၁၉၅၇ ခုႏွစ္က ျမန္မာႏုိင္ငံ ပံုရိပ္မ်ား

          ျမန္မာႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရခဲ့တဲ့ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ကေနျပီးေတာ့ ၉ ႏွစ္အၾကာမွာ ရိုက္ထားတဲ့ ရုပ္သံမွတ္တမ္းေလးပါ။  ျမန္မာႏုိင္ငံက ေခါင္းေကာင္းလွတဲ့ လူေတြေတာ့ ဘယ္လိုေတြးသည္မသိ၊ ထုိေခတ္ကထည္းက အေရးၾကီးလွတဲ့ ဧရာ၀တီနဲ႕ သံလြင္ျမစ္အေၾကာင္းကို ဗီဒီယိုေလးရဲ႕ အဖြင့္မွာ ျပသြားသည္။  ထိုျမစ္မ်ားမရွိလွ်င္ ျမန္မာျပည္ဆိုျပီး လက္ညိႈးထိုးျပဖို႕ ရာဇ၀င္ထဲမွာပင္ ရွိခ်င္မွ ရွိခဲ့ေပမည္။  ၁၉၅၇ ၀န္းက်င္က ဓေလ့စရိုက္ေလးေတြကို ျပန္ျမင္ရသည္။  တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ဓေလ့စရိုက္ေတြ ေတြ႕ရသည္၊ ရဟန္ခံ ရွင္ျပဳ အလွဴလည္းပါသည္။  ေရႊေရာင္တ၀င္း၀င္းႏွင့္ သပၸာယ္လွေသာ ေရႊတိဂံုၾကီးကို ဖူးရမည္။  သို႕ေသာ္ ရိုဟင္ဂ်ာဟူေသာ လူမ်ိဳးကိုေတာ့ မေတြ႕ရ။  ေတြးျပန္ေတာ့လည္း ေၾသာ္.. ဦးႏု.. ဦးႏု… မင္းလုပ္ရက္လိုက္ေလခ်င္းကြာလို႕သာ ေအာ္ရမလို။  ၾကည့္ရင္းလြမ္းလွသည္။  သမိုင္းသင္သည္ဆိုသည္မွာ မအ ေအာင္ဟု ဆရာၾကီး ေဒါက္တာသန္းထြန္းကေျပာခဲ့သည္။  ကြ်န္ေတာ္တို႕လက္ထက္ထဲက ၾကက္တူေရြးအာေခါင္နီ တြတ္တြတ္ တြတ္တြတ္ႏွင့္ တစ္ေၾကာင္းသြား ပညာေရးက စေနျပီ။  သမုိင္းဆိုသည္မွာ က်က္ျပီး ၏သည္မေရြး ျပန္ေျဖႏုိင္လွ်င္ အမွတ္ျပည့္ရသည့္ ေမးခြန္းပံုစံျဖစ္ေနျပီ။ 

          ဟိုတစ္ေလာက စကၤာပူျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္မွာ ေနာက္ရင္းေျပာင္ရင္း ၉၀ ေနာက္ပိုင္း ေမြးေသာ ကေလးေတြႏွင့္ စကားေျပာျဖစ္သည္။  သီေပါမင္း ဘယ္တုန္းက ပါေတာ္မူလဲဆိုေတာ့ ၁၉၈၄ တဲ့။  ဘယ္ကိုပါေတာ္မူလဲဆိုေတာ့ သီရိလကၤာပါတဲ့။  ျပီးေတာ့ ေျပာလိုက္ေသးသည္ မယံုရင္ google ကို ေခါက္ၾကည့္ဆိုျပီး အတည္ၾကီးေတာင္ ေျပာလိုက္ေသးသည္။  အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြ နာမည္ကို မေျပာနဲ႕ ဘယ္ႏွစ္ဦးက်ဆံုးသြားလဲဆိုတာကို မမွန္ေတာ့။  လြတ္လပ္ေရးမရခင္ က်ဆံုးသြားလား၊ မရခင္ က်ဆံုးသြားလားလဲမသိ၊  ကိုယ့္ႏုိင္ငံကို ဘယ္သူေတြက ဘာေၾကာင့္ သိမ္းသြားသည္ကိုပင္ ခပ္ေမ့ေမ့။  ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းက တို႕ျမန္မာ အစည္းအရံုးရဲ႕ မူရင္းသီခ်င္းကို အေျခခံျပီး ထပ္ဆင့္ပြားထားေသာ သီခ်င္းဆိုေတာ့ တို႕ဗမာဆိုတာ ဘယ္လိုမ်ိဳးအဖြဲ႕လည္းတဲ့။  သမုိင္းကို က်က္စာလို လုပ္ပစ္လိုက္ေတာ့ သမုိင္းသင္လည္း ၾကက္တူေရြးေတြ အ ကုန္ၾကျပီ။  သမုိင္းရဲ႕ ေသြး၊ ေခြ်း ေျမက်ခဲ့ရတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြ၊ ေရွးလူေတြ ေတာ္ခဲ့ၾကတဲ့ သမိုင္းေတြ၊ အသံုးမက်ခဲ့ၾကတဲ့ အေၾကာင္းေတြ၊ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္၊ ငါတို႕အလွည့္က်ရင္ ဘယ္လို လုပ္သင့္တယ္၊ မမွားသင့္တဲ့ အမွားေတြကို ဘယ္လို သင္ခန္းစာယူၾကရမယ္ ဒါမ်ိဳးေတြက ေက်ာင္းသင္ရိုးမွာ မရွိေတာ့။  သိျပီးေရာ ဘာထူးမွာတုန္းလို႕ ဘုေတာ္လိုက္ေသးသည္။ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ ရွင္သန္ထက္ျမက္ေရးဟု ေအာ္သည္မွာ စကားလံုးခပ္ၾကီးၾကီးကို နားထဲကို ေဆာင့္ထိုးျခင္းသာျဖစ္သည္။  မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိဖို႕ သမိုင္းမသိလွ်င္ ဘာကို ခ်စ္ရမွန္းသိမည္မဟုတ္။  မသိေသာေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘာအမ်ိဳးဟုပင္ မသိေတာ့ျပီ။  ဘာကို လက္ညိႈးလိုက္ထိုးရမယ္မသိ…. ခက္ေတာ့လည္း ခက္သား။  ငါမွားတာေနမွာပါေလဟု ေျဖသိမ့္ၾကည့္သည္။  ထားပါေတာ့ေလ… ကဲ ၁၉၅၇ ၀န္းက်င္က ဗီဒီယိုေလးသာ ၾကည့္ၾကပါစို႕ဗ်ာ။