ဤသို႕ႏွင့္ ေျခတုိေအာင္ ေလွ်ာက္ေလေသာ္.. လမ္းအဆံုးတြင္ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ဘီးဖာေသာ ဆိုင္ကေလးကို ေတြ႕ေလ၏။  ေမာင္မင္းၾကီးသား က်န္းမာပါေစ၊ ခ်မ္းသာပါေစ၊ သန္းထီၾကီး ၁၀ ကာျပန္ေပါက္ပါေစ…..  ဘီးကိုဖာေပးသည္။  တာယာထဲကို မူလီ၀င္ျပီး အထဲက ကြ်တ္က အေပါက္ ၂၀ ေလာက္ေပါက္ေနျပီ။  ကြ်တ္အသစ္လဲလိုက္သည္။  ေငြ ၃၀ ေပးလိုက္သည္။  ဟိုတယ္က ဆုိင္ကယ္ရံုမွာ ဆုိင္ကယ္ကို ဘက္ထရီ အားသြင္းထားလိုက္သည္။  မည္သို႕ပင္ဆိုေစ ဒီေန႕ ရွန္ဟိုင္းတြင္ ႏွင္းေတြ ေ၀ေနသည္။  တရုတ္ႏွစ္သစ္ ကူးေလျပီတကား.......