ေစတနာလား အႆျပာလား

          ေဆးဖိုး၀ါးခ ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးက အေတာ္ေလး လွသည္။  မည္သို႕မည္ပံု ေဆးဖိုး၀ါးခ ဟူေသာ စကားလံုး ျဖစ္တည္လာသည္ကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မသိ။  သို႕ေသာ္ ယေန႕ေခတ္ၾကီးမွာေတာ့ အဆိုပါ စကားႏွစ္လံုးကို ျမင္လွ်င္ ေဆးဖိုးရယ္၊ ၀ါးခရယ္ ဆိုျပီး ေရႊျပည္ၾကီးမွာ ခြဲျပီး ျမင္ၾကသည္။  ေစတနာ လိႈင္လိႈင္ေပါလွပါသည္၊ ကူညီတတ္ေသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားဟု ကမၻာက ယူဆခဲ့ၾကသည္။  ဒီေန႕ ေဆးရံုေတြ သြားလွ်င္ေတာ့ အဆိုပါ အရာမ်ားကို ေတြ႕ဖို႕ရာမလြယ္။  ဇစ္ျမစ္ကို ရွာလိုက္ေတာ့လည္း ဂ်ာေအးကို သူ႕အေမရိုက္ေနျပန္သည္။  က်န္းမာေရး၀န္ထမ္းေတြက လစာမေလာက္လို႕၊ ေဆးရံုေတြမွာ လိုအပ္တဲ့ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ႕ ပစၥည္းေတြ မလံုေလာက္လို႕၊  ျပည္သူေတြအတြက္ က်န္းမာေရး ဘက္ဂ်က္ မရွိလို႕ စသည္ စသည္ျဖင့္ မုန္႕ၾကိဳးလိမ္သလိုက်စ္ေနေလေတာ့ ၾကက္ဥအစ ရွာမရ။  ဒီလိုနဲ႕ လူေတြရဲ႕ အက်င့္စာရိတၱေတြ ယိုယြင္းလာၾကသည္။  သို႕ေပမယ့္ အထူးကု ေဆးခန္းေတြကေတာ့ ေဟာ ဟိုမွာ တစ္လံုး၊ ေဟာ ဒီမွာ တစ္လံုး ေပၚလာေနသည္။  ေဆးရံုေတြ ေပါလာေပမယ့္ ေစတနာေတြကေတာ့ ရွားရွားလာသည္။  ေခတ္ေရးစီေၾကာင္းေပမယ့္ ေရာဂါျဖစ္လာလို႕ ကုစရာ ေငြမရွိရင္ ေသဖို႕ျပင္ရံုသာ။  ဟင္ ေငြမွ မရွာႏုိင္တာ ေသေပါ့ ဆိုတဲ့ ရက္စက္လွတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးေစ့ေတြ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြထဲ ေခါင္းထဲကို ပတ္၀န္းက်င္က ရိုက္သြင္းမွာကို စိုးရိမ္လွသည္။ 

          ဒီေန႕ အႏၵိယက သတင္းေလး ဖတ္လိုက္ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ရင္ထဲမွာ မေကာင္းျဖစ္သြားသည္။  အႏၵိယႏုိင္ငံ၊ ပန္ဂ်ပ္ျပည္နယ္က ျပည္သူေဆးရံုမွာ ျဖစ္သြားတဲ့ သတင္းေလးကို ဒီကေန ဖတ္ျဖစ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။  အေဖက ၾကံဳရာ က်ပန္း လက္လုပ္လက္စား အိမ္ေတြလိုက္ျပီး ေဆးသုတ္တဲ့ အလုပ္သမား။  အေမကေတာ့ ဘာလုပ္သည္မသိ။  သူတို႕ႏွစ္ေယာက္မွာေတာ့ လမေစ့ပဲ သမီးေလးကို ျပည္သူ႕ေဆးရံုၾကီးတြင္ေမြးသည္။  ရင္ႏွစ္သည္းျခာ ေလးကို ေပးႏုိင္သည္က ခ်စ္ျခင္းသာျဖစ္သည္။  ပိုက္ဆံဆိုသည္မွာ တစ္ေန႕လုပ္ တစ္ေန႕စား လူတန္းစားအတြက္ အလုပ္ရွိမွ ၀င္ေငြရွိသည္။  အလုပ္မရွိလွ်င္ ၀င္ေငြမရွိ။  သူတို႕ေမြးတဲ့ သမီးငယ္ေလးက လမေစ့ေတာ့ လမေစ့ပဲ ေမြးတဲ့ ကေလးေတြကို ထားရတဲ့ incubator ထဲမွာ ထည့္ထားရသည္။  ထည့္ထားရေတာ့ ေဆးရံုက လွ်ပ္စစ္ဖိုးဆိုျပီး ရူပီး ၂၀၀ ေတာင္းသည္။  ရူပီး ၂၀၀ သည္ ျမန္မာေငြ ၃၀၀၀ ၀န္းက်င္သာ။  ခက္သည္က ကေလးအေဖ ကူမားမွာ ေငြႏွင့္တူတာ ျခဴတစ္ျပားမွမရွိ။  ေဆးရံုကို ေငြရွာေပးပါ့မည္၊ သမီးေလးကိုေတာ့ incubator ထဲမွာ ထည့္ေပးထားပါလို႕ အထပ္ထပ္အခါခါ ေတာင္းပန္ေသာ္လည္း ေဆးရံုကလက္မခံ။  ေနာက္ဆံုးေဆးရံုက ကေလးငယ္ကို incubator ထဲကေနထုတ္လိုက္သည္။ ကေလးငယ္အတြက္ ခ်ိတ္ေပးထားေသာ အားေဆးပိုက္ကိုလည္း ပိုက္ဆံမေပးႏုိင္လုိ႕ဆိုျပီးေတာ့ ျဖဳတ္ပစ္လိုက္သည္။  ကေလးငယ္ေလးဟာ incubator ထဲက ထုတ္ျပီးေတာ့ ၃နာရီ အၾကာမွာ ေသသြားသည္။  ပိုက္ဆံ ၃၀၀၀ က်ပ္ေၾကာင့္ ေသသြားသည္။  မိခင္ျဖစ္သူကေတာ့ ယူၾကံဳးမရ ေဆးရံုက သူ႕သမီးေလးကို သတ္တာပါဟု မည္တမ္းျပီးေတာ့သာ ငိုရွာသည္။  ျဖစ္တာေတြေတာ့ ျဖစ္ျပီးသြားျပီ။  သက္ဆိုင္ရာေတြကေတာ့ ၂ ရက္အတြင္း အျဖစ္မွန္ရေအာင္ စံုစမ္းမည္ဟုဆိုသည္။  အဆိုပါလင္မယားကိုလည္း နစ္နာေၾကး (ျမန္မာေငြႏွင့္ တြက္လွ်င္ ၁၅ သိန္းခြဲခန္႕) ေပးမည္ဟုဆိုသည္၊ ကြ်န္ေတာ္ဆိုလွ်င္ေတာ့ အဆိုပါေငြကို ယူျပီးေတာ့ ေဆးရံုကလူေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာကို လိုက္ေပါက္ျဖစ္မည္ထင္သည္။ အႏၵိယ ႏုိင္ငံမွာ ျဖစ္သြားတဲ့ သတင္းေလးကေတာ့ ဒီမွာတင္ျပီးသြားသည္။

          ကြ်န္ေတာ္ဆက္ေတြးၾကည့္မိသည္။  ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေရာ ဒီလို အျဖစ္မ်ိဳး ရွိလား။  ကြ်န္ေတာ္တိုု႕ ဘာမ်ားမွားလည္းေပါ့။  ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ေမြးဖြားလာတာဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႕မွားတာလား?  ျမန္မာႏုိင္ငံသားတစ္ေယာက္ဟာ ရိုးသားစြာ ေငြရွာေနရက္နဲ႕ ေငြေၾကးမျပည့္စံုတာဟာ သူ႕အမွားလား?  တစ္ကယ္လို႕ ေငြေၾကးမျပည္စံုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ မက်န္းမမာ ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႕အတြက္ အားကိုးစရာဟာ ဘာလဲ?  ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေနတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသားျဖစ္ရက္နဲ႕ ကိုယ့္ႏုိင္ငံရဲ႕ ျပည္သူ႕ေဆးရံုၾကီးက ႏုိင္ငံသားတစ္ေယာက္ကို လွ်စ္လ်ဴရႈ႕တဲ့ လုပ္ရက္ဟာ ဘယ္ေလာက္အထိ ရင္နာစရာေကာင္းလဲ?  ကုိယ့္ႏုိင္ငံသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ က်န္းမာေရးကို ေစာင့္ေရွာက္မႈ႕မေပးႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံမွာ ႏုိင္ငံသားျဖစ္ရတာေလာက္ ရင္နာစရာ ေကာင္းတာမရွိပါဘူး။  ဆိုလိုတာက ႏုိင္ငံသား ေျပာင္းျပီး ခံယူၾကမယ္ဆိုတဲ့ ေပၚေက်ာ့ အေတြးအေခၚမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။  ဒီႏုိင္ငံရဲ႕ အေျခအေနကို ျပဳျပင္ႏုိင္တာက ႏုိင္ငံေတာ္ကို ကိုယ္စားျပဳထားတဲ့ ႏုိင္ငံသားေတြ သာျဖစ္ပါတယ္။  တစ္ေန႕ေန႕ေတာ့ ႏုိင္ငံသားတိုင္း က်န္မာေရးရဲ႕ အားကိုးရာဟာ ျပည္သူ႕ေဆးရံုၾကီးျဖစ္သည္ လို႕ စိတ္ထဲမွာ အမွန္တကယ္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္လာမည့္ ေန႕ရွိလာဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္သည္။  ထိုအခ်ိန္တြင္ ေဆးရံုသို႕ ၀င္သြားေသာအခါ အေပါက္ေစာင့္က မဂၤလာပါ ခင္ဗ်ာလို႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕ကို ႏႈတ္ဆက္ျပီး နပ္စမ ေလးမ်ားက ေဖာ္ေရြျပဴငွာစြာနဲ႕ ႏုိင္ငံသားေကာင္း ပီသစြာ အလုပ္လုပ္လာမယ့္ ေန႕ကို ေမွ်ာ္လင့္မိသည္။