Work Smarter, Not Harder

          တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့ ေတြးမိတယ္.. ငါ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ ဆိုျပီးေတာ့ေပါ့။  တစ္ေန႕ အလုပ္ဘယ္ေလာက္ျပီးခဲ့သလဲ?  ေရွ႕ဆက္လုပ္ဖို႕ ဘယ္ေလာက္က်န္ေသးလဲ။  ဒီအခါကေတာ့ Work Smarter, Not Harder ဆိုတဲ့ ဟာေလးကို ေျပးေျပးျမင္မိတယ္။  ရံုး၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ဆိုပါေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာဖြင့္လိုက္လို႕ Desktop ေပၚမွာတင္ထားတဲ့ ဖုိင္ေတြမွာ ဒီေန႕ အျပီးလုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြအတြက္ ဘယ္ႏွစ္ဖုိင္ရွိလဲ? ဒီတစ္ပတ္ အျပီးလုပ္ရမယ့္ ဖုိင္ေတြ ဘယ္ႏွစ္ဖိုင္ရွိလဲ? ဒါမွမဟုတ္ အသံုးမ၀င္တဲ့ ဖုိင္ေတြ မ်ားေနျပီးေတာ့ ေတြ႕ကရာကို ျပီးေအာင္ ေလွ်ာက္လုပ္ေနလား? 

လူ၀င္ဆန္႕ႏိုင္မႈ႕

          ခက္တာက ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ၾကက္တူေရြးပညာေရးစနစ္။  ေက်ာင္းမွာသင္ေတာ့လည္း သင္ရိုးကုန္ကို အလြတ္က်က္ အလြတ္ေျဖခဲ့တယ္။  တကၠသိုလ္မွာလည္း သင္ရိုးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို အလြတ္က်က္ရေအာင္က်က္ျပီးေတာ့ ေျဖခဲ့တယ္။  ဒါေပမယ့္ ဒီလိုျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ သူငယ္တန္းကေန တကၠသိုလ္ျပီးတဲ့ ၁၅ ႏွစ္ေလာက္ကာလမွာ လူမႈ႕ေရးအသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႕ အေတာ့္ကို ကင္းကြာေနေအာင္ တကၠသိုလ္ေတြထဲမွာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀က ေပ်ာက္ဆံုးေနတယ္။  ဆိုလိုတာက ကြ်န္ေတာ္တို႕ လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ လူမႈ႕ေရးပိုင္းမွာ ေတာ္ေတာ့္ကို အားနည္းေနတယ္လို႕ ျမင္မိတယ္။  ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ႕မ်ိဳးကို ဆိုလိုတာမဟုတ္ဘူး။  လူၾကီးေတြနဲ႕ စကားေျပာတဲ့အခါမွာ ပိုင္ပိုင္ႏုိင္ႏုိင္နဲ႕ ခ်က္က် လက္က် ေျပာႏုိင္တဲ့ လူမႈ႕ေရးစြမ္းရည္ ကြ်န္ေတာ္တို႕မွာ ေတာ္ေတာ့္ကို အားနည္းတယ္။  ကြ်န္ေတာ္တို႕ မန္ေနဂ်ာေတြနဲ႕ စကားေျပာတဲ့အခါမွာ Yes, No ႏွစ္လံုးေလာက္သာ ပါးစပ္က ထြက္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ အာေစးမိေနသလိုျဖစ္ေနတတ္တယ္။  တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသာဘ၀မွာ စာအုပ္ထဲေတြမွာ မရႏုိင္တဲ့ အေပါင္းအသင္း ၀င္ဆန္႕တဲ့ အသိုက္အ၀န္းမ်ိဳးကို ကြ်န္ေတာ္တို႕ မရခဲ့ၾကဘူး။  တစ္နည္းအားျဖင့္ Social က်တယ္လို႕ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ ေခၚတဲ့ဟာေပါ့။  ဆိုရွယ္က်တယ္ဆိုတာက ဘီယာဆုိင္သြား၊ ဘီယာေသာက္၊ မိန္းကေလးေတြနဲ႕ အီစီကလီလုပ္၊ ေဆးခ် ဒါမ်ိဳးကို ဆိုလိုတာမဟုတ္ပါဘူး။  အေပါင္းအသင္း ၀င္ဆန္႕ႏုိင္ေအာင္ ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္ေသြး ထက္ျမက္လာေအာင္ ေျပာႏုိင္တဲ့ စြမ္းရည္ကို ဆိုလိုတာပါ။  ဒါမ်ိဳးေတြဟာ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာေတြထဲမွာ ရွာလို႕မေတြ႕ႏုိင္တဲ့ အရာေတြပါ။  ဒါေပမယ့္ ဒီအရည္အေသြးဟာ ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္ေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ အရမ္းကို အေထာက္အကူျဖစ္ေစမယ့္ ကိုယ္ရည္ကုိယ္ေသြးပါပဲ။  ဟားဗတ္၊ ပရင္စတန္၊ ေအာက္စ္စဖိုဒ့္နဲ႕ ပါတ္သတ္တဲ့ ၀တၱဳေတြဖတ္လိုက္တုိင္း သူတို႕ တကၠသုိလ္ေတြဟာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြကို မိတၱဗလ စြမ္းရည္ထက္ျမက္လာေအာင္၊ လူ၀င္ဆန္႕လာေအာင္ ေတာ္ေတာ့္ကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးၾကတာပဲလို႕ စိတ္ထဲမွာေတြးမိတယ္။

သမီးငယ္ေလးအတြက္ အေဖ့ရဲ႕ အမွတ္တရ လက္ေဆာင္..

          ဒီေန႕ သတင္းေလး တစ္ပုဒ္ကို ဖတ္လိုက္ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး သေဘာက်သြားတယ္။  ဒါကေတာ့ သမီးငယ္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘြဲ႕ယူတဲ့ေန႕မွာ သူမရဲ႕ ဖခင္က လက္ေဆာင္ေလးတစ္ခုေပးခဲ့ပါတယ္။  သမီးငယ္ေလးအတြက္ အေကာင္းဆံုးလက္ေဆာင္ေလးပါ။  ဖခင္ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ အထပ္ထပ္သြန္းေလာင္းလို႕ေပါ့။  အခ်ိန္ေတြအမ်ားၾကီး ရင္းလို႕ ဒီလိုလက္ေဆာင္ေလးကို ေပးခဲ့ပါတယ္။  ဒီလက္ေဆာင္ေလးကို ရလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သမီးငယ္ေလးကလည္း ေျပာမျပတတ္ေအာင္ ၀မ္းသာလြန္းလို႕ မ်က္ရည္မဆည္ႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။  ဒါဟာ ဘယ္လိုလက္ေဆာင္မ်ိဳးျဖစ္မယ္ထင္လဲ?  ကဲ ေအာက္က အေၾကာင္းအရာေလးကို ဆက္မဖတ္ခင္ ဒီမွာတင္ရပ္ျပီးေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။  ကိုယ္ဆိုရင္ေရာ ဘယ္လိုလက္ေဆာင္မ်ိဳးကို သား၊ သမီးေတြရဲ႕ ဘြဲ႕ရတဲ့ေန႕မွာ ေပးမယ္လို႕ စိတ္ကူးထားလဲ?

ဇြန္ ၂၉

အသက္ၾကီးလာေလ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အသံုးမက်မွန္း ပိုပိုသိလာေလပဲ။  ျပီးခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္လံုးလံုး ဘာ နည္းပညာ အသစ္မွ မေလ့လာခဲ့ဘူး။  အေတြ႕အၾကံဳဆိုတာကလည္း အသစ္ အသစ္မွေတြမွ အမ်ားၾကီးမရေလေတာ့ တေယာေဟာင္းၾကီး ျပန္ျပန္ထိုးရတာလည္း အခ်ိန္ကုန္လာကလြဲလို႕ တိုးတက္လာတာ ဘာမွမရွိဘူး။  ေငြေနာက္ကိုလိုက္ရင္း လိုက္ရင္းနဲ႕ အခ်ိန္ေတြက ပဲ့ပဲ့ျပီးေတာ့ ပါသြားျပန္ျပီ။  CV ထဲက အိတ္ပရီယန္႕ဆိုတဲ့ အထဲမွာ ေဆာက္ခဲ့တဲ့ သေဘၤာေတြ ခ်ခ်ေရးဖို႕ေလာက္သာ သံုးလို႕ရသည္။

          ဒီႏွစ္လည္း ဘေလာ့ဂ္ေလးေရးလိုက္၊ ဖဘ ေလးသံုးလိုက္နဲ႕ တစ္ခါ တစ္ခါ ျပန္စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ အိပ္၊ စား၊ ကာမ ဆိုတဲ့ တိရိစၦာန္ထက္ ခပ္သာသာ ဘ၀ပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မွန္ထဲမွာ ျပန္ေတြ႕တယ္။  ခုၾကည့္ ၂၀၁၂ အတြက္ ၆ လကုန္သြားျပီ။  အလုပ္က မနက္ ၆ နာရီခြဲ ဟိုတယ္ကထြက္လိုက္ရင္ ည ၇ နာရီမွ ဟုိတယ္ျပန္ေရာက္တယ္။  အလုပ္ထဲမွာ ေနရတဲ့အခ်ိန္က ၁၂ နာရီခြဲ (၁၂ နာရီခြဲလံုးေတာ့ အလုပ္လုပ္ရတာမဟုတ္) ပင္ပန္းတယ္မဆိုသာေပမယ့္ ဒီသေဘၤာေတြကိုပဲ၊ ဒီသံျပားေတြ၊ ဒီအင္ဂ်င္ေတြ၊ ဒီပန္႕ေတြ၊ ဒီေမာ္တာေတြ၊ ဒီပိုက္ေတြ၊ ဒီလွ်ပ္စစ္ဘုတ္ေတြ ဒါေတြကိုပဲ နိစၥဒူ၀ ျမင္ရေတာ့ အတန္ငယ္ ျငီးခ်င္လာတယ္။  ကိုယ္၀ါသနာပါတဲ့ အလုပ္လုပ္ေနရေပမယ့္ စေန၊ တနဂၤေႏြပါ မနားပဲလုပ္ရင္ လူေတြ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္လာတတ္တယ္ဆိုတာ ဟုတ္လားေတာ့မသိ။ မွန္သလိုလိုေတာ့ ရွိမယ္ထင္၏။ 

          လူဆိုတာလည္း ပတ္၀န္းက်င္တြင္ေနထုိင္သည္။  သို႕ေသာ္ ပတ္၀န္းက်င္က ကိုယ့္ကို လူေကာင္းဟု သတ္မွတ္သလား၊ လူဆိုးဟု သတ္မွတ္သလားေတာ့ မသိ။  ဆိုပါစို႕ အၾကမ္းဖက္သမားမ်ားကို ႏွိမ္နင္းသည့္ စစ္ဆင္ေရး… အၾကမ္းဖက္သမားလို႕ ဘာနဲ႕ တုိင္းတာျပီး ခြဲျခားမလဲ… ေသနတ္ကိုင္ထားတဲ့ လူတုိင္းကို အၾကမ္းဖက္သမားလို႕ ဆိုျပီးပစ္လုိက္၊  ေသနတ္မကိုင္ပဲ ေခါင္းေပၚလက္တင္ျပီး ဒူးတုပ္ထုိင္ေနသူေတြကိုပါ ပစ္လုိက္။  ေနာက္ေန႕ ဂ်ာနယ္ေတြမွာေတာ့ အၾကမ္းဖက္သမား ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ကို ႏွိမ္ႏွင္းႏုိင္လုိက္ေၾကာင္း၊ အျပစ္မဲ့ ျပည္သူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ျဖင့္ ေသသြားေၾကာင္း ဒါနဲ႕ ပါတ္သတ္ျပီး ဖဘတို႕၊ ဘာတို႕ ဆိုရွယ္ဆိုဒ္ေတြမွာ ကြန္မန္႕ေတြ တသီၾကီး တက္လာျပန္ေရာ။  ဒါေပမယ့္ အၾကမ္းဖက္သမားဆိုတာ ေသနတ္ကိုင္ရံုနဲ႕ အၾကမ္းဖက္သမားျဖစ္ေရာလား.. ေရာ့ သူငယ္ခ်င္း ဒီေသနတ္ေလး ခဏကိုင္ထားစြာဆိုျပီး ဘုမသိ ဘမသိ ကိုင္ထားတဲ့ ေကာင္ကို ေသနတ္နဲ႕ ပစ္သတ္လိုက္တဲ့အခါ အပစ္ခံရတဲ့လူက အၾကမ္းဖက္သမား အမည္ေပါက္ျပီးေတာ့ တစ္ကယ့္ အၾကမ္းဖက္သမားက ေခါင္းေပၚလက္တင္ျပီး ဒူးတုပ္ေနရင္ေရာ.. အျပစ္မယ့္ ျပည္သူျဖစ္ေရာလား?  တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ဘာေပတံနဲ႕ တုိင္းတာမွန္းေတာ့မသိ။  ဇစ္ျမစ္ကိုလိုက္လို႕ ဒါကေတာ့ျဖင့္ ဒါေၾကာင့္ ဒါျဖစ္တယ္လို႕ အေျခခံက်က် စဥ္းစားရင္ေတာ့ တစ္မ်ိဳး။ 

နားေထာင္ၾကမလား ပါပီရဲ႕ အျပင္းစား ဒရမ္သံစဥ္မ်ား

           ေခြးေလးတစ္ေကာင္က ဒရမ္ကို တီးတယ္ဆိုရင္ယံုမွာလား?  ေဟာဒီက ပါပီေလးကေတာ့ သူ႕သခင္နဲ႕အတူတူလိုက္လို႕ ဒရမ္တီးသြားပါတယ္... ရႈ႕စားၾကပါကုန္..

ေၾသာ္.. ဆိုင္းဘုတ္ ဆုိင္းဘုတ္

ဂူဂဲလ္မွာ ေတြ႕သမွ် ဆုိင္းဘုတ္ေလးေတြ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။  ရယ္ေမာ ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ၾကပါေစေသာ၀္...    မူရင္း ဓာတ္ပံု ရိုက္သူေတြကိုေတာ့ ဒီေနရာကေနပဲ ခရက္ဒစ္ေပးပါရေစခင္ဗ်ာ။  ဘယ္သူေတြရိုက္လို႕ ဘယ္သူေတြက တင္ျပီး ဘယ္လိုမ်ား ျပန္႕ပြားသြားလည္းဆိုတာ မသိတဲ့အတြက္.. မူရင္း ဓာတ္ပံုပုိင္ရွင္ေတြကို အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းပါ။

ဒါကိုၾကည့္လို႕ ဒါကိုျမင္... ဒါသာလွ်င္ ျဖစ္ေရာ့သတည္း

အင္း... လြဲလြဲေလးလည္းေကာင္းတာပဲေလ.. တစ္ခါတစ္ေလေတာ့

ထာ၀ရ ရွင္သန္ေနတဲ့ ဆဲလ္ (သို႕မဟုတ္) Hela’s immortal cell

          သက္ရွိသတၱ၀ါေတြမွာေတာ့ ျဖစ္ျခင္း၊ ပ်က္ျခင္းနဲ႕ ကင္းကြာေနတာမဟုတ္ပါဘူး။  ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ၊ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ခံစားမႈ႕ကစလို႕ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ရွင္သန္ေနတဲ့ ဆဲလ္ေတြပါ အခ်ိန္တုိင္း စကၠန္႕မလပ္ အသစ္ အသစ္ေတြျဖစ္ေပၚလာလိုက္၊ ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားလိုက္နဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕ မသိလိုက္တဲ့၊ သတိမထားလိုက္မိတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာပဲ ျဖစ္၊ပ်က္ေတြ ေျမာက္ျမားစြာျဖစ္ေပၚခဲ့ ျဖစ္ေပၚေနဆဲပါပဲ။  အဘိဓမၼာတရားနဲ႕ ယွဥ္ထိုးျပီး ၾကည့္ရင္ စကၠန္႕မလပ္ ျဖစ္ပ်က္တာေတြ ျမင္ႏုိင္ေပမယ့္ ပုထုဇဥ္ျဖစ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ကေတာ့ အ၀ိဇၨာဆိုတဲ့ မသိမႈ႕၊ တဏွာဆိုတဲ့ စြဲလမ္းမႈ႕ေတြ ေအာက္မွာ နစ္ျမဳပ္ေနၾကဆဲေပါ့ေလ။  ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေတြဟာ အိုၾက၊ နာၾက၊ ေသၾက။  အိုျခင္းဆိုတာကလည္း အသစ္ အသစ္ျဖစ္လာတဲ့ ဆဲလ္ေတြဟာ အရင့္ အရင္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဆဲလ္ေတြရဲ႕ အရည္အတြက္ေနာက္ကို မလိုက္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ လူေတြဟာ အိုမင္းလာၾကတယ္။ 

          ေနာက္ပိုင္း ေခတ္သစ္ သိပၸံပညာ၊ ေဆးပညာေတြ တိုးတက္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ သိပၸံပညာရွင္ေတြဟာ ဓာတ္ခြဲခန္းေတြမွာ ဆဲလ္ေတြရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ကို ေလ့လာခဲ့ၾကပါတယ္။  ဆဲလ္ေတြ ဘယ္လို အလုပ္လုပ္လဲ? ဒီကေနျပီးေတာ့ ေရာဂါေတြကို ဘယ္လိုပံုစံနဲ႕ ကုသႏုိင္သလည္း ဒါေတြကို ေလ့လာခဲ့ၾကပါတယ္။  ဒီအတြက္ သူတို႕လိုအပ္တာဟာ အသစ္ အသစ္ အျဖစ္ထပ္မံရွင္သန္ေပါက္ဖြားႏုိင္တဲ့ ဆဲလ္ တစ္နည္းအားျဖင့္ (Immortalized Cell line) ကိုလိုအပ္တာပါ။  ဒါမွလည္း ဆဲလ္တန္းတစ္ခုရဲ႕ တည္ရွိမႈ႕၊ ေျပာင္းလဲမႈ႕ ဒါေတြကို စဥ္ဆက္မျပတ္ ေလ့လာႏုိင္မွာပါ။  ဒီအတြက္ သိပၸံပညာရွင္ေတြဟာ Immortalized cell line ကို ရွာေဖြၾကတယ္၊ ဖန္တီးၾကတယ္ ဒါေပမယ့္ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္အထိ မေအာင္ျမင္ခဲ့ၾကပါဘူး။  ဒါေပမယ့္ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ထာ၀ရရွင္သန္ႏုိင္တဲ့ ဆဲလ္တစ္ခုကို အမွတ္မထင္ ေတြ႕ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။  ဒါဟာ HeLa ရဲ႕ ထာ၀ရ ရွင္သန္ေနမယ့္ ဆဲလ္ ျဖစ္ပါတယ္။

သူတို႕အစြမ္း အံမခန္း...

သူ႕အစြမ္းနဲ႕သူ... ဟိုကင္းျမီးေကာက္ေထာင္ေနတဲ့လူကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ အားသာခ်က္ေနရာက တစ္မ်ိဳး

ယူရို ၂၀၁၂ မဒီေလးမ်ား

        ကဲ ယူရိုပြဲၾကီး ခ်ိမ့္ခ်ိမ့္သည္းလို႕ အားေပးေနၾကတဲ့ အကိုမ်ား... ညတုိင္း အိပ္ေရးပ်က္လို႕ ပြဲပန္းေနၾကေရာ့မယ္။  ေဟာ့ဒီမွာေတာ့ ယူရို ၂၀၁၂ကို ကြ်န္ေတာ္တို႕ နည္းတူ အားေပးေနၾကတဲ့ ႏုိင္ငံအသီးသီးက မဒီကညာလွေတြရဲ႕ ပံုေလးေတြကို အင္တာနက္မွာေတြ႕သမွ် တင္ေပးလိုက္ပါတယ္ဗ်ား... ပြဲပန္းေနတဲ့လူေတြ အေမာအပန္းေျပလို႕ ဆီမီးဖုိင္နယ္၊ ဖုိင္နယ္ပြဲေတြ လန္းဆန္းစြာ ၾကည့္ႏုိင္ၾကပါေစဗ်ား။

ခရိုေအးရွား

ေဘာပြဲကိုက္လို႕ ေသသြားသတဲ့

                ယူရို ၂၀၁၂ ေဘာလံုးပြဲဆိုတာက ၄ ႏွစ္မွ တစ္ၾကိမ္ ၾကံဳရတာကလား....  လူ႕သက္တမ္းကို အႏွစ္ ၇၀ ေလာက္နဲ႕တြက္လိုက္ဦး။  အသက္ ၁၅ ႏွစ္ေလာက္အထိက ေဘာလံုးပြဲဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာ သိတာမဟုတ္။  ေဟာ.. အသက္ ၆၀ ေက်ာ္သြားျပန္ရင္လည္း ေဘာလံုးပြဲက ၾကည့္ရတာ မ်က္စိက မႈန္မႈန္နဲ႕ဆိုေတာ့ ၾကည့္လို႕ေကာင္းမယ္မထင္။  ဒီေတာ့ လူ႕သက္တမ္း ၇၀ ဆိုရင္ ၄၅ ႏွစ္ေလာက္ပဲ ေဘာလံုးပြဲကို ေကာင္းေကာင္းအားေပးလို႕ရသကိုး။  ဒီၾကားထဲ ယူရိုပြဲက ၄ ႏွစ္တစ္ၾကိမ္ဆိုေတာ့ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ၁၁ ၾကိမ္ေလာက္သာ ၾကည့္ခြင့္ရွိေလေတာ့ ေဘာလံုး၀ါသနာရွင္ေတြကေတာ့ ေဘာကိုခံုမင္တယ္... ေဘာကို ရူးသြပ္တယ္၊ ေဘာကို အားေပးၾကတယ္။  ခက္တာက ယူရိုပြဲဆိုတာကလည္း ဥေရာပအခ်ိန္နဲ႕ က်င္းပေလေတာ့ အာရွက ေဘာလံုးခ်စ္သူေတြကေတာ့ သန္းေခါင္ေက်ာ္လည္း ထအားေပးရတာပဲေလ..

               ဟူနန္ျပည္နယ္၊ ခ်န္ရွားျမိဳ႕က ကိုေရႊတရုတ္ဆိုရင္ ယူရုိလာသမွ်ပြဲေတြ မလြတ္တမ္းအား ၁၁ ညတုိင္တုိင္ အားေပးရင္းနဲ႕ သူ႕အိမ္ကေလးမွာ ေသဆံုးသြားပါသတဲ့။  အသက္ ၂၆ႏွစ္ရွိျပီျဖစ္တဲ့ ထိုေဘာခ်စ္သူဟာ အဂၤလန္နဲ႕ ျပင္သစ္အသင္းကို ခံုမင္စြာအားေပးသူျဖစ္ပါသတဲ့။  ခမ်ာမွာေတာ့ အီတလီနဲ႕ အိုင္ယာလန္ပြဲကို ဘားမွာ အရက္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေသာက္ျပီး ၾကည့္ခဲ့တယ္လို႕ဆုိပါတယ္။ ၾကည့္အျပီးေနာက္တစ္ေန႕မွာပဲ သူ႕အိမ္မွာ ေသဆံုးသြားပါသတဲ့။ ဟူနန္ျပည္နယ္ေဆးရံုက ဆရာ၀န္ကေတာ့ ဒီလိုေသဆံုးရတဲ့ အေၾကာင္းတရားကေတာ့ အိပ္ေရးပ်က္တာမ်ားလြန္းျပီးေတာ့ ကုိယ္ခံစြမ္းအား မရွိေတာ့လို႕ျဖစ္တယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။  ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ အရက္ေတြေသာက္ျပီးျပီးခ်င္း ေရကို အလွ်င္အျမန္ခ်ိဳးတတ္လို႕ပါတဲ့။  ဒီအတြက္ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ထဲက သၾကားဓာတ္ေတြဟာ အလွ်င္အျမန္ က်ဆင္းသြားျပီးေတာ့ ဦးေႏွာက္ထဲကို ေသြးမေရာက္ေတာ့လို႕လို႕ ဆိုပါတယ္။  

              ျပီးခဲ့တဲ့ ၆ ႏွစ္တုန္းကလည္း ကမၻာ့ဖလားကို အားေပးရင္းနဲ႕ အသက္ ၂၄ ႏွစ္ရွိတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ ဘား မွာတင္ ေသသြားဖူးပါသတဲ့။  ကဲ... ေဘာလံုးကို ရူးသြပ္သူမ်ား ၾကည့္လည္းၾကည့္၊ ေသာက္လည္းေသာက္၊ ၀၀ ေလးလည္းအိပ္၊ မအိပ္ခင္ ေရမခ်ိဳးၾကနဲ႕ေပါ့ဗ်ာ။  ကဲ... ယူရိုပြဲေလး ဆက္ၾကည့္လိုက္ၾကစို႕လားဗ်ာ။

Source: (Link)

ထီးသူခိုး..

          သူခိုးမွ ရိုးရိုးသူခုိးမဟုတ္ဘူး။  ထီးသူခိုး… မက္ဒါကားစကားကြ်န္းမွာပဲ ေတြ႕ႏုိင္တဲ့ အျဖဴနဲ႕ အမည္းၾကားစပ္ထားတဲ့ Lemur ဆိုတဲ့ အေကာင္ေလးက ထီးကိုခိုးတာ။  West Midlands ကDudley Zoological Garden မွာေတာ့ အဲ့ဒီေန႕ကမိုးရြာျပီး စိုထုိင္းထုိင္းျဖစ္ေနေတာ့ တိရိစၦာန္ရံုလာလည္တဲ့လူေတြဟာ ထီးေလးေတြ ကိုယ္စီေဆာင္းလာၾကပါတယ္။  အဲ့ဒီမွာ Leon လို႕ေခၚတဲ့ Lemur ေလးက ပုရိတ္သတ္ေတြထဲက ထီးကိုယူျပီးေတာ့ ေဆာင္းေနတဲ့ ဓာတ္ပံုေလးပါ။  Leon ဟာ မိုးၾကီးျပီးေလတုိကလို႕ ေခါက္ထီး ေလထဲပါမသြားခင္အခ်ိန္အထိ ထီးကေလးကို သေဘာက်စြာ ေဆာင္းခဲ့လို႕ သူ႕ကို ၀ုိင္းၾကည့္ေနၾကတဲ့လူေတြ ပြဲက်ခဲ့ရတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။

ရွန္ဟိုင္းရဲ႕ The Bund သို႕ တစ္ေခါက္

     ဒီေန႕ အလုပ္ပိေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕ ရွန္ဟိုင္းရဲ႕ The Bund ကို တစ္ေခါက္ စိတ္ထြက္ေပါက္ေလးအေနနဲ႕ ညစာသြားစားျဖစ္တယ္။  The Bund ကေတာ့ ရန္ကုန္က ကမ္းနားလမ္းလိုမ်ိဳး၊  စင္ကာပူရဲ႕ မာရီနာေဘး လိုမ်ိဳး ျမစ္ကမ္းေဘးက ေနရာေလးပါ။  ကိုလိုနီေခတ္က အေဆာက္ အဦးေတြနဲ႕ ေခတ္သစ္ မိုးပ်ံ အေဆာက္အဦးေတြ ကမ္းနဖူးမွာ စီစရီရွိေနတဲ့ ေနရာေလးေပါ့။ ေနသာတဲ့ ေန႕မ်ိဳးဆုိရင္ေတာ့ ေလညွင္းခံရင္း၊ ေထြလာေသာင္းေျပာင္းေလးေတြ ေျပာရင္းနဲ႕ အေတာ္ေလး ေနလို႕ေကာင္းမယ့္ေနရာေလး။  ဒါေပမယ့္ ရွန္ဟိုင္းမွာေတာ့ ခုရက္ပိုင္း မိုးအရြာစိပ္ေနေလေတာ့ ဒီေန႕လည္း မိုးဖြဲဖြဲေလးက်ေနပါတယ္။  

မူးရင္ မေမာင္းနဲ႕ဆိုလို႕

    

       ေဟာဒီက ကိုတရုတ္ရဲ႕ ယာဥ္စီးကမ္းလိုက္နာပံုေလးက ေတာ့အဆန္းသာလား?  မူးရင္ မေမာင္းရဆိုတဲ့ ဥပေဒေၾကာင့္ အဆိုပါ ကိုတရုတ္ဟာ ေန႕လည္စာစားရင္း ဘီယာရွိန္ေလးကလည္း တက္လာေလေတာ့ ဆုိင္ကယ္ေမာင္းျပီးေတာ့ အိမ္ျပန္ဖို႕ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။  ဒီေတာ့ ကိုတရုတ္ အၾကံထုတ္ပံုကျဖင့္ စက္ဘီးတစ္စီးကိုငွား၊ စက္ဘီးကယ္ရီယာေပၚကို ဆုိင္ကယ္ကို တင္ၾကိဳးတုပ္ျပီးေတာ့ တင္ျပီးေတာ့  ဟူနန္ျပည္နယ္ ခ်န္ရွားေဒသ လမ္းေပၚမွာ နင္းသြားပါသတဲ့။  မူးရင္ မေမာင္းနဲ႕ ဆိုတဲ့ စည္းကမ္းကို လိုက္နာေသာ္လည္းပဲ ထိုငနဲ႕ေတာ့ ၀န္မတန္တစ္ဆ တင္ေဆာင္မႈ႕၊ အႏၱရာယ္ကင္းစြာ ေမာင္းႏွင္ႏုိင္မႈ႕မရွိျခင္း စတဲ့ ဥပေဒေတြကိုေတာ့ ခ်ိဳးေဖာက္ရာ ခဲ့တဲ့လို႕ ဆိုပါတယ္။

Source: (Link)

Lake Retba သုိ႕မဟုတ္ ဆီနီေဂါက ပန္းေရာင္ေရကန္ေလး

          ဒီေရကန္ေလးကေတာ့ ထူးထူးျခားျခားကို ႏြားႏုိ႕နဲ႕ စေတာ္ဘယ္ရီသီး ေဖ်ာ္ထားသလုိမ်ိဳး ပန္းေရာင္အျဖစ္ သဘာ၀အတုိင္း တည္ရွိေနတာပါ။  ဒါေပမယ့္ ဒီေရေတြကိုေတာ့ ခ်ိဳလွတယ္ မထင္ပါနဲ႕ ဆား ပါ၀င္မႈ႕ ၄၀%ေက်ာ္ ပါ၀င္ပါတယ္။  ဆား ပါ၀င္မႈ႕ႏႈန္းျမင့္မားလြန္းလို ေရကူးစရာကိုမလိုပဲ ေရေပၚမွာတင္ ကိုယ္ေဖာ့ေနလို႕ရပါတယ္။ 

          ေရကန္ဟာ အနီေရာင္သမ္းေနရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ ဒီေရကန္ထဲမွာ ေပါက္ဖြားရွင္သန္ေနတဲ့ ဆားငန္ေရကို ႏွစ္သက္တဲ့ Dunaliella salina ဆိုတဲ့ ဇီ၀သက္ရွိေတြေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။  ေနေရာင္ျခည္ကို စုပ္ယူျပီးေတာ့ အနီေရာင္ျခယ္ေတြကို ထုတ္ေပးတဲ့ ဒီသက္ရွိေလးေတြေၾကာင့္ ေရကန္ဟာ ပန္းေရာင္ သမ္းေနရျခင္းျဖစ္ပါသတဲ့။

သင္ၾကစို႕ရဲ႕ တရုတ္စာ

          တရုတ္စာလို႕ အလြယ္ေခၚလိုက္ေပမယ့္ တရုတ္ျပည္မ်ား အမ်ားသံုးစာျဖစ္တဲ့ တရုတ္လို ပုထံုးဟြ လို႕ေခၚတဲ့ အဂၤလိပ္လို Mandarin ကို ဆိုလိုပါတယ္။  တရုတ္စာသင္မယ္ဆိုေတာ့ တုတ္ေခ်ာင္းေလးေတြကို အေပၚေထာင္လိုက္၊ ေဘးတိုက္ဆြဲလိုက္နဲ႕ ပ်င္းစရာၾကီးေပါ့ေနာ့… ေနာက္ျပီးေတာ့ အသံထြက္ေတကလည္း ရႊိ ရႊိ ရွ ရွ ေတြဆိုေတာ့ အသံထြက္ကလည္း ခက္…  ဒီတုိင္းၾကီး သင္ရရင္ ပ်င္းရခ်ည့္ရဲ႕လို႕ ထင္ေနတဲ ပုရိသမ်ား အတြက္ ေဟာဒီမွာ မဒီဆရာမ ေလးေတြက တရုတ္စာ သင္ေပးေနသတဲ့ဗ်ား။  http://www.sexymandarin.com မွာေတာ့ တရုတ္ မဒီကညာအလွတို႕က အသံခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြနဲ႕ တရုတ္စာသင္ေပးေလေတာ့ ဒီလိုသာ သူေလးတို႕ ဖိဖိစီးစီး သင္ေပးမယ္ဆိုရင္ျဖင့္ တရုတ္စာ ေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းေျပးလို႕ ဂုဏ္ထူးေတြ ဘာေတြေတာင္ ထြက္ႏိုင္ေသးရဲ႕။  အဲ့… ဒီ ကေလးမေလးေတြက အနည္းငယ္ “ေဟာ့”ေလေတာ့ မိန္းကေလးမ်ား မၾကည့္ပါနဲ႕လို႕ ပဏာမ စကားခ်ပ္ပါရေစဗ်ာ…  ကဲ.. ျပံဳးျပံဳး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ တရုတ္စာ သင္ႏုိင္ၾကပါေစဗ်ား….

ၾကည့္ၾကဦးမလား လူသား မိုးေမွ်ာ္တုိက္

          နယူးေယာက္မွာေတာ့ Casteller de Vilafranca ဆိုတဲ့ လူေပါင္း ၁၅၀ ပါ၀င္တဲ့ အဖြဲ႕ကေနျပီးေတာ့ လူသား မိုးေမွ်ာ္တိုက္ကို ငါးမိနစ္ၾကာမွ် တည္ေဆာက္ျပခဲ့ပါတယ္။  တိုက္ရဲ႕ အေပၚဆံုးအျဖစ္ ကေလးငယ္ေလး ေရာက္ရွိအျပီးမွာေတာ့ သူတို႕ဟာ ဂင္းနစ္စံခ်ိန္ အသစ္ကို ခ်ိဳးႏုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္။  ဒီ ျပကြက္ကေတာ့ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္မွာ အၾကမ္းဖက္သူေတြေၾကာင့္ ျပိဳၾကခဲ့ရတဲ့ ကမၻာ့ကုန္စည္ကူးသန္းေရး အေဆာက္အဦး (Worl Trade Centre) ျပိဳၾကခဲ့ျခင္းကို ညႊန္းဆိုတဲ့အေနနဲ႕ ျပသခဲ့တဲ့ ပထမ ျပကြက္ျဖစ္ပါသတဲ့။  သူတို႕ ဘယ္လိုမ်ိဳး လူသားတံတုိင္း တည္ေဆာက္သလဲဆိုၾက ၾကည့္လိုက္ၾကရေအာင္လား…..

Source : (Link)

ရာဇ၀င္ထဲက ေခြးသူရဲေကာင္းမ်ား ၂

Chips

          ခ်စ္(ပ္)(စ္) ဆိုတဲ့ ေခြးကေလးကေတာ့ ဒုတိယ ကမၻာစစ္အတြင္းမွာ ထူးထူျခားျခား စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ေခြးကေလးပါ။  Chips ဟာ ဂ်ာမန္ေခြးမ်ိဳး (German Shepherd)၊ Collie နဲ႕ Husky ေခြးမ်ိဳးစပ္ထားတဲ့ ေခြးကေလးတစ္ေကာင္ပါ။  ဒုတိယ ကမၻာစစ္ၾကီးျဖစ္ေတာ့ အေမရိကန္က ေခြးပိုင္ရွင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ သူတို႕ရဲ႕ေခြးေတြကို စစ္အတြင္းမွာ အသံုးျပဳႏုိင္ေစဖို႕ စစ္ထဲကို လွဴဒါန္းခဲ့ၾကပါတယ္။  ဒီလိုပါပဲ Chips ရဲ႕ သခင္ျဖစ္သူ အက္၀ဒ္ ေဂ်၊ ၀ါရန္ ဟာ သူ႕ရဲ႕ ေခြးကေလး Chips ကို ဒုတိယ ကမၻာစစ္အတြင္းမွာ အသံုးျပဳဖို႕ဆိုျပီးေတာ့ လွဴဒါန္းခဲ့ပါတယ္။  ၁၉၄၂ ခုႏွစ္မွာ Chips ကို ဗာဂ်ီးနီယားျပည္နယ္၊ ေခြးေလ့က်င့္ေရးေက်ာင္း (Front Royal) မွာ ေလ့က်င့္ေပးခဲ့ပါတယ္။  ေနာက္ေတာ့ Chips ကို ေျချမန္တပ္မ ၃ေအာက္မွာ အမႈ႕ထမ္းေစျပီးေတာ့ အာဖရိက ေျမာက္ပိုင္း၊ အီတလီ၊ ျပင္သစ္၊ ဂ်ာမနီနဲ႕ စစ္စလီကြ်န္းတို႕ကို ေစလႊတ္ျပီးေတာ့ စစ္မႈ႕ထမ္းေစခဲ့ပါတယ္။

          Chips ဟာ ဒုတိယ ကမၻာစစ္အတြင္းမွာ ပထမဦးဆံုး ႏုိင္ငံရပ္ျခားကို ေစလႊတ္ျပီး စစ္မႈ႕ထမ္းဖုိ႕ေစခုိင္းျခင္းခံရတဲ့ ပထမဆံုး ေခြးစစ္သည္ပါပဲ။  သူ႕ကိုထိန္းတဲ့ သူကေတာ့ ဂြ်န္ ပီ ရို၀ဲလ္ဆိုသူျဖစ္ပါတယ္။  ဥေရာပတစ္ခြင္ စစ္ပြဲေတြ ၈ ပြဲေလာက္ႏႊဲျပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ Chips ဟာ စစ္ပြဲက အက်ဥ္းသားေတြကို ေခၚေဆာင္တဲ့ ေနရာေတြေရာ၊ သံခ်ပ္ကာတပ္မရဲ႕ အေစာင့္အျဖစ္ေရာ အမႈ႕ထမ္းခဲ့ပါတယ္။

          Chips ရဲ႕ ေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့ ျဖစ္ရပ္ကေတာ့ စစ္စလီကြ်န္းကို သိမ္းပိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာျဖစ္ပါတယ္။  အေမရိကန္စစ္တပ္ဟာ ရန္သူရဲ႕ ကတုတ္က်င္းကို ၀ုိင္းရံထားျပီးေတာ့ လက္နက္ခ်ခုိင္းေနတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ Chips ဟာ သူ႕သခင္လက္ကေနထြက္ေျပးျပီးေတာ့ ကတုတ္က်င္းထဲကေန ခံပစ္ေနတဲ့ ရန္သူေတြဆီကို ခုန္၀င္သြားခဲ့ပါတယ္။  ကတုတ္က်င္းထဲက စစ္သည္ေတြဟာ Chips ကို ေသနတ္ေတြနဲ႕ ပစ္ခတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။  Chips ဟာ ရန္သူေတြကို အရံႈးမေပးပဲ ျပန္လည္ တုိက္ခိုက္ခဲ့ပါတယ္။  ေနာက္ဆံုးမွာ Chips ရဲ႕စြမ္းေဆာင္ေရေၾကာင့္ စစ္သည္ေတြဟာ လက္နက္ခ်ျပီး အဖမ္းခံခဲ့ၾကရပါတယ္။  အဲ့ဒီေန႕မွပဲ Chips ေၾကာင့္ စစ္သည္ ၁၀ ဦးကို ထပ္မံဖမ္းဆီးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။  ကတုတ္က်င္းထဲကို ၀င္ျပီး ရန္သူေတြကို တိုက္ခိုက္ခ်ိန္မွာ Chips ရဲ႕ ဦးေခါင္းမွာ ဒဏ္ရာရခဲ့သလို၊ ယမ္းေလာင္တဲ့ ဒဏ္ရာေတြလည္းရခဲ့ပါတယ္။  သူ႕ရဲ႕ စစ္အတြင္းက စြမ္းေဆာင္ရည္ေတြေၾကာင့္ ရဲရင့္တဲ့ စစ္သည္၀န္ထမ္းေကာင္း ေငြၾကယ္တံဆိပ္နဲ႕ Purple Heart လို႕ေခၚတဲ့ စစ္ပြဲအတြင္းမွာ ရြပ္ရြပ္ခြ်ံခြ်ံတိုက္ခုိက္ရင္း ဒဏ္ရာရတဲ့ သူေတြကို ေပးေလ့ရွိတဲ့ ဆုတံဆိပ္ကို ရရွိခဲ့ပါတယ္။

ရာဇ၀င္ထဲက ေခြးသူရဲေကာင္းမ်ား

          သခင့္ကို သစၥာေစာင့္သိတာ၊ သခင္ကို ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာမေဖာက္တာ၊ အႏြံအတာခံတာ ဘယ္သူလဲလို႕ လက္ညိႈးထိုးျပရမယ္ဆိုရင္ သုနေကၡာ ေခြးကေလးေတြကိုသာ လက္ညိႈးထိုးရမွာပါ။  ရာဇ၀င္ထဲမွာလည္း သူတို႕ေလးေတြရဲ႕ ၾကီးမားတဲ့ စြမ္းေဆာင္ရည္ေတြေၾကာင့္ ဂုဏ္ျပဳခံခဲ့ရတဲ့ ေခြးေလးေတြ မနည္းလွပါဘူး။  ဒီထဲက တစ္ခ်ိဳ႕ကို ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။

တပ္ၾကပ္ၾကီး စတက္ဘီ 

          စတက္ဘီကေတာ့ သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ဂုဏ္ျပဳတံဆိပ္ေတြ အမ်ားဆံုးရရွိခဲ့တဲ့ ေခြးစစ္သားေလးပါ။  ဂုဏ္ျပဳခံရတာမွ တပ္ၾကပ္ၾကီးရာထူးအထိကို သူ႕ကို ခ်ီးျမွင့္ခဲ့တာ။  ဒီလိုမ်ိဳး ေခြးထဲမွာ တပ္ၾကပ္ၾကီး ရာထူး ရခဲ့တာ သူတစ္ေကာင္ပဲ ရွိတယ္။  စတက္ဘီဟာ ေခြးဘီလူးနဲ႕ တယ္ရီယာ စပ္ထားတဲ့ေခြးကေလးပါ။  အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႕ ေဟာင္တတ္တဲ့ ေခြးကေလးေပါ့။  စတက္ဘီ ေခြးစစ္သားျဖစ္လာပံုကလည္း အဆန္းသား။  သူ႕ သခင္ဘယ္သူလည္း၊ သူဘယ္ကလာသလဲ ဘယ္သူမွ မသိပါဘူး။  တစ္ေန႕ေတာ့ New Haven က ေယးလ္စစ္ေလ့က်င့္ကြင္းမွာ စစ္သားေတြ စစ္ေရးေလ့က်င့္ေနတုန္း စတက္ဘီတစ္ေကာင္ ေလ့က်င့္ေရးကြင္းထဲ၀င္လာျပီးေတာ့ ဟိုစပ္စပ္၊  ဒီစပ္စပ္နဲ႕ ေလ့က်င့္ေရးကြင္းထဲက ရာထူးအဆင့္မေရြး စစ္သည္ေတြအားလံုးနဲ႕ မိတ္ဖြဲ႕ျပီး ေနာက္ပိုင္းေတာ့ စစ္သည္ေတြရဲ႕ အခ်စ္ေတာ္ ျဖစ္လာပါတယ္။  ဒီလိုနဲ႕ စစ္သည္ေတြ စစ္ေျမျပင္ထြက္ေတာ့ ေရာဘတ္ ကြန္ရိြဳင္း ဆိုတဲ့ တပ္ၾကပ္တစ္ေယာက္က စတက္ဘီကို သေဘၤာေပၚကို ၀ွက္ျပီး တင္ေဆာင္ခဲ့တာပါ။  ဒီလိုနဲ႕ စတက္ဘီဟာ အေမရိကန္ရဲ႕ ပထမဆံုး ေခြးစစ္သည္ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ 

          စတပ္ဘီဟာ အေမရိကန္စစ္တပ္ရဲ႕ ေျချမန္တပ္ရင္ ၁၀၂ မွာ စစ္မႈ႕ထမ္းခဲ့တာပါ။  သူဟာ စစ္ပြဲေပါင္း ၁၇ ပြဲကို ၁၈ လာတာ ဆင္ႏြဲခဲ့တဲ့ အာဂေခြးပါ။  သူ႕ရဲ႕ ပထမဆံုး စစ္ပြဲကေတာ့ ၁၉၁၈ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၅ ရက္ေန႕ ျပင္သစ္စစ္ေျမျပင္ Chemin des Dames စစ္ပြဲျဖစ္ပါတယ္။  စစ္ပြဲဟာ ေန႕ေရာ၊ ညေရာ မနားပဲ တစ္လေက်ာ္ၾကာျဖစ္ခဲ့တဲ့ စစ္ပြဲတစ္ပြဲျဖစ္ပါတယ္။  စစ္ပြဲေတြနဲ႕ ရင္းႏွီလာခဲ့တဲ့ စတက္ဘီဟာ သူ႕စစ္သည္ေတြကို အဆိပ္ဓာတ္ေငြ႕ေတြနဲ႕ တိုက္ခိုက္မႈ႕ေတြရွိခဲ့ရင္ အခ်က္ေပးခဲ့ပါတယ္။  စစ္ေျမျပင္ စစ္ပြဲျပီးသြားရင္လည္း ဒဏ္ရာရျပီး လဲက်ေနတဲ့ စစ္သည္ေတြကို စတက္ဘီက ေနရာရွာေဖြေပးခဲ့ပါတယ္။  ေနာက္ျပီးေတာ့ ရန္သူ စစ္တပ္ၾကီး ေရႊ႕လွ်ားလာတာကိုလည္း စစ္သည္ေတြ မၾကားခင္မွာပဲ စတက္ဘီက ၾကားႏုိင္ပါတယ္။  အာဂြန္နီစစ္ပြဲမွာေတာ့ စတက္ဘီဟာ ဂ်ာမနီ စပိုင္ေတြကို အထိက ဖမ္းဆီးေပးႏုိင္ခဲ့တဲ့ ေခြးကေလးပါ။ 

အေဖ…

          ဒီေန႕ အေဖမ်ားေန႕.. အေဖမ်ားေန႕ စတင္ပံုေလးကေတာ့ ၁၉၁၀ ခုႏွစ္မွာစတင္ပါတယ္။  Sonora Smart Dodd ဆိုသူေလးက သူမရဲ႕ဖခင္အတြက္ ၁၉၁၀၊ ဇြန္လ ၁၀ ရက္ေနမွာ ၀ါရွင္တန္က စပိုကိန္းျမိဳ႕ကေလးမွာ စတင္ျပီးေတာ့ သူမရဲ႕ဖခင္ အတြက္ အထိန္းအမွတ္လုပ္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။  အဲ့ဒီအခ်ိန္ကစျပီးေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဇြန္လရဲ႕ တတိယပတ္ တနဂၤေႏြေန႕ မွာ အေဖမ်ားေန႕ကို က်င္းပခဲ့ၾကပါတယ္။  ဆိုေတာ့ ဒီေန႕ဟာ ဇြန္လရဲ႕ တတိယပတ္ တနဂၤေႏြေန႕။  အေဖမ်ားေန႕။  ျမင့္မိုရ္ေတာင္ဦး  မကက်ဴးသာ ေက်းဇူးၾကီးလွ မိႏွင့္ဖတို႕ထဲက ေမြးသဖခင္ ေက်းဇူးရွင္ ဖခင္တို႕ကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့ေန႕ တစ္ေန႕။  ဒီလိုေန႕မွာေတာ့ ဒီပိုစ့္ေလးကို ေရးျဖစ္လိုက္တယ္။  “အေဖ…” ဆိုျပီးေတာ့ေပ့ါ။

          အေဖဟာ ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀ရဲ႕ သူရဲေကာင္း၊  ကြ်န္ေတာ္ေလးစားအားက်ရတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္။  ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုးကို လႊမ္းမိုးခဲ့တဲ့ လူေတြထဲကတစ္ေယာက္။  ကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္ကထည္းက အေဖ့လို အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာ။  အေမကေတာ့ ေျပာဖူးပါရဲ႕… နင္ ငယ္ငယ္တုန္းက ညတစ္ေရးႏိုးလို႕ အင့္ ကနဲ ညည္းလိုက္တာနဲ႕ နင့္အေဖပဲ နင့္ကို ခ်ီျပီး သိပ္ခဲ့ရတာတဲ့။  အဲ့ဒီတုန္းက အေဖက ရြာေထာင္ ဒီဇယ္စက္ေခါင္းရံုမွာ အင္ဂ်င္နီယာ။  အေမက ေယာင္ေနာက္ ဆံထံုးပါဆိုသလို အေဖ တာ၀န္က်တဲ့ ရြာေထာင္ စက္ေခါင္းရံုရွိရာ ရြာေထာင္ျမိဳ႕မွာ ေဆးခန္းလိုက္ဖြင့္တယ္။  ဒီလိုနဲ႕ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ ဘ၀ကို စခဲ့ၾကတယ္။  ဒါေပမယ့္ အေဖ့ရုပ္သြင္ကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ မမွတ္မိပါဘူး။  ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ့ အေဖဟာ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ အေမကို႕ ကြ်န္ေတာ့္ အသက္ ၃ ႏွစ္အရြယ္မွာပဲ ခြဲခြာသြားလို႕ျဖစ္ပါတယ္။  အေဖဟာ ရထားနဲ႕ ကားနဲ႕ တိုက္မိရာမွာ ပြဲခ်င္းျပီး ဆံုးသြားခဲ့တာပါ။ 

          အဲ့ဒီေန႕က ကားေပၚမွာ ရံုးက အဖြဲ႕ေတြနဲ႕ေပါ့.. ရြာေထာင္စက္ေခါင္းရံုကို အသြား.. လမ္းမွာ ကားဘရိတ္ေပါက္သြားခဲ့ပါတယ္။  ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ကားဘရိတ္ေပါက္တဲ့ေနရာက မီးရထားလမ္းတည့္တည့္မွာပါ။  ရထားလမ္းေဘးမွာက က်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္ေတြရွိေတာ့ ကားကို ဒရိုင္ဘာက လမ္းေဘးကို ဆြဲခ်လို႕မရပါဘူး။  ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ကို.. မီးရထားလမ္းနဲ႕ ကားလမ္းကို တားထားတဲ့ တံခါးကို တိုက္ျပီး ရထားလမ္း တည့္တည့္မွာ ရပ္သြားခဲ့ပါတယ္။  အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ရထားက လာေနပါျပီ။  အေဖ ကားေခါင္းခန္းမွာ တူတူထုိင္ေနတဲ့ သူ႕သူငယ္ခ်င္းကို ဆြဲခ်ခဲ့ပါတယ္။  ေနာက္ျပီး ရထားအလံကို ကိုင္ျပီးေတာ့ လာေနတဲ့ ရထားကို ရပ္ဖို႕ အခ်က္ျပခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ ကားေနာက္ကလူေတြအတြက္ ပူပင္တဲ့ စိတ္နဲ႕ ကားေနာက္ဖက္ကို ပတ္ျပီးေတာ့ အေျပးကေလးအသြားမွာ ရထားက ကားကို တိုက္ခဲ့ပါတယ္။  ဒီအရွိန္နဲ႕အတူ ရထားလမ္းပိတ္ထားတဲ့ တံခါးက အေဖ့ ဦးေခါင္းေနာက္ပိုင္းကို ရိုက္မိျပီးေတာ့ အေဖ အဲ့ဒီအခ်ိန္ကထည္းက ကြ်န္ေတာ့္ကို ခြဲသြားခဲ့တာပါ။ 

အင္ဒိုနီးရွားက ဖားျပဳတ္လူသား

          ေလာကၾကီးဟာ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ဆန္းၾကယ္ပါတယ္။  ေဟာဒီ အင္ဒိုနီရွားက ခ်န္ဒရာ ၀စ္(စ)ႏု ကိုေတာ့ သတင္းေတြထဲမွာ Bubble man ေခၚဆိုေနၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဖားျပဳတ္လူသားလို႕  ကင္ပြန္းတပ္လိုက္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃၃ ႏွစ္အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ခ်န္ဒရာအတြက္ အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ေပါ့။  အင္ဒိုနီးရွားႏုိင္ငံက ေတာရြာကေလးမွာ ခ်စ္စရာေကာင္းလွတဲ့ ဇနီးသည္နဲ႕အတူ ဘ၀သစ္အတူစခဲ့ၾကတယ္။ ခ်န္ဒရာရဲ႕ ဘ၀မွာ ဒီလိုအိပ္မက္ဆိုးေတြ စေပးတာကေတာ့ အသက္ ၁၉ ႏွစ္အရြယ္မွာပါ။  ရွားပါးလွတဲ့ ျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲေရာဂါတစ္ခု အျဖစ္ သူ႕အရည္ျပားေပၚမွာ ပန္းေရာင္ အဖုေလးေတြ စထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ အသက္ ၂၄ ႏွစ္အရြယ္မွာေတာ့ သူ႕ ေက်ာျပင္ေပၚကို ျပန္႕ႏွံလာခဲ့ျပီး အသက္ ၃၂ ႏွစ္အရြယ္မွာေတာ့ သူ႕တစ္ကိုယ္လံုးကို အဖုအပိန္႕ေတြ လႊမ္းျခံဳသြားခဲ့ပါတယ္။  အခု အသက္ ၅၇ႏွစ္ရွိျပီျဖစ္တဲ့ ခ်န္ဒရာဟာ အိမ္အျပင္ကို ထြက္ခြာခဲပါတယ္။  သူ႕ကိုလူေတြ ေတြ႕ျမင္သြားရင္ ေၾကာက္လန္႕ေနမွာစိုးလို႕ အိမ္အျပင္ကို ေတာင္မထြက္ႏိုင္ပါဘူး။  သူ႕သမီးကို ေက်ာင္းပို႕၊ေက်ာင္းၾကိဳအတြက္ေတာ့ အိမ္ကေနထြက္ျဖစ္ပါသတဲ့။  ဒီလို ထြက္တဲ့အခါမွာလည္း အက်ီၤေတြ အထပ္ထပ္၀တ္ဆင္၊ မ်က္မွန္တပ္ျပီးမွ အိမ္ကေန ထြက္ရပါတယ္။  သူ႕သမီးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြက သူ႕လိုအေဖမ်ိဳးရွိရလားဆိုျပီး သူ႕သမီးကို မေလွာင္ေျပာင္ေစခ်င္လို႕ ျဖစ္ပါတယ္။ 

၀ယ္ၾကဦးမလား Steve Jobs ဖဲထုတ္မ်ား

          တရုတ္ႏုိင္ငံမွာေတာ့ သြားေလသူၾကီး Steve Jobs ပံုရိပ္မ်ားနဲ႕ ဖဲထုတ္ ထုတ္ေ၀လိုက္ပါျပီ။  မူပိုင္ခြင့္ေတြ ဘာေတြလာမေျပာနဲ႕… ေရႊျပည္ၾကီးမွာလိုပဲ မွတ္ပံုတင္ျပီးသား ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာေပါ့ေလ…။  သြားေလသူၾကီး သိရင္ေတာ့ ငုတ္တုတ္ထထုိင္ေလမလားပဲ။  ညႊန္းထားတာကေတာ့ ရွယ္ပါဗ်ား… ေဟာ့ဒီမွာသာ ဖတ္ၾကည့္

“စတိဗ္ဟာ အိုင္ေပါ့ အလံုးေပါင္း သန္း ၁၀၀၊ အုိင္ပတ္ ၁၀ သန္း၊ စေတာ့ရွယ္ယာေတြကို တက္ေစခဲ့သူ၊ ကင္ဆာေရာဂါ ကို ၾကံၾကံခံႏုိင္ခဲ့တဲ့သူ၊ ႏွစ္ခါ ခြဲစိတ္ခံခဲ့ရသူ။  သမိုင္းမွာ တစ္ေယာက္ဆို တစ္ေယာက္ ထြန္းထြန္းေပါက္ေပါက္။  သူ႕လိုမ်ိဳး ကမၻာၾကီးကို အံၾသသြားေအာင္ လုပ္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ လူ မရွိဘူး။  ၀တ္စံုတစ္မ်ိဳး ထဲသာ ၀တ္ခဲ့တဲ့လူ။  သူ႕ရဲ႕ တီထြင္မႈ႕ေတြနဲ႕ ကမၻာၾကီးကို ကိုင္လႈပ္ခဲ့တဲ့လူ။  သူဟာ ကမၻာၾကီးကို ဘယ္လို စကားလံုးေတြနဲ႕ ညိႈ႕ယူဖမ္းစားရမယ္ဆိုတာ သိခဲ့တဲ့လူ။  ေဟာ့ဒီ ဖဲ ၅၄ ခ်ပ္မွာေတာ့ စတိဗ္ေဂ်ာ့ဘ္(စ္)ရဲ႕ ဓာတ္ပံုေတြပါ၀င္ျပီးေတာ့ ကိုယ္ေရးအက်ဥ္းေတြလည္း ပါပါတယ္။  စတဲ့ ဘာညာသတကာေတြေရးထားပါတယ္။  အဲ့ဒီအထဲမွာေတာင္မွ ဘုရားသခင္က စတိဗ္ေဂ်ာ့ဘ္(စ္)ကိုေတာင္ မနာလိုျဖစ္ရတယ္ဆိုပဲ။  ဒီေတာ့ သူ႕ကို တစ္သက္လံုး သတိရေနသူမ်ား ဒီဖဲထုတ္ကို ၀ယ္ျခင္းအားျဖင့္ သူ႕ရဲ႕ ကိုယ္ေရးအက်ဥ္းကို ဖတ္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါ သတဲ့”

ဟာသတိုေလးမ်ား - ၈

ရွာေနတာ…

မိန္းျဖစ္သူမွ ေယာက္်ားကို ေမးသည္

“ရွင္ဘာလုပ္ေနတာ ဒုန္း…”

“ဘာမွ မလုပ္ပါဘူး မိန္းမရယ္.. ငါ့ဟာ ငါ ဒီမွာထုိင္ေနတာ.”

“ဘာမွ မလုပ္ဘူး သာဆိုတယ္.. ရွင္ ကြ်န္မတို႕ရဲ႕ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ကို ထုိင္ၾကည့္ေနတာ တစ္နာရီ နီးပါးရွိျပီ”

“ေၾသာ္.. ငါက အိတ္စပါယာ ဒိတ္ကို ရွာေနတာ”

အျပန္အလွန္ေပါ့

          တစ္ေန႕ မယားလုပ္သူက ေယာက်္ားအတြက္ မနက္စာ ျပင္ဆင္ေနသည္။  ရုတ္တရက္ ေယာက်္ားျဖစ္သူ မီးဖိုေခ်ာင္သို႕၀င္လာသည္။ 

“မိန္းမ သတိထား… ဟင္.. အဲ့ဒီေလာက္ေတာင္ ေၾကာ္ရလား၊  ဆီထည့္၊ ဆီထည့္၊ မ်ားေနျပီ ဆီေတြ မ်ားေနျပီ၊ ေတာ္ေတာ့ ရပ္ေတာ့၊ အမေလးေလး.. အဲ့ဒီေလာက္ေတာင္ ဆီမ်ားရလား… ဟင္.. ဟုိမွာ တူးေနျပီ.. လွန္ လွန္ ျမန္ျမန္ေၾကာ္.. ေၾသာ္.. ဆား.. ဆားထည့္ရဦးမယ္ေလ.. ထည့္ထည့္ ဆားထည့္…”

မိန္းမျဖစ္သူ နဲနဲ တင္းလာသည္… “ရွင္ဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲ… ဒီမနက္စာကို ကြ်န္မ တစ္သက္လံုး ေၾကာ္လာတာရွင့္”

ေယာက်္ားျဖစ္သူက ျပန္ေျပာသည္… “မဟုတ္ပါဘူးမိန္းမရယ္.. ငါ ကားေမာင္းေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုခံစားရလဲဆိုတာကို မင္းကို သိေစခ်င္လို႕ပါ”

ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ခ်ယ္ရီသီးခူးသူ

          တစ္ခါတစ္ေလ လြဲလြဲေလးေတြလည္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္။  ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ေလ လြဲတာက်ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ကသိကေအာက္ေရာက္တယ္။  ဒီေတာ့ ကိုငွက္ၾကီး သီခ်င္းပဲ ဆိုရတာ ေကာင္းသလိုလို “နည္းနည္းေလးေတာ့ လြဲေနတယ္… လြဲလြဲေလးပဲ ေကာင္းပါတယ္” ေပါ့။  ခုတေလာ ရခုိင္ျပည္နယ္က အျဖစ္အပ်က္အျဖစ္ ေတြေၾကာင့္ ဘာမွ ေရးခ်င္စိတ္မရွိတာက တစ္ေၾကာင္း၊ အလုပ္ပိေနတာက တစ္ေၾကာင္း ဘာပိုစ့္မွ မတင္ျဖစ္ပါဘူး။  ပိုစ့္မတင္ျဖစ္ေပမယ့္ လာလည္ၾကတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါမ်ား၊ စာဖတ္သူမ်ားကို ေက်းဇူးအထူးပဲ တင္ရွိပါတယ္။ 

           “ငါဟာ မိုးတိမ္ထဲ၀ဲ….” ဆိုတဲ့ ေလးျဖဴသီခ်င္းလိုမ်ိဳး….  ေလဟုန္ကိုဆန္… အေ၀းဆံုးကုိပ်ံ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းစာသားလိုဆိုဆို… အျမင့္ၾကီးကေန ေျမျပင္ေပၚကို ၀ဲပ်ံျပီးၾကည့္ရတာ တယ္ေကာင္းတဲ့ အရသာကိုး…၊  သို႕ေပမယ့္ ေဇာ္ကန္႕လန္႕လို အေပၚလည္း မေရာက္၊ ေျမေပၚကို လည္း ျပန္ဆင္းလို႕ မရတဲ့ အေျခအေနဆိုရင္ေတာ့ ဘာျမင္ရ ျမင္ရ သိပ္ေတာ့ မနိပ္လွပါဘူး။

          ခ်ယ္ရီသီးခူးသူ “Cherry Picker” ကိုေတာ့ ေတြ႕ဖူးၾကမွာပါ။  ျခင္းေလးတစ္လံုးထဲမွာ လူက ၀င္ထုိင္၊ ျပီးရင္ ဟိုက္ဒေရာလစ္ေမာင္းတံၾကီးနဲ႕ အေပၚကိုတက္သြား…..  အသီးေတြဘာေတြခူးရလြယ္တဲ့ စက္ေပါ့။  ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဒီစက္ကို ဓာတ္တုိင္ေတြ ျပင္တာ၊ အိမ္၊ အေဆာက္အဦးေတြ ေဆးသုတ္တာ၊ အေသးစားျပင္တာ၊ ဟိုဟာ ဒီဟာ စသည္ျဖင့္ အျမင့္တက္ရတဲ့ အပိုင္းေတြမွာ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္သံုးလာၾကသေပါ့။   ဒီလိုပဲ ကြ်န္ေတာ္ အခုလုပ္ေနတဲ့ သေဘၤာက်င္းမွာလည္း ခ်ယ္ရီပစ္ကာေတြကို တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္သံုးသေပါ့။  သေဘၤာကို ေဆးသုတ္တာ၊ သေဘၤာ စစ္ေဆးေရး၊ အေသးစား ျပဳျပင္မႈ႕ စတာေတြမွာ ခ်ယ္ရီပစ္ကာေတြ ကို တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္သံုးတာပါ့။ 

ရခုိင္ျပည္နယ္အတြင္းသို႕ ဘဂၤလီမူဆလင္မ်ား ၀င္ေရာက္လာပံု

Special Credit to "Soe Moe"

Original Source : (Link)

ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ယမကာလုလင္မ်ား

          ယမကာလုလင္မ်ားဆိုတာက တစ္ျခားလူေတြမဟုတ္ဘူး။  ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ။  ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက စားေမးပြဲနီးရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ငွားထားတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းက အခန္းေလးမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြကို စံုလို…  စာေတြစုျပီးေတာ့ က်က္ၾက။  စာေမးပြဲေတြ ေျဖၾက၊  အဲ.. စာေမးပြဲျပီးလို႕ကေတာ့ မေမးနဲ႕.. ၀ိုင္းျပီးသား။  အေဆာင္မွာက ကြ်န္ေတာ္ရယ္ ကြ်န္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း ဘိတ္သားရယ္က စားဖိုမႈး။ စာေမးပြဲျပီးတဲ့ရက္ဆိုရင္ အစိမ္းေၾကာ္၊ ကုန္းေဘာင္ၾကီးေၾကာ္၊ တုန္ယြမ္ခ်ဥ္စပ္ ဒါမ်ိဳးေလေတြ အေဆာင္မွာ ခ်က္ၾကတယ္။  ျပီးရင္ေတာ့ လာသမွ် သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ၀ိုင္းၾကတာေပါ့။

          အဲ့ဒီတစ္ေခါက္က မွတ္မိေသးတယ္..  စာေမးပြဲျပီးေတာ့ လီတာ ၂၀ ၀င္တဲ့ ေရသန္႕ဘူးကိုထမ္းျပီးေတာ့ လမ္းထိပ္က ဘီယာဆုိင္မွာ ABC ၁၀ ဂ်ား၊  ျမန္မာဘီယာ ၁၅ ဂ်ားလားမသိဘူး အဲ့ဒီ ေရသန္႕ဘူးထဲကိုထည့္။  ေရခဲ ၃ထုပ္ေလာက္၀ယ္။  အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဂရန္း ၂ လံုးကို အဲ့ဒီ ေရသန္႕ဘူးထဲကိုထည့္။  ျပီးေတာ့ ေရခဲေတြထည့္။  ပုိက္ေခါင္းေလးက ဖြင့္လိုက္ရင္ ေဟာ… ခြက္ထဲကို ၃ ပင္လိမ္ေလးက အသင့္။  ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ေသာက္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။  ေသာက္ေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း အခ်ိန္တန္ရင္ ကြဲတဲ့လူေတြကေတာ့ ကြဲၾကေပါ့။

          ကြ်န္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြက လူညီေတာ့ ေသာက္ရတာေကာင္းပါတယ္။  သိပ္ျပီး မူးလာရင္ ရမ္းရမ္းကားကားမရွိၾကပါဘူး။  အဲ.. ၾကိဳးတစ္ၾကိဳးကေတာ့ ေဆာင္ထားရတယ္။  ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က မူးလာရင္..အေတာ္ေသြးဆိုး။  ဒီေတာ့ သူ႕မ်က္လံုးကို ၾကည့္ထားရတယ္။  ေရခ်ိန္ကိုက္လို႕ ေက်ာ္လာျပီဆိုရင္ မ်က္လံုးကိုၾကည့္လိုက္ မ်က္ေထာက္နီၾကီးေနၾကည့္ေနျပီဆိုရင္ေတာ့ ဘာမွမေျပာနဲ႕ ၾကိဳးတုပ္ျပီးေတာ့ ခုတင္ေပၚတင္ထားလိုက္ေပေတာ့။  အဲ့ဒါဆိုရင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေရာ။  မဟုတ္ရင္ေတာ့ ဂစ္တာေတြခြဲ၊ တီဗီေတြခြဲနဲ႕ မနက္က်ရင္ အိမ္က မနည္းျပန္ရွင္းယူရလြန္းလို႕။  ျပီးရင္ေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးျပန္ေသာက္ၾကေပါ့ေလ။

          အဲ့ဒီညက ၃ ပင္လိမ္ကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထိသြားၾကတယ္။  ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ေျပာင္ၾကီးဆိုတဲ့ အေကာင္ကေတာ့ အိမ္သာသြားမယ္ဆိုသြားလိုက္တာ မီးဖိုေခ်ာင္က လွ်ပ္စစ္မီးဖိုတင္ထားတဲ့ စဥ္ေအာက္ကို ေလးဖက္ေထာက္ျပီး ၀င္သြားတာ ျပန္ထြက္မလာေတာ့ဘူး။  ဒီလိုနဲ႕ ည ၁၂ နာရီေက်ာ္ေတာ့ ၃ ပင္လိမ္လဲ ကုန္ျပီ။  က်န္တဲ့လူေတြကလည္း ေရခ်ိန္မကိုက္ေသးေတာ့ ေနာက္ထပ္ ဂရန္းတစ္လံုးဖြင့္ျပီးေတာ့ ထပ္တင္ၾကပါတယ္။  ဒီမွာတင္ ျပသနာက စတာ။  မ်ိဳးလြင္ဆိုတဲ့အေကာင္က ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႕ ျပဳတင္းေပါက္ထြက္ျပီး ဥေၾသာအရွည္ၾကီး ဆြဲေတာ့သကိုး။  ကြ်န္ေတာ္တို႕ေနတာက ၇ ထပ္တုိက္ရဲ႕ အေပၚဆံုးထပ္။  ဆိုေလေတာ့ မ်ိဳးလြင္ရဲ႕ ဥၾသဖတ္ေတြဟာ ေအာက္ထပ္တုိက္ကအခန္းေတြကို မ်က္ႏွာမလိုက္ပဲနဲ႕ အခန္းတိုင္းကို ေ၀ပံုက် ေ၀ျပီးသားျဖစ္ပါတယ္။  ေနာက္ဆံုး က်န္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ရယ္ ဘိတ္သားရယ္ ႏွစ္ေယာက္ပဲက်န္ေတာ့တယ္။  က်န္ေတာ့ ေနာက္ဆံုးလက္က်န္ ဂရန္းတစ္ျပားကို ဟိုေကာင္က သူ႕လြယ္အိတ္ထဲက ထုတ္လာတယ္။  ဒါနဲ႕ပဲ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ ဒီေကာင္ဆက္ေသာက္ၾကတယ္။  ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ နည္းနည္းပဲ ေသာက္ႏုိင္ေတာ့တယ္။  က်န္တာကို ဒီေကာင္က ဂရန္းျပားေလး လက္မွာကိုင္လို႕ ၀ရန္တာထြက္ျပီး ေသာက္ပါတယ္။  ခဏေနေတာ့ သူလည္းျပန္၀င္လာတယ္။  ဘာျဖစ္လို႕လဲေမးေတာ့ ေရႊတိဂံုေစတီကို ၃ ဆူျမင္ေနရလို႕တဲ့။  အဲ့ဒီလိုနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕လည္း ေမွာက္ျခင္းအျဖစ္သို႕ ေရာက္ပါေတာ့တယ္။

          မနက္က်ေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္က ေရပံုးေလးေတြဆြဲ၊  အ၀တ္စုတ္ေလးေတြကိုင္ျပီးေတာ့ တစ္ခန္းခ်င္းစီကို တံခါးေခါက္ရတာေပါ့ေလ။  ေအာက္ထပ္က အဖိုးနဲ႕အဖြားေန႕တဲ့ အခန္းက်ေတာ့ အရက္မေကာင္းေၾကာင္းတရားေဟာတာကို ၁၅ မိနစ္ေလာက္နာ၊ ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်။ ေနာက္ မျဖစ္ေစရပါဘူး အဘနဲ႕ အဘြား ဘာညာနဲ႕ အံဖတ္ေတြ သုတ္၊ ၅ ထပ္ကိုဆင္း.. လင္မယားႏွစ္ေယာက္ေနတဲ့အခန္း၊  သူတို႕ ေျပာသမွ်ကို ဟုတ္ကဲ့ပါခင္ဗ်၊ မွားပါတယ္ခင္ဗ်၊ ေနာင္ဒီလုိ မျဖစ္ေစရပါဘူးခင္ဗ် ဆိုျပီး အံဖတ္ေလးေတြကို စင္ေအာင္သုတ္။  အဲ့ ၄ ထပ္က်ေတာ့ သေဘၤာသားေတြ၊ ရတယ္ညီေလး ထားခဲ့ အကိုတို႕ သုတ္မယ္။ ဒီလိုပါပဲ ျဖစ္တတ္ပါတယ္ ဘာရယ္နဲ႕ ဆိုေတာ့ သိပ္မ်ားမ်ားစားစား မေျပာရပါဘူး။  ဒီလိုနဲ႕ တစ္ခန္းျပီး တစ္ခန္း လိုက္ျပီး အံဖတ္သုတ္ေပးရေတာ့ေပါ့ေလ။  ေအာက္ဆံုးထပ္ကေတာ့ အိမ္ရွင္ခင္ဗ်။  ဘယ္ေျပာေကာင္းလိုက္မလဲ ကြ်န္ေတာ္တို႕ကို စာခ်ဳပ္ျပည့္ေတာ့ အခန္းဆက္မငွားေတာ့ဘူး။

ညီၾကစို႕ရဲ႕... တြဲလက္ေတြ

ထမင္းေရ ေခ်ာင္းစီး ေမာင္းတီးလႈမကြဲ႕
ျဖဴတဲ့ သဒၵါ၊ တို႕ျမန္မာတို႕
သည္ေျမေပၚေမြး၊ သည္ေရေသာက္လို႕
တြဲလက္ေတြျမဲ ေဆာက္ခဲ့ၾကသည္
တို႕တုိင္းျပည္။

စိတ္ရင္းမမွန္၊ စိတ္ယုတ္ၾကံလို႕
ဘဂၤါလီ ေခၚ၊ ေခၚေတာတသိုက္
တို႕ေျမကိုနင္း၊ တို႕ေရကိုေသာက္
တို႕ေသြးကိုပါေဖာက္လို႕ တို႕ေတြကို ေခ်ေတာ္တင္ေတာ့မည္
တို႕တုိင္းျပည္။

မ်ိဳးမမွန္ အသီး၊ ေလာင္းရိပ္မွီလို႕
ေဒၚလာကိုစား၊ ကုလားျဖဴကိုဘုရားထူးလို႕
ဟစ္ေအာ္ၾကသည္ သမုိင္းကိုလွန္
ရိုဟင္ဂ်ာကိုမွ ေသြးေႏွာခ်င္ၾကသတဲ့၊ ရာဇ၀င္ရုိင္းလွသည္
တို႕တုိင္းျပည္။

ျဖဴလွ သဒၵါ၊ လူမ်ိဳးမခြဲ ဘာသာကြဲလဲ
ေပးသည္အလွဴ၊ ထားသည္ေနရပ္
သားေရေပၚအိပ္၊ သားေရနားစား ထိုေခြးမ်ားက
တို႕လည္ကိုနင္း စစ္တလင္းျဖစ္ကာေနေရာ့မည္
တို႕တုိင္းျပည္

တို႕ေျမကိုက်ဴး၊ တို႕ေသြးကိုေဖာက္
ေခတ္သစ္ ကြ်န္ဇာတ္၊ သြင္းေတာ့မည္ဟန္ သူတို႕ၾကံ
လည္စင္းခံရင္ျဖင့္ သမုိင္းမွာပါ အမည္းစက္တြင္ေပလိမ့္မေပါ့
ႏိုးထၾကေလာ့ အိုအေဆြတို႕၊ ငါ့တို႕ျပည္သည္
တို႕တုိင္းျပည္

ဒါတို႕တုိင္းျပည္၊ တို႕တုိင္းျပည္မို႕
ထေလာ့ ျမန္မာ၊ အို….ျမန္မာတို႕
တို႕ တိုင္းျပည္ ထည္ထည္၀င့္ေအာင္
တြဲလက္ျမဲညီ၊ တို႕စုစည္းရင္ျဖင့္
ဘယ္ရန္ေတြမမႈ႕ပါဘူး၊ ေအာင္ပန္းေတြဆြတ္ကာလွမ္းမယ္
ဇြဲမေလွ်ာ့ ၾကစတမ္း။

ဖေယာင္းတုိင္ထြန္းစရာမလိုေတာ့တဲ့ တစ္ကိုယ္ေရသံုး ေနေရာင္ျခည္စြမ္းအင္ လွ်ပ္စစ္

          ေရႊျပည္ၾကီးမွာေတာ့ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားေတြ ပိုလွ်ံလြန္းလို႕ လူတုိင္း ဖေယာင္းတုိင္ေလးေတြနဲ႕ ေနသားကိုက်လို႕။  ကဲ.. ေဟာဒီမွာေတာ့ ဖေယာင္းတုိင္မလိုေတာ့ဘူး၊  တစ္ကိုယ္ေရသံုး ေနေရာင္ျခည္စြမ္းအင္မွ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား ထုတ္ေပးမယ့္ စက္ပါတဲ့။  တီထြင္လိုက္တဲ့လူေတြကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ဂ်ပန္ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။  တုိင္ယို ကုိဂ်ိဳ ကုမၸဏီက ထုတ္လိုက္တဲ့ တစ္ကိုယ္ေရသံုး ေနေရာင္ျခည္စြမ္းအင္ လွ်ပ္စစ္ထုတ္ေပးႏုိင္တဲ့ စက္ကေလးကေတာ့ ဘယ္ကိုသြားသြား ေပါ့ပါးလြယ္ကူစြာ သယ္သြားလို႕ရပါသတဲ့။  အဆိုပါ ေနေရာင္ျခည္စြမ္းအင္ႏွင့္ ဘက္ထရီေပါင္စပ္ထားတဲ့ စက္ကေလးကိုေတာ့ WINGSOL MSR-110B လို႕ နာမည္ေပးထားပါတယ္။  ဒီစက္ကေလးမွာေတာ့ အပုိင္း ၂ ခုပါပါတယ္။  ပထမတစ္ခုက ေနေရာင္ျခည္ကေန လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ ေျပာင္းေပးမယ့္ လိပ္သိမ္းႏုိင္တဲ့ ဆိုလာျပားျဖစ္ပါတယ္။  ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ဘက္ထရီပါ။

          ဘက္ထရီနဲ႕ ဆိုလာျပားနဲ႕က တစ္ခုခ်င္းစီဆိုေတာ့ ဘက္ထရီကို အိမ္ထဲမွာ ထားထား၊ အိမ္ျပင္မွာထားထား အားသြင္းရလြယ္ကူပါတယ္တဲ့။  ဘက္ထရီကေတာ့ နီကယ္ ဟိုက္ဒရိုဂ်င္ ဘက္ထရီျဖစ္ပါတယ္။  ေနေရာင္ျခည္ကိုသံုးျပီးေတာ့ ၈ နာရီအားသြင္းရမွာျဖစ္ပါတယ္။  အားျပည့္သြားရင္ေတာ့ LED မီးသီးေတြကို ၆ နာရီကေန ရ နာရီအထိသံုးႏုိင္ျပီး ကြန္ပ်ဴတာဆိုရင္ေတာ့ ၂ နာရီကေန  ၃ နာရီ အထိ သံုးႏုိင္ပါသတဲ့။  ဆိုလာျပားနဲ႕ ဘက္ထရီနဲ႕ ေပါင္းမွ ၃၂ ေပါင္သာေလးပါသတဲ့။

          ဒါေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္ အခ်ိန္အထိကေတာ့ ေစ်းက မေသးဘူး ခင္ဗ် ေဒၚလာ ၇၆၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ရွိေတာ့ တစ္ခုကို ၇ သိန္း၀န္းက်င္ေလာက္ရွိပါတယ္။  ဒါေပမယ့္ တရုတ္ျပည္ေရာက္သြားရင္ေတာ့ ေစ်းေပါေပါနဲ႕ ထြက္လာခ်င္ လာမွာေပါ့ေလ။  ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေတြလည္း ဖေယာင္းတုိင္အစား ဒါေလးေတြသာ ေဆာင္ထားၾကရင္ျဖင့္ တုိင္းျပည္တစ္၀ွမ္း ကိုယ္ပိုင္လွ်ပ္စစ္အစြမ္းနဲ႕ ထိန္ထိန္းလင္းေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕။

သတိ ၀ေသာသူမ်ားကို မီးမရႈိ႕ရ.. ေလာင္တတ္သည္

          ၾသစၾတီးယားမွာေတာ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း မီးေလာင္မႈ႕ ျဖစ္သြားပါတယ္။  ျဖစ္တဲ့ေနရာကလည္း မီးသျဂၤိဳလ္တဲ့ စက္ရံုမွာပါတဲ့။  ျဖစ္ပံုကေတာ့ ေပါင္ ၄၄၀ ရွိတဲ့ အ၀လြန္အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ရုပ္အေလာင္းကို မီးသျဂၤိဳလ္ရင္းနဲ႕ မီးသျဂၤိဳလ္စက္ရဲ႕ Filter ကို ပိတ္မိေစကာ အပူခ်ိန္ ၃၀၀ ဒီဂရီ စဲလ္စီအက္စ္ေလာက္အထိ ေရာက္လာပါသတဲ့။  ေနာက္ေတာ့ မီးခိုးေတြအူထြက္လာျပီး မီးသတ္သမားေတြဟာ ခက္ခက္ခဲခဲ ၀င္ေရာက္ျပီး မီးျငွိမ္းသတ္ခဲ့ရတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။  အဂၤလန္တုိ႕၊ ဆြီဒင္တို႕မွာေတာ့ အ၀လြန္သူတို႕အတြက္ သီးသန္႕ မီးသျဂၤ ိဳလ္စက္ေတြ ရွိတယ္လို႕ဆိုပါတယ္။  တစ္ေက်ာင္း တစ္ဂါထာ၊ တစ္ရြာ တစ္ပုဒ္ဆန္းဆိုသလို ၾသစၾတီးယားမွာလည္း ျဖစ္လိုက္ရင္ အရာရာနဲ႕ အေၾကာင္းေၾကာင္း။  ဟိုတစ္ေလာကလည္း ၾသစၾတီးယားက နာမည္ေျပာင္းဖို႕ စီစဥ္ေနတဲ့ ရြာအေၾကာင္းေလး ပိုစ့္တင္ခဲ့ပါေသးတယ္။  အင္း… ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေတာ့ အရမ္း၀တဲ့လူေတြ (၀ေအာင္ စားႏုိင္ေသာက္ႏုိင္တဲ့လူေတြ၊ အခ်ိဳ႕ အခ်ိဳ႕ကလြဲလို႕ေပ့ါေလ) အရမ္းမမ်ားေသးတာေၾကာင့္ပဲ မင္းၾကီးမ်ားကို ေက်းဇူးတင္ရမလုိလုိ ျဖစ္ေနျပီ။  မဟုတ္ရင္ မီးသျဂၤ ိဳလ္စက္ေတြလည္း ဆိုဒ္ၾကီး ရဦးမယ္ထင္ပ။  

ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ စင္ကာပူ အလြဲမ်ား ၂

          စင္ကာပူ အလြဲမ်ားလို႕ ေခါင္းစဥ္တပ္လိုက္ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ လြဲတာေတြေတာ့ မဟုတ္ဘူး။  ကြ်န္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္ေယာက္ တစ္ေပါက္လြဲၾကတာေလးေတြ အမွတ္တရ အျဖစ္ေရးလိုက္တာပါ။

ေနာက္တစ္ဗူး

          စကၤပူကို ပထမဆံုးလာေတာ့ ေလယာဥ္က SilkAir…  ထံုးစံအတုိင္း စတုိင္ေဘာင္းဘီေလးနဲ႕၊ ရွပ္အက်ၤီေလးနဲ႕၊  Suit case ေလးနဲ႕ မေယာင္မလည၊္ အူတူတူနဲ႕ ပထမဆံုး ေလယာဥ္ပ်ံစီးဖူးတဲ့ အေခါက္ေပါ့။  ေလယာဥ္ၾကီးကလည္း အၾကီးၾကီး။  လူေတြကလည္း အမ်ားၾကီး။  Flight Attendance ေလးေတြကလည္း ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ၊ ဘာေတာင္းေသာက္ေသာက္တိုက္သဗ်ား။  ဘီယာ တစ္ဘူး၊ ေဟာကုန္သြား ဟိုအေပၚေလးနားက ခလုပ္ေလးႏွိပ္လာ ခဏဆို ေလယာဥ္မယ္ ေရာက္လာ၊ ေဟာ… ေနာက္တစ္ဘူး။  တယ္နိပ္သကုိး။ ဘီယာေတြ တ၀ၾကီး ေသာက္လို႕ရမွန္း အဲ့ဒီက်မွ သိေတာ့တယ္။  ေဘးနားကလူ ဘီယာေသာက္၊ လူေခၚတာေတြ႕ေတာ့ ကိုလည္း ေခၚတာပဲ။  သူေသာက္သလို ဘီယာလိုက္ေသာက္တာပဲ။  ဒီလိုနဲ႕ ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္လာပါေလေရာ ဆိုပါေတာ့။  ထမင္းစားခ်ိန္ ေလယာဥ္ေပၚမွာ ေကြ်းတာက ပါးစပ္ထဲ တယ္ခါးတြင္းေတြ႕သိကုိး။  တစ္ဗူးက ခဏေလးေျပာင္သြားေရာ။  ဘယ္ရမလဲ ခပ္တည္တည္နဲ႕ Flight Attendance ကိုေခၚ ထမင္းေနာက္တစ္ဗူး ထပ္ေတာင္းတာေပါ့။  အဲ့ဒီမွာတင္ ျပသနာက စေတာ့တာ။  ထမင္းက တစ္ဗူးသာရေၾကာင္း ေလယာဥ္မယ္ကေျပာပါတယ္။  ေဘးနားကလူေတြကေတာ့ ျပံဳးစိစိ။  ကြ်န္ေတာ္သာ မ်က္ႏွာၾကီးနီလို႕။

ကာရာအိုေက

          စင္ကာပူအရင္ရံုးမွာတုန္းက တစ္ခါတစ္ေလ(ခဏ ခဏေပါ့ေလ) ရံုးေနာက္က်ပါတယ္။  ရံုးေနာက္က်ရင္ေတာ့ တကၠစီနဲ႕ ေျပးရသကိုး။  အဲ့.. ထူးထူးဆန္းဆန္းအဲ့ဒီေန႕က စီးမိတာက တကၠစီအနက္ေရာင္ၾကီး။  လြဲတယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။  ထူးထူးျခားျခား အဲ့ဒီ တကၠစီမွာက ကာရာအုိေက စက္နဲ႕၊ LCD တီဗီနဲ႕၊  တစ္ကားလံုး စပီကာ အျပည္ဗ်။  တကၠစီ ဒရိုင္ဘာကလည္း ကိုမိုက္ခဲ။  ကားေပၚေရာက္ထဲက စင္ကာပူတစ္ခြင္မွာ သူ႕လိုကားမ်ိဳး တစ္စီးထဲသာရွိေၾကာင္း၊ ကားေပၚမွာတင္ ကာရာအုိေကဆိုႏုိင္ေၾကာင္း ဘာညာနဲ႕ ေျပာေတာ့တာပဲ။  ဒါမ်ိဳး ဆိုဘယ္ရလိမ့္မလဲ ကားေပၚမွာ ဒရိုင္ဘာနဲ႕ ႏွစ္ေယာက္သား မိုက္ကိုင္ျပီး ဟဲၾကတာပဲ။  ဒရိုင္ဘာကလည္း မေခဘူး၊  အဂၤလိပ္၊ စပိန္ သီခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ရသဗ်။  ထုိင္းသီခ်င္းေတာင္ ဆိုလိုက္ေသး။  ျပီးေတာ့လည္း ေမးလိုက္ေသးတယ္ ျမန္မာလို ဆိုတတ္ခ်င္တယ္တဲ့။  ျမန္မာ အေခြေတြ ဘယ္မွာ၀ယ္ရမလဲ ဆိုျပီးေတာ့။  ကြ်န္ေတာ္လည္း ပန္နီစူးလား ပလာဇာကို ညႊန္းလိုက္ေသးတယ္။  အဲ့ဒီေန႕က ရံုးကို ေတာ္ေတာ္ေနာက္ၾကမွေရာက္ျဖစ္တယ္။  မုိက္ခဲ သီခ်င္းဆိုရင္း တကၠစီကို ပတ္ေမာင္းခုိင္းေနတာ။ 

ယူရို ပိုက္ဆံေပၚမွ ျပည္တန္ဆာပံုမ်ား

          ယူရိုေငြေၾကးကို ေသခ်ာၾကည့္ဖူးပါသလား?  ယူရိုေငြေၾကးရဲ႕ အခ်ိဳ႕ေသာ ဥပမာ ၅၀တန္၊ ၁၀ တန္နဲ႕ ၅ယူရိုတန္ ေငြေၾကးေတြမွာ ျပည့္တန္ဆာ ပံုထည့္သြင္းထားပါတယ္။  ဒီလို ပိုက္ဆံေတြကိုေတာ့ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ စတင္ထုတ္ေ၀ကထည္းက ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။  ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ယူကရိန္းႏုိင္ငံကေန ယိုစိမ့္စီး၀င္လာတဲ့ တရားမ၀င္ အမ်ိဳးသမီး ျပည္တန္ဆာ မ်ားကို ေလွ်ာ့ပါးေစဖို႕ ျဖစ္ပါသတဲ့။  ယူကရိန္းႏုိင္ငံမွာေတာ့ လိင္ကုန္ကူးမႈ႕ဟာ အလြန္ဆိုးရြားတဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္ရွိေနပါတယ္။  ၁၉၉၁ ကေန၂၀၀၇ အထိ ယူကရိန္း မိန္းကေလးငယ္ေပါင္း ၁သိန္း ၁ေသာင္း ၇ ေက်ာ္ဟာ ျပည္တန္ဆာလုပ္ဖို႕ အတင္းအက်ပ္ေစခုိင္းျခင္းခံခဲ့ရျပီး ဒါဟာ အျခားေသာ အေရွ႕ဥေရာပႏိုင္ငံေတြထက္ အရည္အတြက္မ်ားပါတယ္။

သြားၾကဦးမလား ဘူေဂးရီယားရဲ႕ ႏွင္းဆီပြဲေတာ္

          ဘူေဂးရီးယားႏုိင္ငံ ကာဇန္လခ္ျမိဳ႕ကေလးဟာ ႏွင္းဆီေတြေၾကာင့္ နာမည္ၾကီးပါတယ္။  ဒီျမိဳကေလးမွာ နာမည္ၾကီးတာကေတာ့ ႏွင္းဆီေတာင္ကုန္းေလးလို႕ေခၚတဲ့ Rose Valley ပါ။  ဒီေတာင္ကုန္းေလးေပၚကို သင္သြားလိုက္ရင္ ႏွင္းဆီစိုက္ခင္းေတြနဲ႕ ေမႊးျမျမႏွင္းဆီရနံေလးေတြက သင့္ကို လႊမ္းျခံဳထားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။  ဘူေဂးရီးယားက ႏွင္းဆီေတြဟာ ရနံေမႊးပ်ံလွတာမို႕ ႏိုင္ငံတကာက ေရေမႊးထုတ္လုပ္သူေတြက ၀ယ္ယူၾကပါတယ္။  တကမၻာလံုးမွာေတာ့ ဘူေဂးရီယားႏုိင္ငံဟာ ႏွင္းဆီတင္ပို႕မႈ႕အမ်ားဆံုးႏုိင္ငံေတြထဲက တစ္ႏုိင္ငံျဖစ္ျပီးေတာ့ အဆိုပါ ကာဇန္လခ္ျမိဳ႕ကေလးကေတာ့ ႏွင္းဆီစိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္မႈ႕အမ်ားဆံုးပါတဲ့။

          ဒီျမိဳ႕ေလးရဲ႕ ထူးထူးျခားျခားပြဲေတာ္ကေတာ့ ႏွင္းဆီပြဲေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။  ဇြန္လရဲ႕ ပထမပတ္ဆိုရင္ေတာ့ ႏွင္းဆီေတြလိႈင္လိႈင္ပြင့္ပါျပီ။  ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ အေရာင္စံု၊ ရနံစံုလွတဲ့ ႏွင္းဆီပန္းေတြကို သင္တစ္ေန႕၊ တစ္မ်ိဳး မရိုးရေအာင္ကို ေတြ႕ရမွာပါ။  ႏွင္းဆီပြဲေတာ္ကေလးမွာ အထူးျခားဆံုးကေတာ့ ႏွင္းဆီဘုရင္မကို ေရြခ်ယ္တာပါ။  သူတို႕ ျမိဳ႕ကေလးရဲ႕ အေခ်ာဆံုးေသာ မိန္းကေလးကို ႏွင္းဆီသခင္မ အျဖစ္တင္ေျမွာက္ၾကတာပါပဲ။

          ၁၉၀၃ ခုႏွစ္ထဲက စခဲ့တဲ့ ဒီ ႏွင္းဆီပြဲေတာ္ေလးဟာ ခုဆိုရင္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၁၀ ရွိပါျပီ။  ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ႏွင္းဆီပြဲေတာ္ရက္ဆိုရင္ တစ္ကမၻာလံုးက အလည္အပတ္လာေရာက္ၾကတဲ့လူေတြနဲ႕ စဥ္ကားေလ့ရွိပါသတဲ့။  ကဲ.. ႏွင္းဆီပြဲေတာ္ေလးကို ဓာတ္ပံုထဲကတစ္ဆင့္ သြားၾကရေအာင္လား…..

မုိင္ေပါင္း ၁၁၀၀ ေက်ာ္ကို စက္ဘီးသမားေတြနဲ႕အတူ လုိက္ေျပးတဲ့ ေခြးကေလး

          တရုတ္ႏုိင္ငံမွာေတာ့ ေခြးကေလး တစ္ေကာင္ဟာ စက္ဘီးသမားေတြနဲ႕အတူ မိုင္ေပါင္း ၁၁၀၀ ေက်ာ္၊ ေပေပါင္း ၁ေသာင္း၃ေထာင္ေက်ာ္ျမင့္တဲ့ ေတာင္ေပါင္း အနည္းဆံုး ၁၂ ေတာင္ကို ေက်ာ္ျဖတ္ျပီး ေျပးႏုိင္လို႕ နာမည္ၾကီးေနပါတယ္။  ဒီ ပိုင္ရွင္မရွိတဲ့ ေခြးကေလးဟာ စက္ဘီးသမားေတြရဲ႕ အစီအစဥ္ျဖစ္တဲ့ တရုတ္ႏုိင္ငံေတာင္ပိုင္း စီခြ်မ္နယ္ကေန တိဘက္ရဲ႕ လာဆာကို ၂၄ရက္နဲ႕ စက္ဘီးနင္းမယ့္ အစီအစဥ္မွာ စက္ဘီးသမားေတြေနာက္ကေန တစ္ေကာက္ေကာက္ လိုက္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

          “ပထမေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ သူ႕ကို အိမ္ျပန္ေခၚျပီး ေမြးဖို႕ အစီအစဥ္မရွိဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ဒီေခြးကေလးရဲ႕ ခံႏိုင္ရည္ကို ေတြ႕ရေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ အရမ္းကို အံၾသသြားခဲ့ရတယ္။  ဒီေခြးကေလးဟာ စီခြ်န္နယ္ ခ်န္ဒူးျမိဳကေန လိတန္ျမိဳ႕အထိ (၂.၆မုိင္ အျမင့္ရွိတဲ့ ျမိဳ႕ကေလး) ကြ်န္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕နဲ႕ အတူ ေတာက္ေလွ်ာက္လိုက္လာခဲ့ပါ။  ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ သူ႕အတြက္ ျခင္းကေလးတစ္ခုလုပ္ေပးမယ္လို႕ ေတာင္ေပၚကျပန္ဆင္းလာေတာ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္” လို႕ တရုတ္ဗဟို ရုပ္ျမင္သံၾကား႒ာနကို အသက္၂၂ႏွစ္ရွိ စက္ဘီးစီးအဖြဲ႕က ေကာလိပ္ေက်ာင္းသား ေရွာင္ေရာင္က ေျပာသြားပါတယ္။

          ဒီေခြးကေလးလိုက္လာပံုကေတာ့ ေရွာင္ေရာင္က ၾကက္ေပါင္တစ္ခုကို ေခြးကေလးကို ေကြ်းရာကေနျပီးေတာ့ ေခြးကေလးဟာ ဒီလို ခရီးရွည္စက္ဘီးစီးအဖြဲ႕နဲ႕အတူ လိုက္ပါလာတာျဖစ္ပါတယ္။  ခုေတာ့ သူတို႕အဖြဲ႕ဟာ ေခြးကေလးကို ေရွာင္စာ လို႕ နာမည္ေပးထားပါသတဲ့။  ေရွာင္ဆိုတာကေတာ့ အေသးေလးလို႕ အဓိပၸာယ္ရျပီး စာ ဆိုတာကေတာ့ သူတို႕ရဲ႕ ခရီးစဥ္အဆံုးသတ္မယ့္ျမိဳ႕နာမည္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး စာလံုးကို ယူထားတာပါတဲ့။ 

ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ေဒၚဇာျဖဴ

          ­­ေဒၚဇာျဖဴတို႕က ပင္လယ္ပုိင္းက။  ပြင့္ေကာင္း ငံျပာရည္တို႕နဲ႕ တစ္ရြာထဲသားေတြ။ ပြင့္ေကာင္း ငံျပာရည္ဆိုတာက အခု ေရႊပုဇြန္ ကိတ္ႏွင့္ အေအးဆိုျပီး နာမည္ၾကီးလာတဲ့ ဦးပြင့္ေကာင္း။  ဆိုလိုခ်င္တာက ငံျပာရည္ေကာင္းတယ္ဆိုတာကိုပါ။  ေဒၚဇာျဖဴက သူတို႕နယ္က ငံျပာရည္ကို ယူျပီး ပုသိမ္မွာေရာင္းတာ။  ေရာင္းတယ္ဆိုတာက သူမ်ားေတြလို ပုလင္းေတြဘာေတြသြပ္ျပီး စီးပြားျဖစ္ ေရာင္းတာမဟုတ္ဘူး။  လက္လီေရာင္းတာ။  သူတို႕အိမ္မွာက ငံျပာရည္ကို စဥ့္အိုးၾကီးေတြနဲ႕ ေလွာင္ထားတာ။  ရပ္ကြက္ထဲက ၀ယ္ခ်င္တဲ့သူေတြက ပုလင္းေလးေတြနဲ႕လာ ေဒၚဇာျဖဴက ခြက္နဲ႕ခ်ိန္ ပုလင္းထဲထည့္ ၁၀ ဖိုး၊ ၂၀ ဖိုး စသည္ျဖင့္ လာ၀ယ္ၾကတာမ်ားတယ္။

          တစ္ျခား ဘာစီးပြားေရးရွိလည္းဆိုေတာ့ သူတို႕အိမ္မွာ ေက်ာင္းသူေလး တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ တင္ထားမယ္။  အိမ္ေရွ႕မွာေတာ့ ေဆးခန္းေလးတစ္ခုကို ငွားထားတယ္။  အဲ့ဒီေဆးခန္းမွာ ကြ်န္ေတာ့္ အေမက ေဆးခန္းထုိင္တယ္။  ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း အေမ့ေဆးခန္းကို ငယ္ငယ္တုန္းက လိုက္သြားျပီး ေဆာ့ေလ့ရွိတယ္။  အဲ့ဒီမွာတင္ ေဒၚဇာျဖဴရယ္၊ သူ႕သမီးရယ္ သူ႕သမီး တူမႏွစ္ေယာက္ရယ္နဲ႕ အသိျဖစ္တယ္ ဆိုပါေတာ့။  ေဒၚဇာျဖဴက အဲ့ဒီအခ်ိန္ အသက္ ၆၅၊ ၇၀ ေလာက္ရွိျပီထင္ပ။  ဖြားဇာျဖဴလို႕ ေခၚၾကတာေပါ့ေလ။  ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ လူၾကီးေတြေခၚတဲ့ ေဒၚဇာျဖဴကို ႏႈတ္က်ိဳးေနေတာ့ ေဒၚဇာျဖဴလို႕ပဲေခၚတယ္။ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးနဲ႕ အျမဲတမ္း သနပ္ခါးေလး တေဖြးေဖြးေပါ့။

          အဲ့ဒီအိမ္ေလးကလည္း အဆန္းသား။  ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြၾကံဳရတာလည္း အဲ့ဒီအိမ္မွာပဲ။  အရင္တစ္ေခါက္တုန္းက ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ဥစၥာေစာင့္ တစ္ကယ္ရွိတာလား ဆိုျပီး ပိုစ့္တင္ဖူးပါတယ္။  အဲ့ဒီ အျဖစ္အပ်က္ကေလးကလည္း အဲ့ဒီအိမ္မွာပဲျဖစ္တာပဲ။  ေဒၚဇာျဖဴ႕သမီးရဲ႕ တူမအၾကီးက သိုက္ကလာတာလုိ႕ဆိုတယ္။  ေနာက္သုိက္က ေမာင္ႏွမေတြ ၀င္ပူး၊ သိုက္ေၾကာေတြဘာေတြျဖတ္ အဲ့ဒီလို ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ။  ေနာက္ပိုင္း ျဖစ္ရပ္ေတြကေတာ့ အဲ့ဒီပိုစ့္မွာ ေရးထားလို႕ ဖတ္ခ်င္ရင္ အဲ့ဒီကိုသြားဖတ္ၾကပါ။  အဲ.. အခုေတာ့ ေဒၚဇာျဖဴ႕အေၾကာင္းဆက္လိုက္ဦးမယ္။

ဟာသတိုေလးမ်ား - ၇

ရုပ္ပ်ိဳကုိယ္ႏုေဆး

          ကိုဘေမာင္တို႕ မိသားစု ျမိဳ႕ေပၚသို႕ အလည္လာၾကသည္။  ေရွာ့ပင္းေမာၾကီးထဲမွာ ရွိေသာဆုိင္တုိင္း၊ ဆုိင္တုိင္း ကိုဘေမာင္တို႕ အတြက္ အထူးအဆန္းပင္ျဖစ္သည္။  ကိုဘေမာင္ မိန္းမကေတာ့ အ၀တ္အထည္တန္းမွာ ေရြးေနသည္မွာ မျပီးေတာ့။  သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ ဟိုဟိုဒီဒီေလွ်ာက္ၾကည့္ၾကသည္။  ဓာတ္ေလွကားၾကီးကို သြားေတြ႕သည္။

“ေဖေဖ… အဲ့ဒါဘာၾကီးတုန္းဟင္….”

“အေဖလည္း တစ္သက္မွာ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးေသးဘူး သားရဲ႕”

ထိုစဥ္ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ မိန္းမ ၀၀ ဖိုင့္ဖုိင့္ၾကီးတစ္ေယာက္ ဓာတ္ေလွကား ခလုပ္ကိုႏွိပ္သည္။  ဓာတ္ေလွခါး တံခါး ပြင့္လာသည္။  ထိုမိန္းမၾကီး ဓာတ္ေလွကားထဲသို႕ ၀င္သြားသည္။  ဓာတ္ေလွကား တံခါးပိတ္သြားသည္။  ထိုမိန္းမၾကီး အေပၚထပ္သို႕ တပ္သြားသည္။  ကိုဘေမာင္တို႕ သားအဖ မ်က္ေတာင္မခတ္ၾကည့္ေနၾကသည္။

          ခဏေနေသာ္… ဓာတ္ေလွခါး တံခါး ျပန္ပြင့္လာသည္။  အသက္ ၂၄ ႏွစ္အရြယ္ ေကာင္မေခ်ာေခ်ာေလး တစ္ေယာက္ ဓာတ္ေလွကားထဲမွ ထြက္လာသည္။  ကိုဘေမာင္တို႕ သားအဖ အံအားသင့္သြားသည္။

“ဟ  နိပ္ဟာ.. ေဟ့သားေရ… မင္းအေမကို ျမန္ျမန္သြားေခၚ”