ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ေရာက္တတ္ရာရာ အေတြးစမ်ား ၁

         ကြ်န္ေတာ့္ အလုပ္က သေဘၤာေဆာက္တာပါ။  အရင္တုန္းကေတာ့ စင္ကာပူက သေဘၤာက်င္းမွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့ျပီးေတာ့၊ ခုကေတာ့ သေဘၤာကုမၸဏီကိုယ္စား ကုမၸဏီက ေဆာက္တဲ့ သေဘၤာေတြကို ေဆာက္တဲ့ သေဘၤာက်င္းကို သြားျပီးေတာ့ အရည္အေသြး၊ စီမံကိန္းလုပ္ငန္းစဥ္ အဆင့္ဆင့္၊ အႏၱရာယ္ကင္းရွင္းမႈ႕ ရွိမရွိ စတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြအလုိက္ သေဘၤာကုမၸဏီကိုယ္စား ၾကည့္ရႈ႕ေပးတဲ့ အလုပ္လုပ္ပါတယ္။  အလုပ္ထဲမွာ ႏုိင္ငံေပါင္းစံုက လူမ်ိဳးေပါင္းစံုနဲ႕ ၾကံဳေတြ႕ရပါတယ္။  ဒီအခါမွာေတာ့ သူတို႕ေတြရဲ႕ အက်င့္စရိုက္၊ ဓေလ့၊ ပညာေတြ အမ်ားၾကီး ေလ့လာခြင့္၊ သံုးသပ္ခြင့္၊ သင္ယူခြင့္ ရပါတယ္။  ကြ်န္ေတာ္ပထမဆံုး အလုပ္နဲ႕ ပတ္သတ္ျပီးေလးစားတဲ့ ႏုိင္ငံဆုိရင္ေတာ့ ဂ်ပန္ပါ။

          ဂ်ပန္ႏုိင္ငံဟာ စက္မႈ႕ေတာ္လွန္ေရးကာလ အေစာပိုင္းတုန္းကေတာ့ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြဆီက ပစၥည္းေတြ၀ယ္ ခြဲျခမ္း စိတ္ျဖာၾကည့္ ပံုတူကူးခ်လို႕ လူေျပာသူေျပာမ်ားတဲ့ ႏုိင္ငံတစ္ခုပါ။  အစပိုင္းမွာ အရည္အေသြးညံဖ်င္းလို႕ မည္သူမွ မသံုးၾကခ်င္ေပမယ့္ ခုေတာ့ ဂ်ပန္ကထုတ္တဲ့ ပစၥည္းဆိုရင္ “Made in Japan” ဆိုျပီး လူေတြရဲ႕ ယုံၾကည့္စိတ္ခ်မႈ႕၊ အရည္အေသြးေကာင္းမြန္မႈ႕၊ တာရွည္ခံမႈ႕ စတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြကို ေျပးျပီးျမင္ေယာင္တတ္ၾကပါတယ္။  ဒါဟာ ႏုိင္ငံကိုယ္စားျပဳ အရည္အေသြးတစ္ခုပါ။  ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီလို တိုးတက္လာပါသလည္း။  အေရးအၾကီးဆံုး တစ္အခ်က္က စနစ္က်လို႕ပါလို႕ ကြ်န္ေတာ္ကျမင္ပါတယ္။

          စနစ္ဆိုတာ ဘာကို စနစ္ထားတာလည္း ဆိုတဲ့ေမးခြန္းေလး ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္ကထည္းက သိခ်င္ခဲ့တယ္။  ဂ်ပန္ေတြဟာ အားလံုးအေပၚမွာ စနစ္ထားတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္ေတြ႕ရသေလာက္ မူလီကအစ၊ နပ္ကအစ ဂ်ပန္ေတြမွာ စနစ္ရွိပါတယ္။  သေဘၤာေဆာက္သူတိုင္း၊ မ်ားေသာအားျဖင့္ အာရွေဒသက ႏုိင္ငံေတြ လိုက္နာက်င့္သံုးၾကတဲ့ စနစ္တစ္ခုကေတာ့ JIS ဆိုတဲ့ Japanese Industrial Standard ပါ။  ဒီထဲမွာ သေဘၤာဆိုရင္ သေဘၤာတစ္စီးလံုးမွာ ရွိတဲ့ အစိတ္အပိုင္းအာလံုးအတြက္ အတုိင္းအတာ၊ အသံုးျပဳရမယ့္ ပစၥည္း အမ်ိဳးအစား၊ သတၱဳ စတာေတြ အားလံုးပါပါတယ္။  အလြန္ကို အေသးစိတ္က်ျပီး စမ္းသပ္စစ္ေဆးျပီးမွ အသိအမွတ္ျပဳ သံုးစြဲဖို႕ လမ္းညႊန္ထားတဲ့ အလြန္ေကာင္းမြန္တဲ့ စနစ္တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။  ဒီစနစ္ဟာ ေန႕ခ်င္းညခ်င္း ဟပ္ခ်ေလာင္းဆို ျပီးခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။  လူေတြဟာ အရာ၀တၱဳေတြကို အသံုးခ်ပစၥည္းအျဖစ္တည္ထြင္ခဲ့ၾကတယ္။  ဒီကေနျပီးေတာ့ တိုးတက္ေအာင္လုပ္ေဆာင္ၾကတယ္။ ဘယ္အရာမဆို အမွားနဲ႕ မကင္းပါဘူး။  ဒီေတာ့ အမွားကို ျပင္ဆင္ၾကပါတယ္။  ဒီလို အမွားကို ျပင္ဆင္တဲ့ အခါမွာလည္း ဂ်ပန္ေတြရဲ႕ အမွားျပင္ဆင္တဲ့ စနစ္ကို အရမ္းသေဘာက်ပါတယ္။

          တစ္ခါက အစ္ကိုတစ္ေယာက္ေျပာျပတယ္၊ သေဘၤာကို ေရႊ႕လွ်ားေအာင္ တြန္းအားေပးတဲ့ ပန္ကာစနစ္မွာ ဖိအားျမွင့္ ဆီ စနစ္ (Hydraulic System) လည္းပါ၀င္ပါတယ္။  အဲ့ဒီဟာကို ေရာင္းတဲ့ ကုမၸဏီက ဂ်ပန္ကပါ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲ့ဒီ စနစ္မွာ ထုိဆီေတြကို သုိေလွာင္တဲ့ ကန္က ဂေဟဆက္ေၾကာင္းက ဆီယိုတာပါ။  ကြ်န္ေတာ္တို႕ဆိုရင္ဘာလုပ္မလည္း၊ ယိုတဲ့ေနရာကို ဂေဟသားေတြ ဖယ္ထုတ္ ျပီးေတာ့ ျပန္ျပီး ဂေဟဆက္၊ ဆီလံုသြားရင္ ျပီးျပီေပါ့။  အဲ့ဒီသတင္းကို ၾကားေတာ့ ဂ်ပန္က ထုတ္လုပ္ေရးစက္ရံုမႈးေတြ၊ အရည္အေသြး စစ္ေဆးေရး ႒ာနမႈးေတြ အမ်ားၾကီးေရာက္လာၾကတယ္။  ေနာက္ ဓာတ္ပံုေတြရိုက္၊ ယိုသြားတဲ့ အစိတ္အပိုင္းကို ျဖတ္ထုတ္ျပီးေတာ့ အမွားတစ္ခုကို ေလ့လာဖို႕ ဂ်ပန္ကို ျပန္ယူသြားပါတယ္။  ဒါဟာ ဘာကိုျပတာလည္းဆိုေတာ့ ပစၥည္းတစ္ခုကို စဥ္ဆက္မျပတ္ အရည္အေသြးေကာင္းေအာင္ သူတို႕ ဘယ္လို အားထုတ္တယ္၊ သူတို႕ရဲ႕ ခံယူခ်က္က ဘယ္လို၊ သူတို႕ရဲ႕ စနစ္က ဘယ္လိုမ်ိဳးဆိုတာကိုပါ။

          ထိုစနစ္ဟာ စည္းလံုးမႈ႕အေပၚအေျခခံထားပါတယ္။  လူတိုင္း ကိုယ့္အၾကိဳက္နဲ႕ ကိုယ္ရွိေတာ့ ကိုယ့္စနစ္နဲ႕ ကိုယ္ရွိတတ္မွာပါ။  ဒါေပမယ့္ ဒါကို အမွန္လို႕ ဆုပ္ကိုင္ထားလို႕မရသလို၊ ကိုယ္သိတာေလးကို ကိုယ္၀ွက္ထားမယ္ဆိုရင္လည္း မ်ိဳးဆက္အတြက္၊ ႏုိင္ငံတစ္ခုအတြက္ တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။  သူတို႕ဆီမွာေတာ့ စနစ္ကေလးတစ္ခုကို ေလးစားစရာ ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ ဒါဟာဘာလည္းဆိုေတာ့ JIS ကေနျပီးေတာ့ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံတစ္၀ွမ္းလံုးကို လိုက္နာရမယ့္ စနစ္တစ္ခုခ်မွတ္ေပးျပီးတာနဲ႕ တစ္ႏုိင္ငံလံုးမွာ ရွိတဲ့ သေဘၤာက်င္းေတြက အဆိုပါ စနစ္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြ၊ လိုအပ္ခ်က္ေတြ၊ ျဖစ္လာတဲ့ ျပသနာေတြအားလံုးကို ေထာက္ျပၾကတာပါ။  ဒီအတြက္ ထုိစနစ္ဟာ အမွား နည္းသည္ထက္နည္းလာသလို၊ မွားခဲတဲ့ အမွားေတြကိုလည္း ဘယ္သူမွ ကြယ္၀ွက္မထားတတ္ၾကတာပါ။  ဒီအတြက္ ထိုစနစ္ဟာ ပိုမို ေကာင္းမြန္သည္ထက္ ေကာင္းမြန္လာပါတယ္။  ဒါဟာ စည္းလံုးမႈ႕ရဲ႕ သာဓက တစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

          “Made in Japan” လို႕ေရးထားတဲ့ ပစၥည္းေတြကို ၾကည့္လို႕ ဒီလိုမ်ိဳး စိတ္၀င္ရတာလားဆိုေတာ့ ဒါတင္မကပါဘူး ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြနဲ႕ ဆက္ဆံၾကည့္တဲ့အခါမွာလည္း သူတို႕ရဲ႕ စရိုက္ကို ေလးစားဖြယ္ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။  သေဘၤာေပၚမွာ လူတစ္ေယာက္ ေနာက္ခုိင္းျပီးေတာ့ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုခ်င္းစီကို ျဖဳတ္ခုိင္းၾကည့္ပါ ဒီလူဟာ အေနာက္ႏုိင္ငံသားလား၊ ဂ်ပန္လား၊ တရုတ္လား ဆိုတာကို သိႏုိင္ပါတယ္။  ဒါဟာ လူတစ္ဦးခ်င္း ႏုိင္ငံသားတစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ အရည္အေသြးပါ။  ဂ်ပန္တစ္ေယာက္ မူလီျဖဳတ္ရင္ ဂြကိုင္တာကေနျပီးေတာ့ မူလီေတြကို စနစ္တက် ေနရာခ်၊ ပစၥည္းတစ္ခုခ်င္းစီကို ေသေသခ်ာခ်ာကိုင္တြယ္၊ ေသေသခ်ာခ်ာစစ္ေဆး၊  ပစၥည္းေတြကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေနရာခ်၊ ေသေသခ်ာခ်ာ သန္႕ရွင္း ျပီးေတာ့မွ စနစ္တစ္က် တပ္ေနရင္ေတာ့ ဒါဟာ ဂ်ပန္ပါ။  ဖုန္းတစ္ခါတစ္ေလ ထုတ္ေျပာေနမယ္၊ အလုပ္လုပ္ရင္းနဲ႕ ေလခြ်န္ေနမယ္၊ ပစၥည္းေတြကို အပ္ခ်မတ္ခ် အကုန္ ပိုင္ပိုင္ႏုိင္ႏုိင္ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ေနမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဒါဟာ အေနာက္ႏုိင္ငံသားတစ္ေယာက္ပါ။  မူလီေတြ ျပန္႕က်ဲေနမယ္၊ တစ္ေယာက္က မူလီက်ပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေနာက္တစ္ေယာက္က ဖုန္းထုတ္ျပီး ဂိမ္းေဆာ့ခ်င္ေဆာ့ေနမယ္၊ ခ်က္တင္၀င္ခ်င္၀င္ေနမယ္၊ အနားမွာ မူလီေတြက ေအာက္ျပဳတ္က်လိုက်၊ ျပန္႕က်ဲေနမယ္ ပစၥည္းေတြကို ၀ုန္းကနဲ ပစ္ခ်လို႕၊ ဟိုဘက္ ကန္ထုတ္လိုက္ ဒီဘက္ကန္ထုတ္လိုက္လုပ္ေနမယ္၊ ျပီးရင္ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း ပစၥည္းေတြကို ျပန္တပ္မယ္ တစ္ခါတစ္ေလ မူလီ တစ္လံုး ပိုခ်င္ပိုေနမယ္ ဆိုရင္ ဒါဟာ တရုတ္ပါ။ 

          အစည္းေ၀းခန္းထဲမွာလည္း သိသာပါတယ္၊ ကုန္ပစၥည္းတစ္ခုအေၾကာင္းကုိ ေဆြေႏြးမယ္ဆိုပါစို႕၊  ကိုယ္ေမးခ်င္သေလာက္ကို သီအိုရီကေနျပီးေတာ့ ထုတ္လုပ္မႈ႕အဆင့္ဆင့္ေတြကို အေသးစိတ္ရွင္းျပႏုိင္တဲ့လူေတြဟာ အေနာက္ႏုိင္ငံသားေတြမ်ားပါတယ္။  ပစၥည္းမွာ ပါ၀င္တဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာရွင္းျပတတ္တာက ဂ်ပန္ေတြပါ။  ေစ်းအေၾကာင္းနဲ႕ ဘယ္လိုမ်ိဳးေကာင္းေၾကာင္း ေၾကာျငာၾကီးပဲလွိမ့္၀င္ျပီးေတာ့ အေသးစိတ္နည္းနည္းေလာက္ေမးၾကည့္လိုက္လို႕ အထစ္အထစ္ျဖစ္သြားရင္ စင္ကာပူက တရုတ္ေတြနဲ႕ ျပည္ၾကီး တရုတ္ေတြမ်ားပါတယ္။ 

          ဒါဆို ကြ်န္ေတာ္တို႕ျမန္မာေတြကေရာ? ဟုတ္ကဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ ဟုတ္ကဲ့ အက်င့္ၾကီးကို မနည္းျပင္ယူေနရပါတယ္။  ေက်ာင္းမွာကလည္း တစ္လမ္းသြား ပညာေရးစနစ္နဲ႕ ၾကီးျပင္းခဲ့ရတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕မွာ ျဖန္႕က်က္ေတြးေခၚႏုိင္မႈ႕က အေတာ္ကို အားနည္းပါတယ္။  ဆရာက ဒီလိုေျပာရင္ ဒီလို၊ ဟိုလိုေျပာရင္ဟိုလို ငယ္စဥ္ဘ၀က ယံုရပါတယ္။  ဒီအတုိင္းေရးပါမွ ဒီအမွတ္ရတဲ့ စနစ္ၾကီးဆိုေတာ့ ၾကက္တူေရြးကေလးေတြကို ျဖစ္လို႕၊ သည္ႏွင့္ ၏ လြဲသြားလို႕ အမွတ္ေလွ်ာ့ခံရတာမ်ိဳးက ရွိေသးတယ္။  ဟိုလိုေရာလို႕ ေမးလို႕ရမယ့္ အတန္းမ်ိဳး တက္ခ်င္လွပါတယ္။ 

ကံေကာင္းတာတစ္ခုက သင္ရိုးထဲမွာပါတဲ့ သခ်ၤာပညာရပ္က အဆင့္အတန္းမွီေနေသးတာပါ။  ေနာက္တစ္ခုက သီအိုရီေတြကို ကြ်န္ေတာ္ တက္ခဲ့ရတဲ့ တကၠသုိလ္မွာ ျဖတ္ညွပ္ကပ္ျပီး မသင္ခဲ့ရတာပါ။  ဒါဟာ အလြန္ကို အေရးၾကီးလွပါတယ္။  ေက်ာင္းမွာ လူ ၂၅၀ ေက်ာ္တက္ခဲ့တာ ဘြဲရေတာ့ ၁၂၅ ေယာက္သာ က်န္ပါတယ္။ ဒီအထိ တင္းက်ပ္ခဲ့ပါတယ္။  စေပါ့ ဘာညာ ကြ်န္ေတာ္တို႕တက္တုန္းက တယ္ၾကာဖူးလွတယ္မရွိပါဘူး။  အခ်ိဳ႕ မုိင္နာ ဘာသာေတြမွာေတာ့ စုန္းျပဴးရွိတာေပါ့ေလ။  သို႕ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ စေပါ့ ယဥ္ေက်းမႈ႕ၾကီးကို မုန္းတယ္၊ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္သိသေလာက္ ကိုယ္ေျဖတယ္၊ မသိရင္ မေျဖဘူး။  ယခု ေဆးေက်ာင္းေတြမွာေရာ ေရာဂါဆန္းစစ္ ေလ့လာမႈ႕၊ ကုသမႈ႕၊ ခြဲစိတ္မႈ႕၊ ကာကြယ္မႈ႕ စတဲ့ အပိုင္းေတြအားလံုးကို သင္ခန္းစာျပည့္သင္ေသးရဲ႕လား၊ ဒါမွမဟုတ္ နီးရာဓားကို ေျပးကပ္ျပီးေတာ့ ဟိုဓားေတြက ျဖတ္ထုတ္ေပးလိုက္တဲ့ အတံုးကေလးေတြကုိ သြားသြားစားတဲ့ ၾကြက္ကေလးေတြလို ျဖစ္ေနျပီလား?  ပညာေရးဟာ တုိင္းျပည္တစ္ခုရဲ႕ အသက္ေသြးေၾကာတစ္ခုပါ။  မ်ိဳးဆက္တစ္ခု ျပတ္ေတာက္သြားတာနဲ႕ ျပန္လည္တည့္မတ္ဖို႕ အလြန္႕ကို ခက္ခဲလွပါတယ္။  ဘယ္ႏုိင္ငံမွ ေစတနာဗလပြနဲ႕ ကိုယ့္ႏုိင္ငံလာျပီး ေရာ့ အင့္ ယူ ဆိုျပီး အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ ျပန္ျဖည့္ေပးမယ္လို႕ေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္ပါနဲ႕၊  အသားလိုလို႕ အရိုးေလာက္ပဲေပးမွာပါ။  ဂ်ပန္ေတြလည္း ထုိနည္းလည္းေကာင္းပဲ အလြန္႕ကို တြန္႕တိုတဲ့ လူမ်ိဳးေတြ၊ သူတို႕ရဲ႕ နည္းပညာကို လံုး၀ အပါခံတာမဟုတ္ဘူး။  အေနာက္ႏုိင္ငံကလူေတြေရာ၊ တစ္ကယ္ အေရးၾကီးတဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတြ၊ ေနာက္ဆံုးေပၚ နည္းပညာေတြဆိုရင္ လူအနားသြားၾကည့္တာေတာင္ ၾကိဳက္လွတယ္မဟုတ္ဘူး။  သူတို႕ဟာသူတို႕ သူတို႕လူနဲ႕ ၾကိတ္လုပ္ၾကတာ။  ဒီေတာ့ ပညာေရးျမင့္မားလာဖို႕  တစ္ကယ္တာ၀န္ရွိတာက ကြ်န္ေတာ္တို႕ကိုယ္တုိင္ပါ။ 

          ထားလိုက္ပါေတာ့ေလ ေစာေစာကေျပာတဲ့ စနစ္ကေလးကို ျပန္သြားရေအာင္၊  ကြ်န္ေတာ္တို႕ဆီမွာေရာ ဘာစနစ္ေတြရွိျပီလဲ၊  ေခတ္မီဖြံျဖိဳးတိုးတက္ေသာ ဒီမိုကေရစီစနစ္၊  စိုက္ပ်ိဳးေရးကို အေျခခံျပီးေတာ့ အျခားစီးပြားေရး ေတြကို တိုးတက္ေအာင္လုပ္ဖို႕စနစ္လို႕ ဟစ္ေၾကြးေနတဲ့  ျဖစ္စဥ္အားလံုးမွာ၊ ေနရာတုိင္းမွာ စနစ္လိုပါတယ္။  ဥပမာ - အရိုးဆံုးေသာ ေလွကားထစ္ကေလးေတြကို ၾကည့္ၾကည့္ပါ။  ေလွကားတစ္ခု ေဆာက္ရင္ ေလွကားထစ္တုိင္းရဲ႕ ေျခခ်ဖို႕ ေလွကားထစ္ရဲ႕ ဗ်က္ဘယ္ေလာက္လိုပါသလည္း၊ ေလွကားထစ္ တစ္ထစ္နဲ႕ တစ္ထစ္ၾကားမွာ အျမင့္ ဘယ္ေလာက္ရွိရပါမည္လည္း၊  ေလွကားလက္ရန္းရဲ႕ အျမင့္ ဘယ္ေလာက္ထားရမွာလည္း၊ ေလွကားရဲ႕ ဗ်က္အက်ယ္ အနည္းဆံုး ဘယ္ေလာက္ ထားရွိရန္လိုအပ္ပါသလဲ၊ ေလွကားတိမ္းေစာင့္မႈ႕ ဒီဂရီသည္ လူတစ္ေယာက္ သက္ေတာင့္သက္သာရွိမႈ႕ႏွင့္ အႏၱရာယ္ကင္းရွင္းဖို႕အတြက္ ဒီဂရီ မည္မွ် အတုိင္းအတာအတြင္း ရွိရပါမည္လဲ?  ဒီအတြက္ စနစ္ရွိပါလား။  က်န္တဲ့ ၾကံခုိင္မႈ႕၊ ေဆာက္လုပ္ရာတြင္ပါ၀င္ရမည့္ ပစၥည္းမ်ား၊ အဆိုပါ ပစၥည္းမ်ားရဲ႕ အရည္အေသြး စသည္တို႕ကို ခဏ ဖယ္ထားပါ။  တိုးတက္ျပီးေသာႏုိင္ငံမ်ားမွာ ထိုကဲ့သို႕ေသာ အေသးအမႊားအတြက္ပင္ လိုက္နာရမည့္ စနစ္ျပ႒ာန္းထားပါတယ္။ 

ကြ်န္ေတာ္တို႕ အမ်ားၾကီး အလုပ္လုပ္ရဦးမွာပါ။  ကြ်န္ေတာ္တို႕ အမ်ားၾကီး ကြ်န္ေတာ္တို႕ႏုိင္ငံအတြက္ ျဖည့္ေပးရဦးမွာပါ။  ကြ်န္ေတာ့္ကို ႏုိင္ငံသားေျပာင္းမွာလားလို႕ ေမးရင္ ဟင့္အင္းလို႕ေျဖပါမယ္။  အခြင့္အေရးေတြပိုရလာမယ္၊ လူ႕အခြင့္အေရး၊ လြတ္လပ္မႈ႕၊ ခံစားခြင့္ ဘာညာ ပိုမရခ်င္ေနပါေစ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသားအျဖစ္ပဲ အသက္ရွင္မယ္၊ ေသဆံုးမယ္။ ဘာျဖစ္လို႕မေျပာင္းလည္းလို႕ေမးရင္ ကြ်န္ေတာ့္ႏုိင္ငံကို ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္လို႕ပါ။  ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ပစၥည္းတစ္ခု ၀ယ္ခ်င္လို႕ “Made in Myanmar” ဆိုတဲ့ စာတမ္းေလးေတြ႕လိုက္ရင္ “Made in USA” “Made in Germany” “Made in Japan” လိုမ်ိဳး လူေတြက ယံုၾကည္မႈ႕ရွိလာေစမယ့္ အရည္အေသြးမ်ိဳးပိုင္ဆုိင္လာေစဖို႕ မ်ိဳးဆက္ေတြအတြက္ ကြ်န္ေတာ္ ေပးႏုိင္သမွ် ေပးခဲ့ခ်င္တယ္။  ဘယ္ႏုိင္ငံကလည္းလို႕ေမးရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံက ပါလို႕ေျပာလိုက္လို႕ လူေတြမ်က္စိထဲမွာ အထင္ၾကီးေလးစားခံရတဲ့ အနာဂတ္ ျမန္မာင္ငံသားေတြကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးခ်င္တယ္။  ဒါဆို မင္း လက္ရွိအစိုးရၾကိဳက္လို႕လား၊ ဟိုပါတီက ဟိုလုိ၊ ဒီပါတီက ဒီလို ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္ပါေစ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ကိုယ့္ပေရာဖက္ရွင္နယ္လိုင္းမွာ ကိုယ့္လို ျမန္မာမ်ိဳးဆက္ကေလးေတြအတြက္ မ်ိဳးေစ့ခ်န္ထားဖို႕ ကိုယ္ကိုတုိင္ ယခုထဲက က်ားကုတ္ က်ားခဲ ၾကိဳးစားေနဖို႕လိုပါတယ္။  သမိုင္းဟာ လွည္းဘီးလိုပါပဲ၊  တစ္ေန႕ေန႕ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ အစြမ္းအစေတြကို ျပသဖို႕ အခ်ိန္ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္၊ ဒီလိုမွမဟုတ္လည္း မေရာက္လာပဲ ေသခ်င္ေသသြားပါလိမ့္မယ္၊  ဒါေပမယ့္ အဓိကကေတာ့ ေရာက္လာတဲ့တစ္ေန႕မွာလူတိုင္း ႏုိင္ရာတာ၀န္ကို ထမ္းပိုးၾကရင္း ႏုိင္ငံၾကီးကို ျပန္လည္ပ်ိဳးေထာင္ဖို႕ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနဖို႕လိုတာပါ။ 

အဲ့ဒီ အခ်ိန္က်ေတာ့မွာ ႏုိင္ငံၾကီးမေကာင္းခဲ့လို႕၊ အစိုးရက ဘာျဖစ္ခဲ့လို႕၊  ညာျဖစ္ခဲ့လို႕နဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ကိုယ္တိုင္ ဘာမွ ေရေရရာရာ ေသေသခ်ာခ်ာ မေလ့လာခဲ့ဘူး၊ မသင္ယူခဲ့ဘူး ဆိုရင္ တာ၀န္ကိုယ္စီ ဘယ္လိုထမ္းေဆာင္ႏုိင္ၾကေတာ့မွာလည္း။  ကြ်န္ေတာ္တို႕ခ်စ္တဲ့ ႏုိင္ငံၾကီးကို ပိုျပီးေတာ့ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုး ေပးသလို ျဖစ္သြားမွာေပါ့။  ႏုိင္ငံတိုးတက္တယ္ဆိုတာ လူတိုင္းရဲ႕ အေတြးအေခၚေတြ တုိးတက္မႈ႕လမ္းေၾကာင္းကို ရႈ႕ျမင္မႈ႕ေတြ ေပါင္းစပ္မွ ရတယ္လို႕ ကြ်န္ေတာ္ယံုၾကည္ပါတယ္။  ဒီအတြက္ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္၊ ေဆြးေႏြးခြင့္၊ လႈပ္ရွားခြင့္၊ လူ႕အခြင့္အေရး ဒါေတြအတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဒီမိုကေရစီဆိုျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေတာင္းဆိုေနၾကတယ္၊ ဟစ္ေၾကြးေနၾကတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ လိုခ်င္လွပါတယ္။  ဒါေပမယ့္ လြတ္လပ္ခြင့္ရလာပါျပီ၊  စိတ္ၾကိဳက္လုပ္ခြင့္ရလာပါျပီဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဘာလုပ္ၾကမွာလဲ?  တုိင္းျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရးကို တည့္မတ္ေအာင္၊ ပညာေရးကို ဖြံျဖိဳးေအာင္၊ က်န္းမာေရးကို တိုးတက္ေအာင္၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး၊ စိုက္ပ်ိဳးေရး၊ ေမြးျမဴေရး၊ စက္မႈ႕လုပ္ငန္း စတဲ့ ေနရာေတြအတြက္ လူေတာ္ လူေကာင္းေတြ အမ်ားၾကီး လုိအပ္လာမွာပါ။  ဒါေတြဟာ ဒီမိုကေရစီရတာနဲ႕ ဟပ္ခ်ေလာင္းဆိုျပီး ေကာင္းကင္ေပၚက က်လာမယ့္ဟာေတြမဟုတ္သလို၊ ႏုိင္ငံတစ္ကာက ေဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံ ဆိုတဲ့ ႏုိင္ငံတစ္ခုကေတာ့ျဖင့္ ဒီမိုကေရစီရျပီ ငါတို႕ သြားကူညီရေအာင္ေလလို႕ အားတက္သေရာ အားလံုးကို အလကား လာေပးမယ္ထင္ပါသလား?  ကြ်န္ေတာ္တို႕တစ္ေတြကေရာ ဘာမွမလုပ္ဘဲ ဒီမိုကေရစီၾကီးလည္းရေရာ ပေဒသာပင္ၾကီးေတြ ထေပါက္ေတာ့မယ္လို႕ ထင္ပါသလား?

အားလံုး အေပးအယူသေဘာနဲ႕ လာၾကမွာပါ။  အေပးအယူဆိုတာဘာပါလဲ?  တံခါးပိတ္ထားတုန္းက ကြ်န္ေတာ္တို႕ အားလံုး မ်က္ေစ့ပိတ္ေနၾကပါတယ္။  အခ်ိန္က စီးဆင္သြားပါတယ္၊ လူေတြပိုျပီးေတာ့ ေကာက္က်စ္လာပါတယ္၊ စကားေတြ ပိုျပီးေတာ့ခ်ိဳလာပါတယ္၊ စာခ်ဳပ္ေတြဟာ ပိုျပီးေတာ့ အကြက္ေစ့လာပါတယ္။  ႏုိင္ငံေတြဟာ အေပးအယူေတြကို ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္နဲ႕ Win Win condition ရေအာင္ ၾကံေဆာင္လာၾကတယ္၊ ဥပေဒေတြနဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္ၾကတယ္၊ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ ႏိႈက္ယူၾကတယ္။  ကြ်န္ေတာ္တို႕ ႏံုခဲ့ရင္၊  ျမန္မာေတြ ႏံုခဲ့ရင္ ခံစားရမွာက ျမန္မာျပည္ပါ။  ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ ကေလးေလးေတြပါ။  ကဲ ေျပာရင္း စနစ္အေၾကာင္း ေပ်ာက္သြားပါျပီ။  အဲ့ဒီေတာ့ ႏုိင္ငံတစ္ခု စနစ္ တက် ျဖစ္လာေစဖို႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ သက္ဆုိင္ရာ လုပ္ငန္းနယ္ပယ္အလုိက္ ႏုိင္ငံေတြရဲ႕ စနစ္ေတြကို အတုယူ၊ ေလ့လာ၊ သင္ယူျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ အနာဂတ္ႏုိင္ငံေတာ္မွာ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္လာမယ့္ စနစ္ေတြကို ထူေထာင္ၾကဖို႕ တစ္ဦးခ်င္းစီ ေလ့လာ သင္ယူၾကပါစို႕လားဗ်ာ။




ေအာက္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ၾကိဳက္တဲ့ ဆရာၾကီး အလၤကာေက်ာ္စြာ ျမိဳ႕မျငိမ္း ေရးစပ္ခဲ့ျပီး ဦးသုေမာင္ သီဆိုထားတဲ့ "လူခြ်န္လူေကာင္း" သီခ်င္းေလးပါ။  ျမန္မာႏုိင္ငံသားတုိင္း ႏုိင္ရာတာ၀န္ကို ထမ္းရြက္ႏုိင္ၾကပါေစလို႕ ဆုေတာင္းရင္း တင္ေပးလိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ဆရာ ခ်စ္ဦးညိဳ ေဟာေျပာပြဲမွာ ေျပာခဲ့သလို ဒီသီခ်င္းဟာ ေခတ္ေရွ႕ေျပးတဲ့ သီခ်င္ေလးပါ။  ကြ်န္ေတာ္တို႕လို စိုက္ပ်ိဳးေရးအေျခခံထားတဲ့ တတိယႏိုင္ငံရဲ႕ ပထမလိႈင္း၊ ဒုတိယလိႈင္း၊ တတိယလိႈင္းေတြကို ျဖတ္သန္းဖို႕ ကြ်န္ေတာ္ နားေထာင္ျဖစ္တဲ့ အရမ္းေကာင္းလွတဲ့ သီခ်င္းေလးျဖစ္ပါတယ္။


အဲ သီခ်င္းစာသားထဲက ကမၻာၾကီးၾကည့္ျမင္ ေနရာမွာေတာ့ "ကမၻာၾကည့္ ၾကည့္ျမင္" လို႕ ျပင္ျပီး ဖတ္ေပးၾကပါ။  ဒါဟာ အရမ္းေရးပါတဲ့ စာသားတစ္ခုျဖစ္ေနလို႕ပါ။