ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ေဒၚဇာျဖဴ

          ­­ေဒၚဇာျဖဴတို႕က ပင္လယ္ပုိင္းက။  ပြင့္ေကာင္း ငံျပာရည္တို႕နဲ႕ တစ္ရြာထဲသားေတြ။ ပြင့္ေကာင္း ငံျပာရည္ဆိုတာက အခု ေရႊပုဇြန္ ကိတ္ႏွင့္ အေအးဆိုျပီး နာမည္ၾကီးလာတဲ့ ဦးပြင့္ေကာင္း။  ဆိုလိုခ်င္တာက ငံျပာရည္ေကာင္းတယ္ဆိုတာကိုပါ။  ေဒၚဇာျဖဴက သူတို႕နယ္က ငံျပာရည္ကို ယူျပီး ပုသိမ္မွာေရာင္းတာ။  ေရာင္းတယ္ဆိုတာက သူမ်ားေတြလို ပုလင္းေတြဘာေတြသြပ္ျပီး စီးပြားျဖစ္ ေရာင္းတာမဟုတ္ဘူး။  လက္လီေရာင္းတာ။  သူတို႕အိမ္မွာက ငံျပာရည္ကို စဥ့္အိုးၾကီးေတြနဲ႕ ေလွာင္ထားတာ။  ရပ္ကြက္ထဲက ၀ယ္ခ်င္တဲ့သူေတြက ပုလင္းေလးေတြနဲ႕လာ ေဒၚဇာျဖဴက ခြက္နဲ႕ခ်ိန္ ပုလင္းထဲထည့္ ၁၀ ဖိုး၊ ၂၀ ဖိုး စသည္ျဖင့္ လာ၀ယ္ၾကတာမ်ားတယ္။

          တစ္ျခား ဘာစီးပြားေရးရွိလည္းဆိုေတာ့ သူတို႕အိမ္မွာ ေက်ာင္းသူေလး တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ တင္ထားမယ္။  အိမ္ေရွ႕မွာေတာ့ ေဆးခန္းေလးတစ္ခုကို ငွားထားတယ္။  အဲ့ဒီေဆးခန္းမွာ ကြ်န္ေတာ့္ အေမက ေဆးခန္းထုိင္တယ္။  ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း အေမ့ေဆးခန္းကို ငယ္ငယ္တုန္းက လိုက္သြားျပီး ေဆာ့ေလ့ရွိတယ္။  အဲ့ဒီမွာတင္ ေဒၚဇာျဖဴရယ္၊ သူ႕သမီးရယ္ သူ႕သမီး တူမႏွစ္ေယာက္ရယ္နဲ႕ အသိျဖစ္တယ္ ဆိုပါေတာ့။  ေဒၚဇာျဖဴက အဲ့ဒီအခ်ိန္ အသက္ ၆၅၊ ၇၀ ေလာက္ရွိျပီထင္ပ။  ဖြားဇာျဖဴလို႕ ေခၚၾကတာေပါ့ေလ။  ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ လူၾကီးေတြေခၚတဲ့ ေဒၚဇာျဖဴကို ႏႈတ္က်ိဳးေနေတာ့ ေဒၚဇာျဖဴလို႕ပဲေခၚတယ္။ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးနဲ႕ အျမဲတမ္း သနပ္ခါးေလး တေဖြးေဖြးေပါ့။

          အဲ့ဒီအိမ္ေလးကလည္း အဆန္းသား။  ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြၾကံဳရတာလည္း အဲ့ဒီအိမ္မွာပဲ။  အရင္တစ္ေခါက္တုန္းက ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ဥစၥာေစာင့္ တစ္ကယ္ရွိတာလား ဆိုျပီး ပိုစ့္တင္ဖူးပါတယ္။  အဲ့ဒီ အျဖစ္အပ်က္ကေလးကလည္း အဲ့ဒီအိမ္မွာပဲျဖစ္တာပဲ။  ေဒၚဇာျဖဴ႕သမီးရဲ႕ တူမအၾကီးက သိုက္ကလာတာလုိ႕ဆိုတယ္။  ေနာက္သုိက္က ေမာင္ႏွမေတြ ၀င္ပူး၊ သိုက္ေၾကာေတြဘာေတြျဖတ္ အဲ့ဒီလို ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ။  ေနာက္ပိုင္း ျဖစ္ရပ္ေတြကေတာ့ အဲ့ဒီပိုစ့္မွာ ေရးထားလို႕ ဖတ္ခ်င္ရင္ အဲ့ဒီကိုသြားဖတ္ၾကပါ။  အဲ.. အခုေတာ့ ေဒၚဇာျဖဴ႕အေၾကာင္းဆက္လိုက္ဦးမယ္။

          အရွင္အႏုဒၶါက ဘုရားရွင္ကို ေလွ်ာက္တဲ့အခါမွာ “အရွင္ဘုရား ငရဲျပည္မွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ အမ်ိဳးသမီး (မာတုဂါမ)ေတြကို ေတြ႕ရပါတယ္ ဘုရား၊  ဘယ္လိုအရာေတြနဲ႕ ျပည္စံုတဲ့ အမ်ိဳးသမီး(မာတုဂါမ) ေတြ ေသလြန္ရင္ ငရဲျပည္ေရာက္ရပါသလဲဘုရား” လို႕ ေလွ်ာက္ေလေတာ့ ဘုရားရွင္က

“ခ်စ္သား၊

၁။ မနက္ပိုင္းမွာ ၀န္တိုမႈ႕အညစ္အေၾကးေတြ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ျခင္းမရွိတဲ့ စိတ္ေတြနဲ႕ ေနေသာ (ဣသာ)

၂။ ေန႕လယ္ပိုင္းအခ်ိန္မွာ သူတစ္ပါး ပစၥည္းဥစၥာကို ျငဴစူလြန္ကဲ၊ မနာလို၀န္တိုတဲ့ စိတ္ေတြနဲ႕ေနေသာ (မစၦရိယ)

၃။ ညေနပိုင္းအခ်ိန္မွာ ကာမဂုဏ္တပ္မက္မႈ႕လြန္ကဲတဲ့ စိတ္ေတြနဲ႕ ေနေသာ (ရာဂ)

အဲ့ဒီ တရားသံုးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုတဲ့ အမ်ိဳးသမီး (မာတုဂါမ)ေတြ ေသလြန္ရင္ ငရဲသို႕ ေရာက္တာပဲ”လို႕ ျပန္လည္ေျဖၾကားပါတယ္။

          ေဒၚဇာျဖဴကေတာ့ ဘယ္လိုစိတ္ေတြနဲ႕ ေနတယ္မသိ။  ေတြ႕လိုက္ရင္ေတာ့ သူ႕ေခြ်းမကျဖင့္ ဘယ္ပံု၊ ဘယ္ခ်မ္းသာ၊ သူ႕သားကျဖင့္ ဘယ္လိုထြန္းကားလို႕ သူ႕ေခြ်းမက ဘယ္လို သံုးျဖဳန္းတာ၊ သူ႕မွာျဖင့္ ေဟာဒီလိုဆင္းရဲေနရတာ။  စသည္ စသည္ကို ပရိတ္ရြတ္တတ္ပါတယ္။  သုိ႕ေပမယ့္ သူ႕ သားနဲ႕ ေခြ်းမကလည္း အိုဗာတင္း၊ ေဟာလစ္၊ မိုင္လို၊ ေဆး၊ အစားအစာ ဘာလိုလို အျမဲျဖည့္ဆည္းေပးေနတာပါပဲ။  ေဆး၀ါးဆိုလည္း သူ႕အိမ္ေရွ႕မွာတင္ ေဆးခန္းဖြင့္ထားေတာ့ တံခါးတစ္ခ်ပ္ဖြင့္လိုက္တာနဲ႕ ေဆးခန္းတန္းေရာက္တာပဲ။  ဘာမွကို သိပ္ေလေသးမရွိတာပါ။  ဒီေတာ့ ေဒၚဇာျဖဴ ဘာကိုမေက်မနပ္ျဖစ္ေနလည္း ကြ်န္ေတာ္ေတာ့နားမလည္။  ဘုရားတရားကေတာ့ ဘုရားစင္ေရွ႕မွာ ဦးခ်ရင္ ဦးခ်မွာေပါ့ေလ။  သို႕ေပသည့္ အ၀ိဇၨာနဲ႕ တဏွာမွ မခြ်တ္ႏုိင္ရင္လည္း ဒီသံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲတြင္းၾကီးထဲက လြတ္ေအာင္ လမ္းျပေပးေတာ္မူခဲ့တဲ့ ဘုရားရွင္ကို ရည္စူးျပီး ဦးခ်တာ သူ႕အေနနဲကေတာ့ ဘယ္လိုအဓိပၸာယ္ရွိမယ္ ကြ်န္ေတာ္လည္း မသိ။

          အဲ….  ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ေဒၚဇာျဖဴ က်န္းမာေရးက နည္းနည္းခ်ဴျခာလာပါတယ္။  သစ္သီးေတြ အမွည့္လြန္သလိုေပ့ါေလ။  အိုနာ ေပါ့။  ေနာက္ပိုင္းေတာ့ တျဖည္းျဖည္းဆိုးလာပါတယ္။  သို႕ေပမယ့္ အဲ့ဒီမွာတင္ ထူးဆန္းတာက ျဖစ္တာပဲ။  ေဒၚဇာျဖဴက မနက္ပိုင္းဆို အိပ္ကိုေနေတာ့တာ။  ညေနပိုင္းဆိုရင္ ညည္းျပီ။  တအင္းအင္း…. တအဲအဲ နဲ႕ အဆက္မျပတ္ကို ညည္းေတာ့တာ။  သူညည္းရင္ ႏွိပ္ေပးရတယ္။  ေနာက္ ညပိုင္းဆို မအိပ္ေတာ့တာပါ။ 

          ေနာက္ပိုင္း တျဖည္းျဖည္းဆိုလာတာက ညညဆိုရင္ ေဒၚဇာျဖဴ ထမင္းေတြ ထ ထစားတာပါ။  လူမမာဆိုေတာ့ ေခါင္းစုတ္ဖြား၊ ညဖက္ၾကီး ထမင္းပန္းကန္ၾကီးကိုကိုင္ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ ငုတ္တုတ္ထုိင္စားေနတဲ့ ေဒၚဇာျဖဴ႕ကို တေရးႏုိး အေပါ့အပါးသြားခ်င္လို႕ ထတဲ့လူေတြ ျမင္ရင္ လိပ္ျပာလြင့္မွာ ေသခ်ာေလာက္တယ္။  မေန႕ကခ်က္တဲ့ ထမင္းေတြ ဟင္းေတြဆို မနက္ေရာက္ရင္ ေဒၚဇာျဖဴစားလို႕ကုန္ျပီ။  စားေပမယ့္ ျပည့္ျပည့္ျဖဳိးျဖိဳးနဲ႕ ျပန္က်န္းမာလာသလားဆိုေတာ့ အဲ့ဒီလိုလည္း မဟုတ္ဘူး။  ဒီပံုက ဒီပံုအတုိင္းပဲ။  မနက္က်ရင္ အိပ္မယ္၊ ညေနထမယ္၊ ညည္းမယ္…  ညက်ရင္ ထမင္းေတြထစားမယ္။  အဲ့ဒီလုိကို သံသရာလည္ေနတာ။

          ေစာေစာက ေျပာခဲ့သလို ေဒၚဇာျဖဴ ညည္းရင္ ႏွိပ္ေပးရတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။  အဲ့ဒီလို ႏွိပ္ေပးလိုက္ရင္ေတာ့ ေဒၚဇာျဖဴ မညည္းေတာ့ဘူး။  သို႕ေပမယ့္ ႏွိပ္ေပးတဲ့လူကေတာ့ ေခါင္းမူးသလိုလို၊ ေသြးအားနည္းသလိုလုိ၊ အားမရွိေတာ့သလိုလို ျဖစ္တယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။  ႏွိပ္တယ္ဆိုတာကလည္း အႏွိပ္သည္ေတြေရာ၊ အိမ္သားေတြေရာ၊ အမ်ိဳးေတြပါ ၾကံဳရင္ ၾကံဳတဲ့လူက ႏွိပ္ေပးေလေတာ့ ဘယ္သူႏွိပ္ႏွိပ္၊ ႏွိပ္ျပီးရင္ အဲ့ဒီ လကၡဏာေတြ ျပတာပဲ။  ဆိုေလေတာ့ ေဒၚဇာျဖဴ ရိုးမွ ရိုးရဲလားလို႕ အားလံုးက သံသယ ျဖစ္လာၾကတယ္။

          ေနာက္ပိုင္း အိမ္ကို ဆရာေတာ္ေတြ ပင့္ ပရိတ္ေတြဘာေတြရြတ္ရင္လည္း ေဒၚဇာျဖဴ ညည္းပါတယ္။  သူ႕အနားကို လူတစ္ေယာက္ေယာက္ကပ္ျပီး ႏွိပ္ေပးမေနရင္လည္း ေဒၚဇာျဖဴညည္းပါတယ္။  ထမင္းေတြကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ညညထျပီး စားေနတုန္းပဲ။  ဒီေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕ကမွတ္ခ်က္ခ်ၾကတယ္။  ေဒၚဇာျဖဴ႕ကို ဖုတ္၀င္ေနသတဲ့။  ဖုတ္၀င္ေတာ့ ဖုတ္ကို ဘယ္လိုထုတ္မလဲ? 

          တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ အၾကံေပးတယ္ ပရိတ္ေရတိုက္၊ ၾသဇာရြက္ကို အိပ္ယာထဲထည့္ ဒီလိုေပါ့ေလ။  ဒါေပမယ့္ အိမ္သားေတြကေတာ့ အစပိုင္း မလုပ္ရက္ၾကပါဘူး။  သူတို႕ အေမအသက္ရွင္ေနတာကိုပဲ ျမင္ခ်င္ၾကတယ္ေပါ့ေလ။  သို႕ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း တျဖည္းျဖည္းဆိုလာေတာ့ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕စမ္းၾကတာပါပဲ။  ေနာက္ဆံုးၾကားတာကေတာ့ ၾသဇာရြက္ကို ဖ်ာေအာက္ထဲထည့္တယ္လို႕ဆိုပါတယ္။   အဲ့ဒီမွာတင္ ေဒၚဇာျဖဴလည္း ဆံုးတာပဲ။

          အဲ့… ဆံုးေတာ့ ေျပာၾကေသးတယ္။  အဲ့ဒါကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း ကိုယ္တုိင္ အနားမွာမရွိေတာ့ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္တယ္မသိ။  ေဒၚဇာျဖဴဆံုးခါနီးက ဖုတ္ထြက္သြားသတဲ့။  ထြက္တာမွ အိမ္နံရံကို အရိပ္မည္းမည္းၾကီး ၀င္တိုက္သြားတာ “ဘုတ္” ဆိုျပီးေတာ့ေတာင္ အသံမည္သြားတယ္ ဆိုပဲ။