ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ေက်ာင္းသားဘ၀ အမွတ္တရမ်ား ၁

          ေက်ာင္းသားဘ၀ဆိုရင္ ေျပးျမင္တာက စာေမးပြဲေျဖခ်ိန္ေလးေတြကိုပါ။  ေရေၾကာင္း တကၠသိုလ္ ၅ ႏွစ္တစ္ေလွ်ာက္ စာေမးပြဲေျဖႏုိင္သလားေမးရင္ ဟင့္အင္းပဲ။  ဘယ္ေျဖႏိုင္မလဲ စာမွ မလုပ္တာကိုး။  ကြ်န္ေတာ္က စာေတာ္တဲ့လူမဟုတ္သလို၊  အတန္းမွန္သူလည္းမဟုတ္ပါဘူး။  ပထမႏွစ္ေက်ာင္းစတက္ေတာ့ အဲ့ဒီတုန္းက ရန္ကုန္ ဆင္မလိုက္ ေရေၾကာင္းသိပၸံမွာ တစ္၀န္းထဲတူတူတက္ရပါတယ္။  အဲ့ဒီမွာ တင္ ကင္း၊ကြင္း၊ဂ်က္ ေပါင္းစံုကို မ်ိဳးစံု သိသြားတာပါပဲ။  ရွမ္း နဲ႕ ရိႈးကေတာ့ အမ်ားဆံုး ရိုက္တာေပါ့ေလ။  အဲ့ဒီတုန္းက PS2 ေသေအာင္ေဆာ့ခဲ့တာေပါ့။  သူငယ္ခ်င္းေတြ စံုရင္လဲ ဂိမ္းဆိုင္သြားတယ္။  ဖလားလည္းလုတယ္။  ဖလားလုတယ္ဆိုတာက ပိုက္ဆံသြင္းျပီးေတာ့ ဗိုလ္လုပြဲအထိ ေရာက္ေအာင္တက္ ဖလားရေအာင္ ကန္ရတာပါ။  ဆိုေတာ့ တစ္ခါကန္လိုက္ရင္ တစ္ေနကိုကုန္တာပဲ။  ေက်ာင္းတက္ဖို႕ေတာင္ အခ်ိန္ကမရပါဘူး။  စမ္းေခ်ာင္း၊ ၾကည့္ျမင္တုိင္၊ လွည္းတန္း၊ ဆင္ေရတြင္း၊ အင္းစိန္ ရွိရွိသမွ် ဂိမ္းဆိုတဲ့အသံၾကားတာနဲ႕ မေရာက္ေရာက္ေအာင္သြား ဂိမ္းထဲမွာကန္ တာပါပဲ။

ပထမႏွစ္မွာက ထူးထူးေထြေထြမွမရွိတာ ျမန္မာစာ၊ အဂၤလိပ္၊ သခ်ာၤ၊ ရူပ၊ ဓာတု၊ ကြန္ပ်ဴတာ၊ ပံုဆြဲ ဒီေလာက္ပဲပါေလေတာ့ သခ်ၤာကလြဲလို႕ က်န္တဲ့ ဘာသာေတြက ထူးလွမဟုတ္ပါဘူး။  ၁၀ တန္းက ဟာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျပန္ပါေလေတာ့ စာက်က္စရာကို မလိုလွတာ။  မထူးလွဖူးဆိုေပမယ့္ ထူးတာေလးတစ္ခုေတာ့မွတ္မိတယ္ ပထမဆံုး စာေမးပြဲစစ္လိုက္ေတာ့ တကၠသိုလ္တစ္ခုလံုး ဘာသာစံုေအာင္တာ လူ ၂၆၀ေက်ာ္မွာ ၆ ေယာက္ ေအာင္ပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္က ၃ ဘာသာက်တယ္။  ပါခ်ဳပ္က ေခၚေတြ႕တယ္ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကို၊ ဘာျဖစ္လို႕ က်သလဲေပါ့ေလ။  အဲ့ဒီမွ စတာပဲ၊  ေဘာလံုးကန္ေနလို႕၊ ပိုက္ဆံမရွိလို႕ စံုေနတာပါပဲ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး ပါခ်ဳပ္ကိုေလွ်ာက္ေျပာၾကတာ။  အဲ့ဒီအထဲမွာ မွတ္မိတာက ကြ်န္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း တြတ္ပီ  ေျပာတာပါ။  တြတ္ပီဆိုတာက အဲ့ဒီႏွစ္မိုးတြင္းတုန္းက တြတ္ပီ ဘြတ္နဲ႕ ေက်ာင္းတက္လို႕။  အဲ့ သူေျပာတာက တရုတ္ကား အရမ္းေကာင္းလို႕ပါတယ္။  အဲ့ဒါနဲ႕ ပါခ်ဳပ္က သားရယ္ အဲ့ဒါဆိုလဲ ေနာက္တစ္ခါ စာေမးပြဲေအာင္ဖို႕ တရုတ္ကားေတြ မၾကည့္နဲကေတာ့ဆိုေတာ့ ဟ ဘယ္ျဖစ္မလဲဗ် ဇတ္ရွိန္က တက္ေနျပီးဆိုျပီး စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႕ သူ႕တရုတ္ကားကို မၾကည့္ခုိင္းလို႕ ေအာ္သဗ်။  ေပ်ာ္စရာ အခ်ိန္ေလးေတြပါ။  အဲ့ဒီတုန္းက က်ဆို ေမးခြန္းကလည္း ျမင္မွ မျမင္ဖူးတာကိုး။

          ပရီမီးယာလိဂ္ က်ေတာ့လည္း လြတ္လားဆိုေတာ့ မလြတ္ပါဘူး။  ေဘာပြဲမလာခင္ ဂိမ္းထဲမွာ ေဘာလံုးကန္ ျပီးရင္ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ အာေခ်ာင္ ေဘာပြဲၾကည့္ ဘီယာေသာက္ အိမ္ျပန္၊ အိပ္။  ရွိသမွ် လာလီဂါ၊ ပရီးမီးယား၊ စီးရီးေအ အကုန္လံုးကို ဟုိဘက္ကထုိင္၊ ဒီဘက္ကထုိင္၊ ေမာင္းဆိုလဲထိုး၊ ဖိုးကပ္လဲမလြတ္၊ အားမရေသးရင္ အခ်ိန္ပိုမွာ ဖုန္းဆက္ျပီးေတာ့ ဗံုးက်ဲေသးတာ။ စာအုပ္သာ မစံုတယ္ရွိမယ္ ထြက္သမွ် ေဘာလံုးဂ်ာနယ္ကေတာ့ အေဆာင္မွာ အျပည့္။  ဘယ္အခ်ိန္စာလုပ္သလဲေမးရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ စကားေျပာ၊ စာအေၾကာင္းေရာက္သြားရင္ ေခါင္းထဲမွာ လိုက္မွတ္ နည္းနည္း စိတ္၀င္စားတဲ့ ဘာသာရပ္ဆိုရင္ စာရြက္ေပၚမွာ ဟုိကုပ္ ဒီကုပ္လုပ္လုိက္တယ္ ျပီးဒါပဲ။  ဒုတိယႏွစ္စေတာ့ သံလွ်င္ကို တကၠသိုလ္ အသစ္ေရႊ႕ရတယ္။  ဘယ္ေျပာေကာင္းလိုက္မလဲ လြတ္တာမွာ အသားကုန္လြတ္။  ပါခ်ဳပ္ကလည္း သေဘာေကာင္းလွပါတယ္။  ေက်ာင္းသားစုစုေပါင္းမွ အေယာက္ ၂၆၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ရွိတာ ေမဂ်ာခြဲလိုက္ေတာ့ အေယာက္ ၃၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ရယ္ ကြ်န္ေတာ့္တို႕ ေရယာဥ္ဗိသုကာ ေမဂ်ာမွာ။  ဆရာမေတြကလည္း လူေတြမွတ္မိေတာ့ ဒီမ်က္ႏွာ အတန္းထဲမျမင္ရင္ တန္းသိတာပါပဲ။  သိေတာ့လည္း သိေပါ့ ဘယ္တတ္ႏုိင္မလဲ။  သံလွ်င္ ဂ်ီတီစီ၊  အေရွ႕ပိုင္တကၠသိုလ္ကို အတန္းလစ္ျပီးသြားတယ္၊ ထမင္းစားတယ္။  ျပီးရင္ ဒဂံုစင္တာမွာ စႏူကာ သြားထိုးတယ္။  ကြ်န္ေတာ္က မထိုးတတ္ဘူး ကြ်င္း၀မွာ ေတ့ေနတာကိုေတာင္ ၀င္ေအာင္ မသြင္းတတ္တာ။  အဲ့ဒီေတာ့ သူမ်ားထိုးတာ ထုိင္ၾကည့္တယ္။  သံလွ်င္နားက က်ိဳက္ေခါက္ဘုရား၀န္းနားမွာ ေရာင္းတဲ့ ၀က္သားဒုတ္ထိုးသြားစားတယ္၊ ျပီးရင္ ေက်ာင္းနားမွာ ထန္းေရဆုိင္မရွိေလေတာ့ ထန္းရည္ေရာင္းတဲ့ ရြာေတြကိုသြား ထန္းေရေသာက္တယ္။ မူးတယ္၊ ေက်ာင္းေဘးက အေဆာင္ကိုျပန္တယ္။ သီခ်င္းေတြ ညလံုးေပါက္ဆိုခ်င္ဆိုမယ္။  ေက်ာင္းက ေဘာလံုးကြင္းထဲမွာ ညေနတုိင္း ေဘာလံုးကန္ခ်င္ကန္မယ္။  တစ္ခုေကာင္းတာက ေယာက်ၤားေလးေတြခ်ည္းဆိုေတာ့ အရမ္းလြတ္လပ္တာပါ။  အခန္းထဲမွာ ဖဲရိုက္တယ္၊ အရက္ေသာက္တယ္၊ ဂိမ္းေဆာ့တယ္၊ တစ္ခါတစ္ေလ ည ၁၂ နာရီေလာက္ထျပီး ေဘာလံုးကန္တယ္။ 

          အဲ စာေမးပြဲနားနီးလို႕ ေက်ာင္းပိတ္ျပီမွ အကုန္လံုး ျပဴးျပဲေနၾကပါျပီ။  အတန္းမွန္တဲ့လူေတြဆီက လက္ခ်ာေတြကို အုပ္လိုက္ ေကာ္ပီဆြဲ ျပီးရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေ၀။  အဲ့ စာက်က္ပံုက်ေတာ့ တစ္မ်ိဳးခင္ဗ်။  ကြ်န္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုမွာ တစ္ခုေကာင္းတာက လူညီတာပါ။  အားလံုး စည္းစည္းလံုးလံုးရွိပါတယ္။  စာအရွင္းေကာင္းတာက ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ေျပာင္ၾကီး (အခုေတာ့ သေဘၤာလိုက္ေနေလရဲ႕) နဲ႕ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ ေမဂ်ာတူ သူရစိုး (အခုေတာ့ Jay Ray McDermott မွာ လုပ္ေနတယ္) သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္က ကြ်န္ေတာ့္ ေက်းဇူးရွင္။  သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ အရွင္းေကာင္းလို႕ စာေမးပြဲေအာင္လာတာ။  ကဲထားပါေတာ့။ ကြ်န္ေတာ့္တို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ စာအုပ္ေတြေ၀၊ မနက္ႏိုးတာနဲ႕ ႏိုးတယ္ဆိုတာက ၁၂ နာရီ  တစ္ခ်က္တီးကိုေျပာတာ။ အဲ့ဒါႏိုးရင္ ထမင္းေတြဘာေတြစား ျပီးရင္ တစ္ေယာက္တစ္ခန္း ဖတ္ရတယ္။  အဲ့ဒီအခ်ိန္ဆုိ ကြ်န္ေတာ္တို႕ အေဆာင္မွာ လူကိုစည္ကားေနတာ ၁၀ ေယာက္ေလာက္ရွိမယ္။  အဲ့ ဖတ္လို႕ျပီးရင္ ညစာသြားစား၊ ဂိမ္းေဆာ့၊ ေဘာလံုးပြဲရွိရင္ ေဘာလံုးပြဲၾကည့္၊ ျပီးရင္ အေဆာင္ေပၚျပန္တက္  ျပီးရင္ ညလံုးေပါက္ ျငင္းၾကေတာ့တာဘဲ။  ကိုယ္ဖတ္တဲ့ အခန္းကို ကိုယ္က ရွင္းျပရတယ္။  အဲ့ဒီမွာ ဟုိအေကာင္က ေထာက္ ဒီအေကာင္ကေထာက္ အဲ့ဒီလို မဟုတ္ဘူး၊ ဟိုလို၊ ဒီလို အဲ့ဒီလိုမ်ိဳးျငင္းရင္း ျငင္းရင္းနဲ႕ ေခါင္းထဲကို စာေရာက္သြားေရာ။  အဲ့ အားလံုးကို လံုးေစ့ပတ္ေစ့ နားလည္ျပီဆိုရင္ မအိပ္ခင္ နဲနဲေလး ေတာင္ျခစ္ေျမာက္ျခစ္ ကယ္ကူေလတာေလးနဲ႕ ဟိုေခါက္ဒီေခါက္၊ ေဖာ္ျမဴလာေတြဆိုရင္ derivation ကိုမ်က္ေစ့မွိတ္ျပီး ျပန္ယူၾကည့္ နည္းနည္းလြဲသြားတဲ့ေနရာကို တစ္ေခါက္ေလာက္ ေတာ္ျခစ္ ေျမာက္ျခစ္၊  အဲ့သလို။  တစ္ခ်ိဳ႕ဘာသာေတြက်ေတာ့ မနက္ျဖန္စာေမးပြဲဆို ဒီညမွ စျဖစ္တဲ့ ဟာေတြလည္းရွိတယ္။  စာေမးပြဲေျဖ ျပန္လာ ခဏအိပ္၊ ျပန္ထ ျငင္းခုန္၊ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေျပာ ျပီးရင္ ခဏေလာက္ ျပန္ၾကည့္၊ ေဖာ္ျမဴလာေတြ ျပန္ခ်ေရးၾကည့္၊ အိုေကရင္ အိပ္ တစ္ခါတစ္ေလ မအိုေကရင္လည္း မအိပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး မနက္က်ေတာ့ စာေမးပြဲေျဖ။  ျပီးရင္ အေျဖေတြက တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္တူတယ္ကို မၾကားမိပါဘူး။  သူ႕ဟာမွန္တယ္ ငါ့ဟာမွန္တယ္။  တစ္ခုေကာင္းတာက ကြ်န္ေတာ္တို႕မွာ က်က္စာသိပ္မရွိတာပါ။  သာမို၊ ဟိုက္ဒရို၊ Naval Arch 1၊ 2၊ 3၊ သခ်ၤာ၊ လွ်ပ္စစ္၊ ရွိရွိသမွ်ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက တြက္စာေတြပဲဆိုေတာ့ တြက္ေနႏုိင္ရင္ ျပီးတာပါဘဲ။  အဲ့ဒီလိုနဲ႕ တစ္ခ်ိဳ႕ႏွစ္ေတြ ကြင္းလံုးကြ်တ္လိုက္ တစ္ခ်ိဳ႕ႏွစ္ေတြ ဆပ္ပလီ လိုက္နဲ႕ ၅ ႏွစ္ျပီးသြားတာပါဘဲ။  တစ္ခုေကာင္းတာက ခိုးခ်တယ္ဆိုတာ မရွိတာပါ။  ခုိးရေအာင္လဲ ဘာခိုးရမွန္းကို မသိတာ။  ေမးလိုက္တာနဲ႕ သင္လိုက္တာနဲ႕က တစ္ခါတစ္ေလ အေပါက္အလမ္းတဲ့ခ်င္မွ တည့္တာကိုး။  အဲ့ဒီေတာ့ ကိုထင္တာကိုေျဖ။  စာေမးပြဲခ်ခ်က္ကေတာ့ ရက္စက္သဗ် ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေမဂ်ာမွာ အေယာက္ ၃၀ ေက်ာ္ရွိတာ ၅ ႏွစ္ျပီးေတာ့ ၁၉ ေယာက္သာက်န္တယ္။  တစ္ေက်ာင္းလံုး ၂၆၀ ေက်ာ္ရွိတာ ၅ႏွစ္လည္းျပီး ဘြဲယူေတာ့ ၁ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးပဲ ပါလာတယ္။  ဒါေပမယ့္လည္း ေကာင္းပါတယ္။ အလုပ္ထဲေရာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕အားလံုး သက္ဆိုင္ရာ နယ္ပယ္မွာ ႏုိင္ႏိုင္နင္းနင္းေတာ့ လုပ္ႏုိင္ေနတာပါပဲ။  ေနာက္ၾကံဳမွပဲ ထူးျခားတဲ့ အမွတ္တရေလးေတြ ထပ္ေရးဦးမယ္။  ကြ်န္ေတာ္တို႕ လူ႕ေလာကမွာ ရပ္တည္ႏုိင္ေအာင္ သင္ၾကားေပးခဲ့တဲ့ တကၠသိုလ္ၾကီးနဲ႕ ပါခ်ဳပ္၊ ဒုပါခ်ဳပ္ အပါအ၀င္ ဆရာဆရာမမ်ားအားလံုးကိုေတာ့ ရင္ထဲ ကေနျပီးေတာ့ ေက်းဇူးတင္ မဆံုးပါဘူး ခင္ဗ်ာ။  ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ေတြပါ။