အုိင္… အုိင္… အိုင္….

          ဒီျပႆနာစတာက ဟိုလူၾကီး ကေမာင္သန္႕ ကေန စတာ။  စဆို သူက ပိုစ့္ ၃ ပိုစ့္နဲ႕ ဆြလိုက္တာ.. အတိတ္နမိတ္ေပးတာကတစ္မ်ိဳး၊  စင္ကာပူ မပါဘူးဆိုတာက တစ္ဖံု၊ တစ္ကယ္ထြက္ျပီဆိုတာကတစ္မ်ိဳး အမ်ိဳးမ်ိဳးဆြေတာ့ လူလည္း ၾကည့္ခ်င္လိုက္တာမွ တစ္ပိုင္းကို ေသလို႕။  ေဟာ ေနာက္ဆံုး တစ္ကယ္ထြက္ျပီဆိုတဲ့ ပိုစ့္လဲေရာက္ေရာ အုိင္ ဆီကို တန္းေနေအာင္ေျပးတာ။  ဒီလူေတြ ေၾကာ္ျငာေကာင္းခ်က္ကေတာ့ 9 ေလာက္ရွိတယ္။  အီးကုန္စကၠဴေၾကာ္ျငာရင္ေတာင္မွ we never done this before တို႕၊ the best we ever made တို႕လိုမ်ိဳး စာလံုးေတြနဲ႕တင္ လူမွာ ေသေလာက္တယ္။  ကမၻာ့အေကာင္းဆံုး အီးကုန္းစကၠဴကိုရဖို႕ အေကာင္းဆံုး ေျမဆီေျမႏွစ္ ေျမၾသဇာေတြကို ဘယ္ႏုိင္ငံကမွာယူျပီးေတာ့၊ ၀ါးေတြ အရည္အေသြးေကာင္းဆံုးရေအာင္ အပူခ်ိန္၊ မိုးေရ ကိုဘယ္လိုထိန္းသိမ္းျပီး ၀ါးကို စိုက္ပ်ိဳး၊ ေနာက္ဆံုးေပၚစက္ၾကီးေတြနဲ႕ ၾကိတ္လို႕ စကၠဴနဲ႕ အေရျပားနဲ႕ ထိေတြ႕တဲ့ေနရာမွာ ဘယ္အရာမွ မယွဥ္သာေအာင္ ကြာလတီက ေဟာဒီလိုေကာင္းေတာ့၊ ေဟာဒီ အီကုန္းစကၠဴကို သံုးလိုက္ရင္ အိမ္သာတက္ရင္း နတ္ျပည္ေရာက္သလို ခံစားရမယ္ဆိုျပီးေတာ့ စီအီအိုသံုးေယာက္ အျဖဴေရာင္ ေနာက္ခံၾကီးနဲ႕ ၀ါးပင္ေတြ တစ္မ်ိဳးျပလိုက္၊ ၀ါးၾကိတ္တာတစ္မ်ိဳးျပလိုက္၊ အီးကုန္စကၠဴ ပါကင္လွလွေတြ တစ္မ်ိဳးျပလိုက္နဲ႕ ပတြတ္ ပတြတ္ေျပာလိုက္ရင္ တစ္သက္လံုး ထရံခ်ိဳး အီးကုန္းလာတဲ့လူေတြေတာင္ သူတို႕ဆီမွာ တန္းဆီျပီး၀ယ္ရေလာက္တယ္။

          ခုလည္း ကိုယ္ကိုင္ထားတဲ့ ဖုန္းကို ၾကည့္လိုက္ သူတို႕ရဲ႕ အုိင္ဖုန္းဖိုက္ ေၾကာ္ျငာၾကီးကို ၾကည့္လိုက္နဲ႕… ဟယ္.. ဖုန္းေလးက ပါးပါးေလးပဲ… အင္း ၇.၆ မီလီီမီတာပဲ ထူးသကိုး။ ရွည္ေမ်ာေမ်ာေလးနဲ႕ လွထွာ။  ေၾသာ္… ရက္တီနာ ဒစ္စပေလးတဲ့.. အင္း ေကာင္းလိုက္တာ ၾကည္လင္ျပတ္လားလိုက္တာ… ဟင္.. ငါ့ဖုန္းၾကီးနဲ႕ ကြာပ။  ဘာလဲ.. ပန္ႏိုရားမားဟုတ္လား.. ေအာ္.. ဓာတ္ပံုေတြကို ျမင္ကြင္းအက်ယ္လိုက္ၾကီး ရိုက္လို႕သတဲ့.. ဟင့္ ငါဖုန္းမွာလဲ အဲ့သလိုဟာမ်ိဳး မခ်ိပါလား။  ဒီလို ပန္ႏုိရားမားနဲ႕ဆိုရင္ ျမန္မာျပည္က ရွိရွိသမွ် နာမည္ၾကီးေမာ္ဒယ္ေတြကို တန္းစီခုိင္းျပီး အတန္းလိုက္ၾကီး ဆြဲရိုက္ပစ္လိုက္လို႕ရတယ္ ရွယ္ပဲ.. ရွယ္ပဲ။  အို.. ပန္းသီးက အင္ဂ်င္နီယာေတြထြင္လိုက္တဲ့ နားက်ပ္ကိုမ်ား နားထဲထိုးထည့္လိုက္ရင္ ေလာကစည္းစိမ္… ဇိမ္ဘဲ.. ဇိမ္ဘဲ။  ဘာ.. A6 ပေရာဆက္ဆာက သိပ္ျမန္သတဲ့။  ငါ့ဖုန္းကေတာ့ ဟန္းလိုက္တာ (ဂိမ္းေတြ စုျပံဳထည့္ထားတာကိုေတာ့ မေျပာနဲ႕) ေခြးအၾကီး လွည္းနင္းေနသလိုပဲ။  အမယ္… ဘလူးတုနဲ႕ ဖိုးဂ်ီ၀ိုင္ယာလက္ဆိုတဲ့ ဟာၾကီးက ေဒတာ ထရန္စဖားမွာ ရွလြတ္.. ရွလြတ္နဲ႕ သိပ္ျမန္တာပဲတဲ့။  ငါ့ဖုန္းကေတာ့ လွည္းအိုၾကီးကို ႏြားအိုၾကီး ႏွစ္ေကာင္ဆြဲလို႕၊ လမ္းမွာ ဂ်မ္းျဖစ္ေနတာထက္ေတာင္ ကြန္နက္ရွင္ဆိုးေသးတယ္။  ဆမ္ေဆာင္း ဂလက္ဆီ သရီးကလည္း “လူေတြအတြက္ ဒီဇုိင္းထုတ္ထားတယ္”ဆိုျပီး ေၾကာ္ျငာျပန္ေတာ့ ေၾသာ္.. ၀ယ္မသံုးမိတဲ့ ငါ့မွာ လူေရာ ဟုတ္မွ ဟုတ္ေသးရဲ႕လားလို႕ နားရြက္ျပန္ကိုင္ၾကည့္၊  ဂ်ိဳေပါက္မေပါက္ ကိုယ့္ေခါင္း ကိုယ္ျပန္ စမ္းၾကည့္ရေသးတယ္။  ခုလည္း 4G ဆိုတဲ့ဟာၾကီးက အိုင္ဖုန္း ဖိုက္မွာ ပါလာျပန္ျပီ။  ဘယ္သူက ဘယ္သူဟာကို ခိုးမွန္းေတာ့မသိ။  ျပီးရင္ သူတို႕ပဲ အုန္းအုန္းထ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ တရားစြဲဦးမယ္။ ၾကားထဲမွာ ထြက္သမွ်ဖုန္းေတြၾကည့္ သြားေရ ေတာက္ေတာက္က်။   သူတို႕ေၾကာ္ျငာသမွ်လိုက္ၾကည့္ျပီးေတာ့.. ေတာ္ေတာ္ဒူတဲ့ ငါဖုန္းပါလား ဆိုျပီး လႊတ္ပစ္ခ်င္စိတ္ေတာင္ေပါက္လာျပီ။

          ေဟာ.. ဒါနဲ႕ပဲ မရပ္ဘူး မတ္ဘြတ္။  ဟာ.. ရက္တီနား ဒစ္စပေလးနဲ႕ မတ္ဘြတ္ပရိုဆိုတဲ့ ဟာၾကီးကလည္း ပါးလိုက္တာ မတ္ဘြတ္အဲက်ေနတာပဲ။  အင္တဲလ္ အုိင္ ဆဲဗင္းထည့္ျပီးေတာ့ Hard disk ကလဲ solid တဲ့။  အရင္လိုမ်ိဳး တစ္၀ီ၀ီ လည္ေနတဲ့ ဟာၾကီး မဟုတ္ေတာ့ဘူးတဲ့။  ဓာတ္ပံုေတြလည္း ျပင္ရတာ အရမ္းေကာင္းသတဲ့။  ေမာ္နီတာကလည္း ၾကည္လင္လိုက္တာမွ ျခင္အီးပါတာေတာင္ အေသးစိတ္ျမင္ႏုိင္သတဲ့။  အို… စံုေနတာဘဲ။  စာလံုးေတြေတာင္မွ ၾကည္လင္ျပတ္သားလိုက္တာ မ်က္မွန္သမားေတြေတာ္မွ မ်က္မွန္ လိုခ်င္မွ လိုေတာ့မယ့္ ပံုစံမ်ိဳး။ ေတာက္… ငါအခုသံုးေနတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာၾကီးနဲကမ်ား ကြာပ။ ကြာပ။  လိုခ်င္ထွာ။ ဒီကြန္ပ်ဴတာ အစုတ္ၾကီးကို ခုခ်က္ျခင္းပဲ လႊတ္ပစ္လိုက္ရင္ေကာင္းမလား... အိုမျဖစ္ေသးပါဘူးေလ... လႊတ္ပစ္လိုက္ရင္ ငါအခုေရးေနတဲ့ ပိုစ့္ကို ဘယ္လိုတင္ရပါ့။ စိတ္ေလွ်ာ့ စိတ္ေလွ်ာ့။

          ဒါနဲ႕ ရပ္သလားဆိုေတာ့ မရပ္ဘူး… ေနာင္ တစ္အုိင္ထပ္သြားၾကည့္တယ္။  အုိင္ေပါ့။  အို… အ၀ါေရာင္းေလး… အျပာေရာင္ေလး ဆိုျပီး ေဇာ္၀င္းထြဋ္ဆိုထားတဲ့ သီခ်င္းၾကေနတာပဲ။  အေရာင္ေတြကို စံုလို႕။  ပန္ႏုိရားမားဆိုတဲ့ ဟာၾကီးလည္း သူ႕ဆီမွာ ပါသတဲ့။  ကေတာက္ အုိင္ဖုန္း အျဖဴတစ္လံုးကို ညာဖက္ကကိုင္၊ အနက္တစ္လံုးကို ဘယ္ဘက္ကကိုင္၊ အေရာင္စံုအုိင္ေပါ့ေတြကို ခါးပတ္မွာခ်ိတ္။  ရွိသမွ် နားက်ပ္ေတြကို အဲ… ထိုးစရာ နားကေတာ့ ႏွစ္ေပါက္ပဲရွိတယ္။  အဲ့ဒီလိုနဲ႕ ဖလမ္း ဖလမ္းထေနေအာင္ တစ္ျမိဳ႕လံုးပတ္လိုက္လို႕ကေတာ့ အံုလိုက္က်င္းလိုက္ ဆြဲလိုက္မယ့္ ေခြးေတြ။ 

          ေၾသာ္.. တရားနဲ႕ ေျဖပါေလ။  တရားနဲ႕ေျဖပါ အေမာင္။  အေမာင့္ရဲ႕ ဖုန္းေတြ၊ ကြန္ပ်ဴတာေတြ အေကာင္းပကတိ ရွိေသးတယ္။  အသစ္ေတြေပၚတိုင္း လိုက္မ၀ယ္ပါနဲ႕လို႕ ကုိယ့္ကိုယ္ကို တရားခ်ၾကည့္တယ္။  မရပါဘူး။  အုိင္ကေတာ့ အုိင္ပဲ။  အုိင္ဖုန္း ဘယ္ေလာက္ေကာင္းသလဲဆိုတာ မကြန္ရဲ႕ ဆုိဒ္ကိုသာသြားၾကည့္။  သူ႕ဓာတ္ပံုေတြ မ၀ါးေတာ့တာ ကိုယ္ေတြ႕၊ ကိုယ္ေတြ႕။ အဲ့ဒါေတာင္ အုိင္ဖုန္း ၄အက္စ္နဲ႕ပဲ ရိုက္ရေသးတာ။  ေနာက္ဆို အတန္းလိုက္ၾကီး ဆြဲရိုက္ထားတဲ့ ရင္သပ္ရႈ႕ေမာပံုေတြ မကြန္သာ အုိင္ဖုန္း ၅ ၀ယ္လိုက္လို႕ကေတာ့ ျမင္ရဦးမွာ။ 

          သို႕ေပမယ့္ ထြက္သမွ် အုိင္ဖုန္း၊ အုိင္ေပါ့၊ မတ္ဘြတ္ေတြသာ တစ္ေပြ႕ၾကီး ၀ယ္ျပီးအိမ္ေပၚျပန္တက္လာလို႕ကေတာ့ အိမ္က ရႈ႕မျငီးက ေရာ့ အထုတ္ပိုက္ အိမ္ေပၚက ဆင္းေတာ္မူဆိုျပီး လုပ္မယ္ထင္ပ။  ရိုးရိုးတရားနဲ႕ ေျဖမရေတာ့.. အေၾကာက္တရားနဲ႕ ေျဖေနရသေပါ့ေလ။  ေျဖသာေျဖရတယ္…. လိုခ်င္တာမွ ရြပိုးကိုထေနတာ။  ဒီည အိပ္လိုက္ရင္ေတာ့ အိပ္မက္ထဲမွာ အုိင္ဖုန္း ၅ၾကီးကို ဘယ္ဘက္လက္ကကိုင္၊  အုိင္ေပါ့ထဲက သီခ်င္းကိုဖြင့္ ဟိုအရမ္းေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ နားက်ပ္ၾကီးကို နားထဲထည့္၊ မက္ဘြတ္အသစ္ကို ဟိုကလိ ဒီကလိေနတယ္ဆိုတဲ့ အိပ္မက္မ်ိဳး မက္မယ္ထင္ပ။  တင္းခံလိုက္ဦးမယ္…  ငါကပဲ အသည္းႏုလား၊ ဒင္းတို႕ကပဲ ေၾကာ္ျငာေကာင္းလား.. တစ္ပြဲ တစ္လမ္း အကဲစမ္းၾကေသးတာေပါ့။